Guidance: Science for development to help learners

Authors

  • Nukrob Meesan College of Education Sciences, Dhurakij Pundit University
  • Sutheera Nimitniwat College of Education Sciences, Dhurakij Pundit University
  • Sasithorn Anantasopon College of Education Sciences, Dhurakij Pundit University

Keywords:

Guidance, Science of learner or individual development

Abstract

The Article “Guidance: Science development to help learners” is an academic article that aims to spark ideas in presenting the concept of guidance science as a science of development and its importance to develop students personally. Especially, a society is in an era of various and fluctuation changes. This significant situation will be a guideline for educators for personal developer Interest and for applying its importance to the development of helping students individually. The first part of this article will explain the meaning of guidance science, the second part regards the purpose of Guidance Science or Guidance philosophy the third part is about developing and helping learners related to guidance services. The last part will be the guidance services for students and conclusions.

References

กมลจิตร ช่างเงิน. (2564). การให้คำปรึกษากลุ่มแบบบูรณาการเพื่อลดพฤติกรรมการติดเกมของนักเรียน

ชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น [ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.

Community Development tsu. (2555, 23 มิถุนายน). การพัฒนาที่ยั่งยืน. GotoKnow.http://www.gotoknow.org/posts/244163

จำเนียร ช่วงโชติ. (2561). การบริการปรึกษาและแนะแนวเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 12). มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

ธัญญภัสร์ ศิรธัชนราโรจน์. (2560). จิตวิทยากับการพัฒนาตน. (พิมพ์ครั้งที่ 2). สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

นิรันดร์ จุลทรัพย์. (2558). การแนะแนวเพื่อพัฒนาผู้เรียน. นาศิลป์โฆษณา.

ปารณีย์ ขาวเจริญ. (2565). Case Study การศึกษาผู้เรียนเป็นรายกรณี. Protexts.com.

พนม ลิ้มอารีย์. (2548). การแนะแนวเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 2). โอเดียนสโตร์.

มาลิณี จุโฑปะมา. (2552). จิตวิทยาการแนะแนว. เรวัตการพิมพ์.

ลักขณา สริวัฒน์. (2543). การแนะแนวเบื้องต้น. โอเดียนสโตร์.

ศิริพร วรรธนาศรี. (2563). ผลการใช้ชุดกิจกรรมแนะแนวเพื่อพัฒนาการปรับตัวของนักเรียน ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนอุทัยวิทยาคม จังหวัดอุทัยธานี [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช]. ThaiLIS. https://tdc.thailis.or.th/tdc/search_result.php

เศรษฐา ทวีสิน. (2566). คำแถลงนโยบายของคณะรัฐมนตรี. คณะรัฐมนตรีและราชกิจจานุเบกษา.

สมิทธิ์ เจือจินดา. (2563). ผลของโปรแกรมการให้คำปรึกษารายบุคคลเพื่อเสริมสร้างความฉลาดทางสังคมที่มีต่อการลดพฤติกรรมรังแกของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น [ปริญญานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

อัชรา เอิบสุข. (2556). จิตวิทยาสำหรับครู. สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

อัมเรศ เนตาสิทธิ์. (2563). การแนะแนวและการใช้เทคโนโลยีในการแนะแนว. ดีเซมเบอรี่.

Jones, A.J. (1995). Principles of Guidance and Pupil Personnel Work. McGraw Hill Book.

Miller, C.H. (1986). Foundations of Guidance. Harper & Row.

Downloads

Published

22-08-2024