The Development of Garage Entrepreneurs' Competency Model in Creative Economy Era
Main Article Content
Abstract
The objectives of this research article are 1) study the important components of the development of garage entrepreneurs' competency model in creative economy era. 2) develop the garage entrepreneurs' competency model in creative economy era. 3) create a guideline for developing the garage entrepreneurs' competency model in creative economy era. The sample was 350 groups. They were selected by purposive sampling. This research is a qualitative and quantitative research. The tool used for data collection was questionnaires, there were Descriptive statistics and Exploratory Factor Analysis: EFA for data analysis. The research results were found as follows; 1. The key components influencing the results of research in the development of an entrepreneurial framework consist of three aspects: (1) Executive Development, (2) Management, and (3) Creative Economy Development. 2. A car repair service system should be tailored to match the usage patterns of Thai people and be competitive with service centers for all car brands. Entrepreneurs in leadership roles within the organization must prioritize change management as it can lead the organization to achieve its vision and success objectives. 3. The development of the garage entrepreneurs' competency is executive development, management and creative economy development which consists of 4 main factors: knowledge, skills, attributes and management.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร
ข้อความที่ปรากฎอยู่ในบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความ และข้อคิดเห็นนั้นไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร
References
กัลยา วานิชยบัญชา. (2554). สถิติสำหรับงานวิจัย. กรุงเทพฯ: ธรรมสาร.
ชุติกาญจน์ แก่นโส. (2557). สมรรถนะผู้บริหาร การพัฒนาบุคลากร และส่วนประสมการตลาดที่ส่งผลต่อความพร้อมในการเข้าสู่ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน: กรณีศึกษาบริษัทอุตสาหกรรมอาหารแห่งหนึ่ง. ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
บิล ออเล็ท. (2560). วิชาสร้างธุรกิจฉบับ MIT [Disciplined Entrepreneurship] (วิญญูกิ่งหิรัญ วัฒนา ผู้แปล). กรุงเทพฯ: อัมรินทร์บุ๊ค เซนเตอร์.
จุรีพร จันทร์พาณิชย์. (2554). การประกอบการ (Entrepreneur). บุรีรัมย์: โครงการจัดทำตำรา และงานวิจัยเฉลิมพระเกียรติ 84 พรรษา พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว. มหาวิทยาลัยราชภัฎบุรีรัมย์.
ประสิทธิ์ ฉัตรแสงอุทัย. (2557). รูปแบบการพัฒนาศักยภาพผู้บริหารองค์กรธุรกิจในประชาคม อาเซียน. วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการพัฒนาธุรกิจอุตสาหกรรมและทรัพยากรมนุษย์. บัณฑิตวิทยาลัย. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
วรายุทธ จันทร์พราหมณ์. (2561). การปรับปรุงประสิทธิภาพการทำงานอู่ซ่อมรถยนต์: กรณีศึกษา. สารนิพนธ์หลักสูตรปริญญาวิศวกรรมศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการอุตสาหกรรม. มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2553). กิจกรรมปรับกระบวนทัศน์ของประเทศสู่เศรษฐกิจสร้างสรรค์. จัดโดยกระทรวงการต่างประเทศร่วมกับศูนย์สร้างสรรค์งานออกแบบการบรรยาย ณ ศูนย์สร้างสรรค์งานออกแบบ วันที่ 26 มีนาคม.
อาคม เติมพิทยาไพสิฐ. (2553). “Thailand’s Creative Economy”. รองเลขาธิการสำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ นำเสนอในกิจกรรมปรับกระบวนทัศน์ของประเทศสู่เศรษฐกิจสร้างสรรค์ จัดโดยกระทรวงการต่างประเทศ ร่วมกับศูนย์สร้างสรรค์งานออกแบบ การบรรยาย ณ ศูนย์สร้างสรรค์งานออกแบบ วันที่ 26 มีนาคม.
Bacigalupo, M. et al. (2016). EntreComp: The Entrepreneurship Competence Framework. Luxembourg: Publication Office of the European Union.
Frederick, H. et al. (2007). Entrepreneurship: theory, process and practice. South Melbourne: Thomson Learning.