การศึกษาเปรียบเทียบผลการตัดสินเขตแดนทางทะเลเพื่อใช้เป็นแนวทางในการกำหนดเขตทางทะเลระหว่าง ไทย-กัมพูชา ในบริเวณพื้นที่อ้างสิทธิ์ทับซ้อนเหนือแลตติจูด 11 องศาเหนือ

บทคัดย่อ

ผลงานทางวิชาการนี้เป็นการศึกษาเพื่อหาแนวทางในการกำหนดเขตทางทะเลระหว่างไทย-กัมพูชา โดยนำผลการตัดสินของศาลยุติธรรมระหว่างประเทศ (International Court of Justice: ICJ) และ ศาลกฎหมายทะเลระหว่างประเทศ (International Tribunal for the Law of the Sea: ITLOS) มาวิเคราะห์หาปัจจัยและสภาวะแวดล้อมของแต่ละกรณี ที่มีความสอดคล้องหรือคล้ายคลึงกับกรณีระหว่าง ไทย-กัมพูชา โดยเฉพาะอย่างยิ่งองค์ประกอบในด้านกายภาพของสภาวะแวดล้อมทางภูมิศาสตร์ที่เกี่ยวข้อง เช่น ลักษณะของชายฝั่ง เกาะ หิน ผลการตัดสินที่นำมาทำการวิเคราะห์ประกอบด้วย กรณีระหว่างเนเธอร์แลนด์-เยอรมนี-เดนมาร์ก บังคลาเทศ-เมียนมา โรมาเนีย-ยูเครน และ นิการากัว-โคลัมเบีย ผลการศึกษาพบว่าแนวทางในการกำหนดเขตทางทะเลระหว่าง ไทย-กัมพูชา มีหลากหลายแนวทางขึ้นอยู่กับปัจจัยที่นำมาประกอบการพิจารณา แต่สามารถจำแนกแนวทางในการกำหนดเขตได้ 2 กรณีคือ การใช้เกาะและหินทั้งหมด กับใช้เฉพาะชายฝั่งเพียงเท่านั้น ทั้งนี้ผลงานทางวิชาการนี้ได้ค้นพบสิ่งสำคัญประการหนึ่งคือการปรับแต่งเส้นมัธยะเพื่อบรรลุผลแห่งความเที่ยงธรรม สามารถใช้พื้นที่ของเกาะและหินที่ถูกนำมาใช้เป็นจุดควบคุม (Control Point) เป็นปัจจัยในการปรับแต่งเส้นมัธยะแทนการใช้ความยาวชายฝั่งที่เกี่ยวข้องได้ และจะช่วยให้ความเที่ยงธรรมในเชิงพื้นที่ระหว่างเกาะที่มีขนาดใหญ่กับหินที่มีขนาดเล็กมีความเหมาะสมมากยิ่งขึ้น บทความทางวิชาการนี้สามารถต่อยอดไปสู่การวิจัยในการกำหนดเขตทางทะเลระหว่าง ไทย-กัมพูชา ในการปรับแต่งเส้นมัธยะตามอัตราส่วนพื้นที่ของเกาะและหินที่เกี่ยวข้องได้ บทความนี้มีจุดประสงค์เพื่อการศึกษาและวิเคราะห์ด้านเทคนิคกฎหมายทะเลในกรณีต่าง ๆ ที่ศาลตัดสินมาประยุกต์ใช้กับพื้นที่ทับซ้อนทางทะเลระหว่างไทย-กัมพูชา เป็นกรณีศึกษา ผลการศึกษา วิเคราะห์ที่เกิดขึ้นเป็นเพียงความเห็น มุมมองของผู้เขียน มิได้เกี่ยวข้องกับการเจรจาแก้ไขปัญหาพื้นที่ทับซ้อนทางทะเล ระหว่างไทย-กัมพูชา แต่อย่างใด