การพัฒนารูปแบบการชี้แนะเพื่อส่งเสริมทักษะการจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 สำหรับครูระดับมัธยมศึกษา
คำสำคัญ:
รูปแบบการชี้แนะ, ทักษะการจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีความมุ่งหมายเพื่อ 1) พัฒนารูปแบบการชี้แนะเพื่อส่งเสริมทักษะการจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 สำหรับครูระดับมัธยมศึกษา 2) ศึกษาผลของการใช้รูปแบบการชี้แนะเพื่อส่งเสริมทักษะการจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 สำหรับครูระดับมัธยมศึกษา โดยวิธีการวิจัยและพัฒนา กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ครูผู้สอนโรงเรียนในสหวิทยาเขต 4 สังกัดสำนักงานแขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 29 จำนวน 6 คน และนักเรียน จำนวน 180 คน เครื่องมือที่ใช้ ได้แก่ แบบสังเกต แบบประเมิน แบบตรวจสอบรายการ แบบสะท้อนการจัดการเรียนรู้ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย สวนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าทีและการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัย พบว่า
- รูปแบบการชี้แนะเพื่อส่งเสริมทักษะการจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 สำหรับครูระดับมัธยมศึกษา มี 4 องค์ประกอบ คือ 1) หลักการของรูปแบบ 2) วัตถุประสงค์ของรูปแบบ 3) ขั้นตอนการชี้แนะ 4) ปัจจัยสนับสนุน ได้แก่ ผู้บริหาร ทักษะผู้ชี้แนะ ครูผู้รับการชี้แนะและสภาพแวดล้อมด้าน ICT
- ศึกษาผลของการใช้รูปแบบการชี้แนะ พบว่า หลังการใช้รูปแบบการชี้แนะครูมีทักษะการจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 สูงขึ้นกว่าก่อนการใช้รูปแบบการชี้แนะเพื่อส่งเสริมทักษะการจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 ทุกคน และนักเรียนมีคะแนนผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนหลังการใช้รูปแบบการชี้แนะ สูงกว่าก่อนการใช้รูปแบบการชี้แนะเพื่อส่งเสริมทักษะการจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 และมีทักษะการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 หลังการใช้รูปแบบการชี้แนะ มีค่าเฉลี่ยสูงกว่าก่อนการใช้รูปแบบการชี้แนะเพื่อส่งเสริมทักษะการจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 ทุกคน
References
ชวลิต ชูกำแพง. (2560). ชุมชนแห่งการเรียนรู้ของครู. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 23(2),1.
ถนอมพร เลาหจรัสแสง. (2550). การเรียนรู้ในยุคสมัยหน้า: ตอนรูปแบบและทฤษฎี การเรียนรู้อนาคต. (อินเทอร์เน็ต)ม.ป.ป.
ธัญพร ชื่นกลิ่น. (2553). การพัฒนารูปแบบการโค้ชเพื่อพัฒนาสมรรถนะการจัดการเรียนรู้ของอาจารย์พยาบาลที่ส่งเสริมทักษะการคิดอย่างมีวิจาณญาณของนักศึกษาพยาบาลในสังกัดสถาบันพระบรมราชนกกระทรวงสาธารณสุข.วิทยานิพนธ์ ปร.ด. นครปฐม : มหาวิทยาลัยศิลปากร.
พนิดา จารย์อุปการะ. (2557). รูปแบบการพัฒนาวิชาชีพเพื่อเสริมสร้างสมรรถนะการโค้ชของครูหัวหน้ากลุ่มสาระการเรียนรู้โรงเรียนในสังกัดมณฑลราชบุรี. ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยศิลปากร.
มานิตย์ อาษานอกและชวลิต ชูกำแพง. (2560). รูปแบบการพัฒนาครูมืออาชีพตามแนวคิดวิธีการสอนงานและให้คำปรึกษาโดยใช้สื่อวีดีทัศน์ที่ส่งเสริมสมรรถนะการสอนของครูในโรงเรียน. วารสารศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 23(2), 123.
วัชรา เล่าเรียนดี. (2556). การนิเทศการสอนและการโค้ชการพัฒนาวิชาชีพ : ทฤษฎีกลยุทธ์สู่การปฏิบัติ. พิมพ์ครั้งที่12. นครปฐม : โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยศิลปากรวิทยาเขตพระราชวังสนามจันทร์นครปฐม.
วิชัย วงษ์ใหญ่. (2557). การโค้ชเพื่อการรู้คิด. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ : บริษัท จรัลสนิทวงศ์การพิมพ์ จำกัด.
วีระชาติ กิเลนทอง. (2560). สภาวะการศึกษาไทยปี2558/2559 ความจำเป็นของการแข่งขันและการกระจายอำนาจในระบบการศึกษาไทย. กรุงเทพฯ : บริษัท 21 เซนจูรี่ จำกัด.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ. พิมพ์ครั้งที่ 1 กรุงเทพฯ : การศึกษาโรงพิมพ์พริกหวานกราฟฟิก จำกัด.
Atteberry, A., & Bryk, A. S. (2011). Analyzing teacher participation in literacy coaching activities.Elementary School Journal, 112(2), 356.
Aviva Goelman Rice. (2016). Teacher Empowerment Through Instructional Coaching: A QualitativeStudy on the Theory and Application of Partnership Principles. (Doctoral dissertation).Georgia Southern University.
Blanchard, P.N. and J.W. (2004). Thacker. Effective Training : Systems, Strategies and Practices.Upper Saddle River : Pearson Prentice Hall.
British Council. (2011). Teaching skills inspiring teaching excellence,
Cooper, M. James. (2011). Classroom Teaching Skills. Belmont : Wadsworth Cengage Learning.
Chris Kyriacou. (2007). Essential Teaching Skills. United Kingdom : Nelson.
Dierking, R. C., & Fox, R. F. (2013). “Changing the way I teach”: Building teacher knowledge, confidence, and autonomy. Journal of Teacher Education, 64(2), 129-144.
DuFour, R., DuFour, R., Eaker, R. & Karhanek, G. (2004). Whatever It Takes: How professional learningcommunities respond when kids don’t learn. IN: National Educational Service.
Fullan, M. (2011). Learning is the Work. Unpublished paper. Retrieved
Gornall, S. and Burn, M. (2013). Coaching and learning in schools : A practical guide. Thousand Oaks,Calif : SAGE Publication.
Hord, S. M., Roussin, J. L., & Sommers, W. A. (2010). Guiding professional learning communities :
Inspiration, challenge, surprise, and meaning. Corwin Press.
Jackson, P. & McKergow. M. (2007). The Solutions Focus Making Coaching and Change SIMPLE.Boston : published by Nicholas Brealey International.
Moon, J. (1999). Reflection in Learning & Professional Development, London : Kogan page,
Knight, J. (2007). Instructional coaching : A partnership approach to improving instruction. Thousand Oaks, CA: Corwin Press.
Ray, T. (2013). Peer coaching : The benefits for teacher classroom effectiveness and learning outcomes.
Robbins, P. (1991). How to plan and implement a peer coaching program. Alexandria, VA: Associationfor Supervision and Curriculum.
Sinlarat, P., Dechakup, P., Uthairat, S., Bandityan, K. (2001). (Eds.) : Thoughts and Practices forSecondary School Teachers for Education Reform. Bangkok: Faculty of Education, Chulalongkorn University.
Yalcin Arslan, F.,& Gülden İLİN. (2013). Effects of peer coaching for the classroom management skills of teachers, Articles /Makaleler. 9 (1) : 43-59.