Administration Based on the Seven Principles of Kalayanamitta Dhamma of School Administrators Under the Jurisdiction of the Nakhon Pathom Primary Educational Service Area Office 1
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objectives of this research are: (1) to study the level of administration based on the seven principles of Kalyanamittata among school administrators, (2) to compare the level of administration based on these principles among school administrators classified by academic rank, age, educational qualifications, work experience, and school size, and (3) to explore guidelines for developing administration based on the seven principles of Kalyanamittata among school administrators. The research sample consists of 23 school administrators and 304 teachers under the jurisdiction of the Nakhon Pathom Primary Educational Service Area Office 1. The sampling method used was stratified random sampling based on school size. The research instrument was a questionnaire. The statistical methods used for data analysis included frequency, percentage, mean, standard deviation, one-way analysis of variance (ANOVA), and content analysis. Research Findings: 1) The overall administration based on the seven principles of Kalyanamittata among school administrators was at the highest level. 2) The comparative analysis of the level of administration based on the seven principles of Kalyanamittata among school administrators revealed no significant differences in overall. 3) The key approaches for enhancing school administration based on the seven principles of Kalyanamittata, which were most commonly practiced, include: (1) Being approachable, humble, and speaking politely and gently. (2) Setting a good example, conducting oneself appropriately according to one's role and responsibilities, and showing respect and consideration for others. (3) Demonstrating leadership, strategic planning, and vision in administration, focusing on the development of the school, teachers, and students to gain acceptance from parents and the community. (4) Communicating rationally, engaging in collaborative decision-making, and expressing opinions constructively.
(5) Being tolerant of false or negative remarks, performing duties with patience, sincerity, and compassion. (6) Possessing knowledge and understanding to effectively explain and convey information to colleagues. (7) Thinking positively, speaking well, acting virtuously, serving as a role model, offering constructive feedback, and providing guidance for proper conduct.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร
ข้อความที่ปรากฎอยู่ในบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความ และข้อคิดเห็นนั้นไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร
References
ณัชชา เพ็ชรทรัพย์, สรัญญา แสงอัมพร และสันติ อุนจะนำ. (2566). การประยุกต์ใช้หลักกัลยาณมิตรธรรม 7 เพื่อสร้างความสุขขององค์กรสำหรับครูในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษานครศรีธรรมราช. วารสารศึกษาศาตร์ มมร, 11(2), 173-185.
เดือนฉาย เงางาม จิราภรณ์ ผันสว่าง และ พระครูชัยรัตนากร. (2565). ภาวะผู้นำตามหลักกัลยาณมิตรธรรม 7 ของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาสุรินทร์. วารสารพุทธปรัชญาวิวัฒน์, 6(1), 39-50.
ธีระวุฒิ จันทะพันธ์, สุมาลี ศรีพุทธรินทร์ และ จารุวรรณ เชียวน้ำชุม. (2567). แนวทางพัฒนาภาวะผู้นำเชิงนวัตกรรมของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษามุกดาหาร. วารสารสหวิทยาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 7(2), 1032–1058.
พนิดา ขวัญเมือง. (2567). การบริหารงานตามหลักกัลยาณมิตรของผู้บริหารสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครศรีธรรมราช เขต 1. วารสารพุทธปรัชญาวิวัฒน์, 8(1), 435-443.
พรวิภา เชยกลิ่น. (2567). ภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษายุคดิจิทัล. วารสารสหวิทยาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 7(1), 100–115.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตโต). (2556). ธรรมนูญชีวิต. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ภัณฑิรา ธิตะปัน, สุรศักดิ์ จันพลา และ พระครูปลัดบุญช่วย โชติวํโส. (2565). การบริหารตามหลักกัลยาณมิตรธรรม 7 ของผู้บริหารโรงเรียนการกุศลของวัดในพระพุทธศาสนา จังหวัดขอนแก่น. Journal of Modern Learning Development, 7(3), 127-143.
ศศิวิมล จันทสุข และ บรรจบ บุญจันทร์. (2567). แนวทางพัฒนาการจัดสภาพแวดล้อมการเรียนรู้ของโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครราชสีมา เขต 4. วารสารนวัตกรรมการจัดการศึกษาและการวิจัย, 6(4), 759–770.
สวัสดิ์ ทองมีเพชร. (2561). ชุดฝึกอบรมวิธีพัฒนาจิต. กรุงเทพฯ: กระทรวงศึกษาธิการ.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครปฐม เขต 1. (2566). แผนปฏิบัติการประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2566. นครปฐม: สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครปฐม เขต 1.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน, (2565). แผนพัฒนาการศึกษาขั้นพื้นฐาน (พ.ศ. 2566 - 2570) ของสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน
สุนทรี วรรณไพเราะ และ วรพล ศรีเทพ. (2567). คุณลักษณะของผู้บริหารสถานศึกษาในยุค Next Normal. วารสารนวัตกรรมการจัดการศึกษาและการวิจัย, 6(1), 279–290.
สุรางค์ โค้วตะกูล. (2565). จิตวิทยาการศึกษา. (พิมพ์ครั้งที่ 14). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Berges-Puyo, J. G. (2022). Ethical Leadership in Education: A Uniting View Through Ethics of Care, Justice, Critique, and Heartful Education. Journal of Culture and Values in Education, 5(2), 140-151.
Bhattarai, P. C. (2015). The ethics of educational administrators: Are they uniform or contextual?. Journal of Ethical Educational Leadership, 2(4): 1-16.
Boydak Ozan, M., Yavuz Ozdemir, T., & Yirci, R. (2017). Ethical Leadership Behaviours of School Administrators from Teachers’ Point of View. Foro de Educación, 15(23), 161-184.
Gulyuz, D. (2021). Teachers’ and Administrators’ Perception About the Concepts of “Ethical Behavior” And “Attitude”. International Journal of Curriculum and Instruction 13(1), 756–772.
Schwartz, M. S. (2002). A Code of Ethics Corporate Code of Ethics. Journal of Business Ethics, 41, 27-43.
