Self Reliance Model of Asoke Community

Authors

  • ธารา นาคณรงค์ คณะ มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี

Keywords:

self-reliant pattern, asoke community, Sufficiency Economy philosophy

Abstract

The objective of this research were 1) study the self-reliant status of the Asoke community 2) to study the self-reliant model of the Asoke community 3) to remove the self-reliant model of the Asoke community. The research is a merge. Between qualitative methods The selection of key informants, 3 Buddhist monks totaling 27 persons, and quantitative methods. 310 samples were obtained by simple random sampling. The purpose of this research was to 1) study the self-reliant condition of the Asoke community 2) to study the self-reliant model of the Asoke community. The research is a merge. Between qualitative methods The selection of key informants, 3 Buddhist monks totaling 27 persons, and quantitative methods. 310 samples were randomly sampled. The study of self-sufficiency of Asoke community found that the Asoke community had to do something modest. All work must be simple and economical. Community members are self-reliant. Can meet the basic needs, such as the needs of their four factors and the community. Helping each other. Have a harmonious 1) T: Technology Technology 2) E: Economic Economy 3) R: Resource Resource 4) M: Mind 5) Side S: Socio-Cultural 6) B: Balance, 7) A: Ability, 8) N: Networking, 9) Modesty, 10) Rationality, 11) Good Immunity. 13) The moral aspect when considering each side is found. The modest has the highest mean. The next is morality. The lowest mean is T: Technology.

Downloads

Download data is not yet available.

References

กรมศิลปากร. ภารกิจของกรมศิลปากรกับยุทธศาสตร์ประเทศ. 2554. วันที่ค้นข้อมูล 19 พฤษภาคม 2561. จากเว็ปไซต์ : http://www.finearts.go.th

กิ่งแก้ว ทรัพย์พระวงศ์. (2556). การสร้างความเป็นมนุษย์ : สมบูรณ์แล้วหรือ?. วารสารนักบริหาร, ปีที่ 33 ฉบับที่2 ประจำเดือนกรกฎาคม-ธันวาคม 2556, หน้าที่ 26-34

โครงการพัฒนาแห่งสหประชาชาติ (ประจำประเทศไทย). รายงานการพัฒนาคนของประเทศไทย: เศรษฐกิจพอเพียงกับการพัฒนาคน. 2550. วันที่ค้นข้อมูล 15 พฤษภาคม 2561. จากเว็ปไซต์ http://www.un.or.th/th/staff/

จิติมา อานสกุลเจริญ. (2558). ชนชั้นและยุคสมัยการเมืองการปกครองไทย. วารสารมหาวิทยาลัยนครพนม, ปีที่ 5ฉบับที่ 1 ประจำเดือนมกราคม-เมษายน 2558, หน้าที่ 166-167

จุฑาพรรธ์ ผดุงชีวิต. (2550). ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง : การตีความเชิงวิพากษ์ว่าด้วยมิติทางวัฒนธรรมจากมุมมองหลังสมัยใหม่. วารสารพัฒนบริหารศาสตร์, ปีที่ 47 ฉบับที่ 3 ประจำเดือนกรกฎาคม-กันยายน 2550, หน้าที่ 1-44

ฉวีวรรณ สุวรรณาภา. (2553). การสร้างความเข้มแข็งของชุมชนโดยมิติทางศาสนา วัฒนธรรมและประเพณี.วารสารบัณฑิตศึกษา, ปีที่ 6 ฉบับที่ 1 ประจำเดือนมกราคม-เมษายน 2553, หน้าที่ 11-12

ชนินทร์ วะสีนนท์, สมบูรณ์ ชาวชายโขง, และธวัชชัย คุณวงษ์. (2552). คนรุ่นใหม่กับการจัดการท้องถิ่นอย่างยั่งยืน. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร, ปีที่ 1 ฉบับที่ 1 ประจำเดือนมกราคม-มีนาคม 2552, หน้าที่ 75-86

ดวงเดือน พันธุมนาวิน. ทฤษฎีทางจริยธรรม : การวิจัยและพัฒนา. กรุงเทพฯ : สำนักงานทหารผ่านศึก. 2544.

ทัศนียา บริพิศ. (2557). วัฒนธรรมบริโภคนิยม ทุนนิยมและสัญญะ. วารสารอาศรมวลัยลักษณ์,ปีที่ 14 ฉบับที่ 1 ประจำเดือนมกราคม-มิถุนายน 2557, หน้าที่ 39-42

ธเนศ ปานหัวไผ่. (2557). ศึกษาวิเคราะห์ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงตามแนวพุทธ : กรณีศึกษา

พระธรรมสิงหบุราจารย์ (จรัญ ฐิตธมโม). วารสารมนุษยศาสตร์, ปีที่ 21 ฉบับที่ 2 ประจำเดือนพฤษภาคม-สิงหาคม 2557, หน้าที่ 193-216

นพพร จันทรนำชู. (2559). ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงกับการพัฒนาที่ยั่งยืน. วารสารศึกษาศาสตร์, ปีที่ 14 ฉบับที่2 ประจำเดือนพฤษภาคม-สิงหาคม 2559, หน้าที่ 64-73

บุญธรรม กิจปรีดาบริสุทธิ์. การเขียนรายงานการวิจัยและวิทยานิพนธ์. กรุงเทพฯ : จามจุรีโปรดักท์. 2551.

ปรีชา เปี่ยมพงศ์สานต์. (2548). การพัฒนาสังคม : แนวคิด ทฤษฎี และยุทธศาสตร์เพื่อการเปลี่ยนแปลง.กรุงเทพฯ : ศูนย์ศึกษาเศรษฐกิจการเมืองคณะเศรษฐศาสตร์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. 2548.

พรนิภา จันทร์น้อย. (2552). การดำเนินชีวิตกับเศรษฐกิจพอเพียง. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยฟาร์อีสเทอร์น,ปีที่ 3 ฉบับที่ 1 ประจำเดือนมกราคม-มีนาคม 2552, หน้าที่12-23.

พัทรา ผดุงสุทรารักษ์. (2555). ผลงานสร้างสรรค์ ประติมากรรมชุด ผิดที่ผิดทาง. วารสารวิขาการมหาวิทยาลัยทักษิณ, ปีที่ 25 ฉบับที่ 3 ประจำเดือนกรกฎาคม-กันยายน 2555, หน้าที่ 147-155

พระมหารัตนะ หงส์อินทร์. (2558). ผ้าไตรจีวร : การศึกษาภูมิปัญญาความเชื่อและการผลิตเพื่อเศรษฐกิจชุมชนแบบบุญนิยม กรุงเทพมหานคร และปริมณฑล. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิตสาขาวัฒนธรรมศาสตร์. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม. 2558.

พระมหาสุทิตย์ อาภากโร. นวัตกรรมการเรียนรู้ : คน ชุมชน และการพัฒนา. กรุงเทพฯ : โครงการสร้างเสริมการเรียนรู้เพื่อชุมชนเป็นสุข (สรส.). 2547.

เพ็ญศรี ฉิรินัง. (2559). “การพัฒนาชุมชน : แนวคิด ขอบข่าย และหลักในการปฏิบัติของนักพัฒนา”.วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยเวสเทิร์น ฉบับมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, ปีที่ 2 ฉบับที่ 2 ประจำเดือนพฤษภาคม-สิงหาคม 2559, หน้าที่ 89-99

วชิรวิชญ์ สิรชัยพงศ์กุล, วรอนงค์ โกวิทเสถียรชัย. (2556). เศรษฐกิจพอเพียงในกระแสโลกาภิวัตน์. วารสารการจัดการธุรกิจ, ปีที่ 2 ฉบับที่ 1 ประจำเดือนมกราคม-มิถุนายน 2556, หน้าที่ 98-120

วนิดา ดุรงค์ฤทธิชัย. (2554). การพัฒนาเกษตรทดแทน : กรณีศึกษาจากหน่วยสุขภาพในเขตภาคกลาง. วารสารมหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ, ปีที่ 15 ฉบับที่ 1 ประจำเดือนมกราคม-เมษายน 2554, หน้าที่ 47-66

วิทยา เรืองฤทธิ์ และ ฮอง ฉาง เชี๊ยะ. (2555). จากแหล่งศูนย์กลางของสถานีสู่แหล่งศูนย์กลางของกระแสการไหล : หลักฐานหนึ่งจากภูมิภาคเมืองโคราช, การใช้วิธีทางเครือข่าย. วารสารพัฒนบริหารศาสตร์, ปีที่ 52 ฉบับที่ 1 ประจำเดือนมกราคม-เมษายน 2555, หน้าที่ 137-157

วีรชัย โกแวร์. (2558). ฝึกคิด. วันที่ค้นข้อมูล 10 พฤษภาคม 2561. จากเว็ปไซต์http://www.romyenchurch.org

สมนึก ปัญญาสิงห์. (2557). การพัฒนาตนเองและตัวชี้วัดความอยู่ดีมีสุขของครอบครับเกษตรกรตามปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, ปีที่ 31 ฉบับที่ 3 ประจำเดือนกันยายน-ธันวาคม 2557, หน้าที่ 121-138

สัญญา สัญญาวิวัฒน์. ทฤษฎีและกลยุทธ์การพัฒนาสังคม. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.2550.

สีสะหวัน วงศ์กตัญญู. (2558). ยุทธศาสตร์การแก้ไขปัญหาความยากจนโดยการพึ่งตนเองของประชาชน กลุ่มครัวเรือนทำไร่หมุนเวียน : กรณีศึกษา บ้านโนนสมบูรณ์ เมืองวิละบุรี แขวงสะหวันนะเขต สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว. วารสารบัณฑิตศึกษา, ปีที่ 12 ฉบับที่ 1 ประจำเดือนมกราคม-เมษายน 2558, หน้าที่ 91-100

สุวิดา แสงสีหนาท. “ชุมชนใหม่ลายคราม : ยุทธศาสตร์ทางเลือกในการพัฒนาประเทศไทย” ใน 99 ปีพุทธทาสภิกขุ ศาสนากับฟิสิกข์ใหม่. กรุงเทพมหานคร : บริษัทอมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง จำกัด. 2548.

สํานักคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. การประยุกต์ใช้ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง (ฉบับที่ 2) พ.ศ.2548. กรุงเทพฯ : สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. 2548.

อภิชา พรเจริญกิจกุล. (2558). บทบาทของผู้นำท้องถิ่นในการจัดการทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมของอำเภอดอนตูมจังหวัดนครปฐม. วารสารรัฐศาสตร์มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, ปีที่ 2 ฉบับที่ 1 ประจำเดือนมกราคม-มิถุนายน 2558, หน้าที่ 122-123

อภิชาติ กิตติศักดิ์นาวิน, ธีรศักดิ์ อุ่นอารมย์เลิศ. (2559 ). การพัฒนาตัวแบบการจัดการนวัตกรรมภูมิปัญญาเศรษฐกิจพอเพียงของปราชญ์ชาวบ้านเพื่อเสริมสร้างการพัฒนาที่ยั่งยืน. วารสารศิลปากรศึกษาศาสตร์วิจัยมหาวิทยาลัยศิลปากร, ปี่ที่ 8 ฉบับที่ 2 ประจำเดือนกรกฎาคม-ธันวาคม 2559, หน้าที่ 103-115

อภิศักดิ์ ธีระวิศิษฐ์. (2553). การสร้างภูมิคุ้มกันทางสังคมของครัวเรือนอีสาณในยุคโลกาภิวัตน์.วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, ปี่ที่ 27 ฉบับที่ 2 ประจำเดือนกรกฎาคม-ธันวาคม 2553, หน้าที่ 3-27

Downloads

Published

2019-06-26

Issue

Section

Research Article