Guidelines for the Development of Models and Activities of Creative Tourism Marketing in Samui Island, Suratthani Province

Main Article Content

Nontipak Pianroj
Siripat Chodchuang
Kanokwan Srikhwan

Abstract

This research primarily aimed at proposing ways to develop models and activities of creative tourism marketing in Samui Island, Suratthani Province. This study was conducted using a mixed methods approach. Qualitative data were collected by interviewing from government agencies, entrepreneurs and communities that involved in Samui Island tourism. Quantitative research collected data from Thai and foreign tourists via questionnaires. The results found that creative tourism in Samui Island had a diversified of models and marketing activities such as natural resources tourism, historical tourism, cultural tourism, and community based tourism, etc. Tourists were more aware of the models and activities of the creative tourism marketing. For tourists’ behavior, most of tourists search travel information from the Internet and they were motivated to travel by the beautiful tourist attractions. The perception of tourists towards models and marketing activities of creative tourism in Samui Island affected tourists’ behavior in three aspects; sources of tourism Information, travel expenditures, and travel time periods. Therefore, creative tourism marketing in Samui Island can be accomplished by developing Samui Island identities with diversified models and marketing activities, and communicating to tourists.

Article Details

How to Cite
Pianroj, N., Chodchuang, S., & Srikhwan, K. (2019). Guidelines for the Development of Models and Activities of Creative Tourism Marketing in Samui Island, Suratthani Province. University of the Thai Chamber of Commerce Journal Humanities and Social Sciences, 39(1), 120–136. Retrieved from https://so06.tci-thaijo.org/index.php/utccjournalhs/article/view/181728
Section
Research Articles

References

กรมการท่องเที่ยว. (2557). รายงานการสำรวจสัดส่วนพฤติกรรมการเดินทางท่องเที่ยวภายในประเทศ ปี2557.สืบค้นเมื่อ 20 กรกฎาคม 2559, จาก https://www.tourism.go.th

กันยารัตน์ นาเอี่ยม, และณัฐกานต์ ใจเรือน. (2558). เสน่ห์การบริการและการท่องเที่ยวเกาะสมุยจังหวัดสุราษฎ์ธานี: รายงานการปฏิบัติงานสหกิจศึกษา. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยสยาม.

ทัศน์วรรณ วิพุธกษมานนท์. (2545). พฤติกรรมการท่องเที่ยวและปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับการท่องเที่ยวชายหาดบางแสนของผู้มาเยือน (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์,กรุงเทพฯ.

นงลักษณ์มโนวลัยเลา,อุทัยรัตน์ณ นคร, เอกวัต วิถีประดิษฐ์, ณัฏฐ์วิชิดา เลิศพงศ์รุจิกร, และสุภาภรณ์เลิศศิริ. (2558). พฤติกรรมและความต้องการของนักท่องเที่ยวต่อแหล่งท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์จังหวัดตราด:รายงานการวิจัย. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

บุญชม ศรีสะอาด. (2554). การวิจัยเบื้องต้น (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น

บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา. (2548). การพัฒนาการท่องเที่ยวแบบยั่งยืน. กรุงเทพฯ: เพรสแอนด์ดีไซน์.

พรทิพย์ บุญเที่ยงธรรม. (2555). การศึกษาปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจท่องเที่ยว ความคาดหวังและความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวที่เดินทางมาท่องเที่ยวตลาดน้ำ เขตตลิ่งชัน (วิทยานิพนธ์ปริญญา
มหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์, กรุงเทพฯ.

ภัยมณีแก้วสง่า, และนิศาชล จำนงศรี. (2555). การท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์: ทางเลือกใหม่ของการท่องเที่ยวไทย. วารสารเทคโนโลยีสุรนารี, 6(1), 91-109.

ภิญญดา ไชยรัตน์. (2557). ทัศนคติของนักท่องเที่ยว GEN-Y ที่มีต่อการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา, 7(2), 156-163.

มุทริกา พฤกษาพงษ์. (2554). เที่ยวอย่างเข้าใจไปกับการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์. สืบค้นเมื่อ 20 กรกฎาคม 2559, จาก https://www.manager.co.th/Travel/ViewNews.aspx?

รุจยา คำพรรณ์. (2546). ศึกษาพฤติกรรมและความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวชาวไทยที่มีต่อการท่องเที่ยวในจังหวัดนครศรีธรรมราช (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). มหาวิทยาลัยศรีนครินทร-วิโรฒ, กรุงเทพฯ.

วิยะดา เสรีวิชยสวัสดิ์. (2554). การพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม ในภาคเหนือตอนบนของประเทศไทยให้เป็นรูปแบบการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์(วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). มหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง, เชียงราย.

วิลาสินีจุสปาโล, สุนิษา โสมทอง, ฐิติยา ยอดระบำ, จันทร์จิรา จันทร์นวล, สุณิสา บุญศรี, และวีระศักดิ์ ปัญจะวิสุทธ์. (2552). พฤติกรรมนักท่องเที่ยวเมืองโบราณจังหวัดสมุทรปราการ: รายงานการวิจัย.
กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยราชภัฏจันทรเกษม.

ศรายุธ พูลสวัสดิ์, และพัสตราภรณ์ ทิพยโสธร. (2557). การกำหนดรูปแบบสถาปัตยกรรมพื้นถิ่นเกาะสมุย.ใน การประชุมวิชาการเสนอผลงานวิจัยระดับบัณฑิตศึกษา ครั้งที่ 15 ณ มหาวิทยาลัยขอนแก่น
วันที่ 28 มีนาคม 2557 (น. 2236-2244). ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.


สุดแดน วิสุทธิลักษณ์, พิเชฐ สายพันธ์, อรอุมา เตพละกุล, และธีระ สินเดชารักษ์. (2555). โครงการต้นแบบการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์. กรุงเทพฯ: องค์การบริหารการพัฒนาพื้นที่พิเศษเพื่อการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน.

Richards, G. (2010). Creative tourism and local development. In R. Wurzburger, T. Aageson, A.Pattakos, & S. Pratt (Eds.). Creative tourism: A global conversation: How to provide uniquecreative experiences for travelers worldwide (pp. 78-90). Santa Fe, NM: Sunstone Press.

Robinson, P. (2005). Perceptions and visitor motivation: The reality of perception. N.p.