Digital Leadership of School Administrators Under Office Area Elementary District 2 Phattalung
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research aimed to 1) Study the level of digital leadership of school administrators. 2) Compare the level of digital leadership of school administrators, classified by age, education level, and work experience. 3) Study the guidelines for developing digital leadership of school administrators under the Office of the Primary Educational Service Area 2, Phatthalung. The samples included school administrators and heads of 4 departments of school administrators under the Office of the Primary Educational Service Area 2, Phatthalung, for the academic year 2024. The research instrument used in this research was a 5-point rating scale questionnaire on digital leadership of educational administrators, with an IOC value between 0.67 and 1.00, and a reliability value of 0.96 for the entire questionnaire. The statistics used were frequency, percentage, mean, standard deviation, t-test, and F-test. The results of the research found that: 1) The overall digital leadership of school administrators under the Office of the Primary Education Area 2, Phatthalung Province, is at a high level. 2) Digital leadership of school administrators under the Office of the Primary Education Area 2, Phatthalung, classified by education level, found that the overall picture was not different. However, when considering each aspect, it was found that digital literacy was significantly different at the .05 level. Digital leadership of school administrators under the Office of the Primary Education Area 2, Phatthalung, classified by work experience, found that the overall picture was not different. Classified by age, found that it was not different. 3) Guidelines for developing digital leadership of school administrators under the Office of the Primary Educational Service Area, Phatthalung Area 2. Administrators must develop digital capabilities in all dimensions to drive education and management in educational institutions with quality and sustainability, as well as be leaders who can create changes in learning, management, and human resource development in the digital age in a balanced and responsible manner.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร
ข้อความที่ปรากฎอยู่ในบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความ และข้อคิดเห็นนั้นไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร
References
ดาวรุวรรณ ถวิลการ. (2564). ภาวะผู้นำดิจิทัล Digital Leadership. ขอนแก่น: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ทินกร บัวชู. (2563). ภาวะผู้นำดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษา. วารสารครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยบ้านสมเด็จเจ้าพระยา, 13(2): 26-32.
ธิดารัตน์ ประจักษ์. (2560). ภาวะผู้นำทางเทคโนโลยีสารสนเทศตามความคิดเห็นของครูสังกัด สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสุราษฎร์ธานี เขต 3. การค้นคว้าอิสระครุศาสตร
มหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี.
ปุญญฤทธิ์ วิทยอุดม. (2564). แนวทางการพัฒนาภาวะผู้นำเชิงดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครราชสีมา เขต 2. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา.
ภานุมาศ จันทร์ศรี. (2562). โมเดลการพัฒนาภาวะผู้นำเชิงดิจิทัลของผู้บริหารโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
รุ่งนภา รอดจากเข็ญ. (2565). เทคโนโลยี (Technology). https://www.การศึกษาไทย.com/17/02/2022.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาพัทลุงเขต 2. (2565). รายงานผลการปฏิบัติงานประจำปี 2565. http://phatthalung2.go.th/plg2/
Krejcie, R. V. & Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement, (30)(3): 607-610.
