The Approaches of Development of Pariyattidhamma School: A Case Study of Wat Awutvikasitaram

Main Article Content

Phramaha Saman Wannaphakdee

Abstract

This thesis entitled ‘The Approaches of Development of Pariyattidhamma School: A Case Study of Wat Awutvikasitaram’ has three objectives: 1) to study the management of Thai Sangha’s Pariyattidhamma, 2) to study the development guidelines of Pariyattidhamma School, Dhamma-Pãli Department: a case study of Wat Awutvikasitaram through using a qualitative research method which has studied from documents, interviews and focus group. The results of the study showed that the educational management of the Sangha in the early Rattanakosin period was like the Ayutthaya period, i.e., the Tipiμaka was divided into three classes, namely, Barian Tri to Barian Ek. The class was defined into levels; from the 1st level to 9th, where the commentaries are the main curriculum. At the reign of VI King Rama, it was changed from oral examination to a written examination. In addition, the education management in Dhamma section was also added. At present, the new evaluation system is changed, i.e., passing the examination in some subjects in the level of 1-2 to 5th level can be re-examined for failing subjects within that year. In this research, problems of teaching and learning management mechanisms and development guidelines for the Office of Buddhist Studies Dhamma-Pãli Department: A Case Study of Wat Awutvikasitaram, were found as follows: Regarding human resource management, it was found that the board had insufficient policy management to solve various obstacles. Therefore, the policy should be continuously monitored and taken closer than the past at present. In the academic administration, it was found that teachers lack expertise and teaching techniques, and, therefore, they should have the additional supervision by qualified professionals to increase their expertise and techniques. Regarding budget management, it was found that the lack of budget management run by other methods that had been done in the past was found, therefore, it should be managed by other means such as annual budget allocation for flexibility in management. In general administration, it was found that the School lacked clarity in creating policy incentives, so in order to motivate students, the criteria for awarding should be given since the beginning of the academic year.

Article Details

Section
Research Articles

References

กรมการศาสนา. (2541). การพัฒนารูปแบบการจัดการศึกษาพระปริยัติธรรมแผนกบาลี. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์การศาสนา.
พระธรรมโกศาจารย์ (ประยูร ธมฺมจิตฺโต). (2549). พุทธวิธีการบริหาร. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช). (2551). พจนานุกรมเพื่อการศึกษาพุทธศาสน์ชุดคำวัด. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ธรรมสภา.
พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตฺโต). (2546). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลศัพท์. พิมพ์ครั้งที่ 11, กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตโต). (2541). การพัฒนาที่ยั่งยืน. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มูลนิธิพุทธธรรม.
พระบัณฑิต ศรีชัย. (2548). แนวทางการบริหารโรงเรียนพระปริยัติธรรม แผนกสามัญศึกษา เขตการศึกษา 6. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สมเด็จพระมหารัชมังคลาจารย์ (ช่วง วรปุญฺโญ). (2550). เรื่องสอบบาลีสนามหลวงแผนกบาลี. กรุงเทพมหานคร: ม.ป.ท.
สารินทร์ เอี่ยมครอง. (2561). แนวทางการบริหารงานวิชาการของสถานศึกษาในจังหวัดชัยนาท สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 5. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต. สาขาวิชาการบริหารการศึกษา: มหาวิทยาลัยราชภัฎนครสวรรค์.