ศักยภาพชุมชนในการจัดการประสบการณ์การท่องเที่ยวบนฐานมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรม ของอำเภอลานสกา จังหวัดนครศรีธรรมราช
Keywords:
ศักยภาพชุมชน , ประสบการณ์การท่องเที่ยว , มรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมAbstract
The purpose of this research is to assess the community's potential in managing tourism experiences based on the cultural heritage of stories and legends of Lansaka District, Nakhon Si Thammarat Province. The study employed a purposive sampling strategy to choose four distinct groups for analysis: the community sector, government sector, academic sector, and commercial sector. Data were collected using a community potential assessment form and small group meetings. Data were analyzed using mean statistics, standard deviation and content analysis.
The finding of the study indicate that the community has the potential to organize tourism experiences based on the overall cultural heritage at a high level. It has a high potential for engagement and collaboration as well as community organization and management. However, the potential for activities and learning and the potential of space and tourism resources is at a moderate level. As for suggestions regarding community tourism experiences, it is proposed to establish connections between stories, legends with community history, subsequently transforming them into engaging activities that offer unique travel experiences for tourists. This approach can foster the creation of captivating stories and legends, while simultaneously cultivating valuable skills among community members. Furthermore, it can enhance the promotion of other tourist attractions that encompass the cultural history of the local population.
Downloads
References
กรมการท่องเที่ยว. (2561). มาตรฐานการท่องเที่ยวโดยชุมชน. (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ฐาปกรณ์ ทองคำนุช, เบญจพร เชื้อผึ้ง และธาริดา สกุลรัตน์. (2565). แนวทางสร้างประสบการณ์การท่องเที่ยวเพื่อชิมกาแฟ
ในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 7(3), 190-206.
ณัฏฐพัชร มณีโรจน์. (2560). การจัดการการท่องเที่ยวโดยชุมชน. วารสารวิชาการการท่องเที่ยวไทยนานาชาติ, 13(2), 25-46.
ทิพย์สุวรรณ แซ่ลี. (2561). รูปแบบเครือข่ายการจัดการท่องเที่ยวโดยชุมชนที่เหมาะสมของชุมชนบ้านอาลึ และชุมชนบ้าน
อ้อมแก้ว จังหวัดสุรินทร์. (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี.
นัขนลิน อินทนุพัฒน์. (มีนาคม - เมษายน 2563). ศักยภาพชุมชนเพื่อการจัดการการท่องเที่ยวโดยชุมชนกรณีศึกษาชุมชนอ่าง
เก็บน้ำลำพอก จังหวัดสุรินทร์. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 39(2), 62-73.
ปิยวรรณ ไทยเกิด. (2560). แนวทางการพัฒนาศักยภาพการท่องเที่ยวชุมชนเมืองเวียงสระ จังหวัดสุราษฎร์ธานี. คณะการจัดการการท่องเที่ยว ศูนย์ภูเก็ต สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
ประนอม การชะนันท์. (2563). รายงานการศึกษาวิจัยการพัฒนาขีดความสามารถด้านการจัดการท่องเที่ยวเพื่อสร้างศักยภาพ
การจัดการตนเองของชุมชนอย่างยั่งยืน: กรณีศึกษาตำบลกรุงชิง อำเภอนบพิตำ จังหวัดนครศรีธรรมราช.
งบประมาณแผ่นดิน มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช ที่ได้รับความเห็นชอบจากสำนักงานคณะกรรมการวิจัย
แห่งชาติ (วช.) ประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2562
พูนทรัพย์ เศษศรี และสุจิตรา ริมดุสิต. (2566). ศักยภาพในการจัดการท่องเที่ยวเชิงวิถีชุมชนอย่างยั่งยืนของตำบลคลองโยง อำเภอพุทธมณฑล จังหวัดนครปฐม. วารสารวิชาการศรีปทุม ชลบุรี, 19(4), 40-49.
เมษ์ธาวิน พลโยธี สุธาธิณี หนูเนียม สุวิชาดา สกุลวานิชเจริญ. (2565). แนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวโดยชุมชนอย่าง
ยั่งยืน กรณีศึกษา ชุมชนไทดำ บ้านนาป่าหนาด อำเภอเชียงคาน จังหวัดเลย. วารสารวิชาการการ
ท่องเที่ยวไทยนานาชาติ, 18(1), 1-25.
ยุทธ ไกยวรรณ์ และ กมลพรรณ ไกยวรรณ์. (2562). ระเบียบวิธีวิจัยทางด้านการโรงแรมและการท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วิเชียร มันแหล่, พงษ์จันทร์ คล้ายอุดม, สุกัญญา ไหมเครือแก้ว, เบญจวรรณ คงขน, พัชณิยา เอกเพชร, ปุณยวีร์ ศรีรัตน์, สุนันทา คันธานันท์, ทวีสินธุ์ ตั้งเซ่ง และนิชาวดี ตานีเห็ง. (2564). รายงานวิจัยการท่องเที่ยวโดยชุมชนเชิงสร้างสรรค์บนฐานการเรียนรู้ภูมิปัญญาอาหารพื้นถิ่นชุมชนในอำเภอลานสกา จังหวัดนครศรีธรรมราช. เครือข่ายมหาวิทยาลัยราชภัฏและภาคี โครงการความร่วมมือระหว่างมหาวิทยาลัยราชภัฏทั่วประเทศ และสำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ (วช.) ประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2562.
ศศิชา หมดมลทิล. (2562). ท่องเที่ยวโดยชุมชน วิถีสู่ความยั่งยืน. สืบค้นเมื่อ 2 ตุลาคม 2566, จาก
https://www.gsbresearch.or.th/wp-content/uploads/2019/10/GR_report_travel_detail.pdf
สุดถนอม ตันเจริญ. (2560). การจัดการการท่องเที่ยวโดยชุมชนกับการพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนของชุมชนบางขันแตก
จังหวัดสมุทรสงคราม. วารสารวิชาการการท่องเที่ยวไทยนานาชาติ, 13 (2), 1–24.
Hair, J. F. Black, W. C., Babin, B. J., Anderson, R. E. & Tatham, R. L. (2006). Multivariate data analysis.
(6th ed.). New Jersey: Pearson Prentice Hall.
Downloads
Published
Issue
Section
License
ประกาศลิขสิทธิ์
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารวิชาการมหาวิทยาลัยการจัดการและเทคโนโลยีอีสเทิร์น ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยหรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหาหรือรูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิชาการมหาวิทยาลัยการจัดการและเทคโนโลยีอีสเทิร์น ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการมหาวิทยาลัยการจัดการและเทคโนโลยีอีสเทิร์น หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำข้อมูลทั้งหมดหรือบางส่วนไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารวิชาการมหาวิทยาลัยการจัดการและเทคโนโลยีอีสเทิร์นก่อนเท่านั้น
