Developing Strategies for Cultural Tourism Relevant to the ASEAN Community Based on the Creative Economy of Four Dvaravati Provinces
Main Article Content
Abstract
The purpose of this research was to develop strategies for cultural tourism relevant to the ASEAN community based on the creative economy of four Dvaravati provinces . The sampling group of the study consisted of 400 tourists and 58 key informants. A questionnaire, focus group discussion and in-depth interview guide were constructed and used as tools to collect data. Data were analyzed by using descriptive statistics, SWOT analysis and content analysis. The results showed that there were 6 strategies for cultural tourism relevant to the ASEAN community based on the creative economy of four Dvaravati provinces (DVARAVATI strategic plan). They were 1. developing a cluster of four Dvaravati provinces for cultural tourism. 2. developing cultural tourism activity for identity creation and added value. 3. developing four Dvaravati provinces with reliance and alliance for cultural tourism marketing. 4. developing tourism spaces for learning various cultural attractions. 5. developing and training human resources for cultural tourism, and 6. developing integrated marketing communication for the promotion of cultural tourism.
Article Details
ลิขสิทธิ์ของบทความ
ผลงานที่ได้รับการตีพิมพ์ถือเป็นลิขสิทธิ์ของมหาวิทยาลัยหอการค้าไทย ห้ามมิให้นำเนื้อหา ทัศนะ หรือข้อคิดเห็นใด ๆ ของผลงานไปทำซ้ำ ดัดแปลง หรือเผยแพร่ ไม่ว่าทั้งหมดหรือบางส่วนโดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากมหาวิทยาลัยหอการค้าไทยก่อน
References
Chantaranamchoo, Nopporn. 2003. “Capital: from Modernism to Postmodernism.” University of the Thai Chamber of Commerce Journal 23, 1: 22-34. (in Thai)
นพพร จันทรนำชู. 2546. “ทุน: จากยุคสมัยใหม่สู่ยุคหลังสมัยใหม่.” วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยหอการค้าไทย 23, 1: 22-34.
Chiawheng, Napaporn. 2009. “Integrated Strategic Planning for Sustainable Tourism Development: A Case Study of Chumporn Province.” Master of Art Thesis in Hotel and Tourism Management, Naresuan University. (in Thai)
ณปภร เจี้ยวเห้ง. 2552. “การวางแผนยุทธศาสตร์แบบบูรณาการเพื่อพัฒนาการท่องเที่ยวอย่าง ยั่งยืน กรณีศึกษาจังหวัดชุมพร.” วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการโรงแรมและการท่องเที่ยว มหาวิทยาลัยนเรศวร.
Chokriensukchai, Kanchana. 2013. “Tourism Communication through Thai Cultural Universals.” University of the Thai Chamber of Commerce Journal 33, 4: 59-77. (in Thai)
กาญจนา โชคเหรียญสุขชัย. 2556. “การสื่อสารการท่องเที่ยวด้วยวัฒนธรรมไทยสากล.” วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยหอการค้าไทย 33, 4: 59-77.
Hassan, S. 2000. “Determinants of Market Competitiveness in an Environmentally Sustainable Tourism Industry.” Journal of Travel Research. 38, 3: 239-245.
International Institute for Trade and Development. 2014. ASEAN Tourism Strategic Plan 2011-2015. Bangkok: International Institute for Trade and Development. (in Thai)
สถาบันระหว่างประเทศเพื่อการค้าและการพัฒนา. 2557. แผนกลยุทธ์ด้านการท่องเที่ยวของ ASEAN 2011-2015. กรุงเทพฯ: สถาบันระหว่างประเทศเพื่อการค้าและการพัฒนา.
Intorn, Anurat. 2008. “Chiangrai Strategic Plan for Establish of Tourism Linkage Center in the Upper Greater Mekong Sub-Region.” Doctor of Philosophy Thesis in Regional Development Strategics, Chiang Rai Rajabhat University.
(in Thai)
อนุรัตน์ อินทร. 2551. “ยุทธศาสตร์การท่องเที่ยวจังหวัดเชียงรายเป็นศูนย์กลางเชื่อมโยงในอนุภาคลุ่มแม่น้ำโขงตอนบน.” วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชายุทธศาสตร์การพัฒนาภูมิภาค มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย.
Jittangwattana, Bunlert. 2005. Development of Sustainable Tourism. Bangkok: Thailand Tourism Center. (in Thai)
บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา. 2548. การพัฒนาการท่องเที่ยวแบบยั่งยืน. กรุงเทพฯ: ศูนย์วิชาการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย.
Kiatnakin, Sakchai. 2000. Idea Capital Creative Economy. Bangkok: White Line. (in Thai).
ศักดิ์ชัย เกียรตินาคินทร์. 2553. ทุนความคิด เศรษฐกิจสร้างสรรค์. กรุงเทพฯ: ไว้ลาย.
Ministry of Tourism & Sport. 2013. Tourism Annual Report 2012. Bangkok: Ministry of Tourism & Sport. (in Thai).
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. 2556. รายงานการท่องเที่ยว ปี 2555. กรุงเทพฯ: กรมการท่องเที่ยว กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.
Murphy, P.E. 1985. Tourism: A Community Approach. New York: Methuen.
Prathumthin, Suphakon. 2008. “A Study of Factors Supporting to Sustainable Management in Cultural Tourism under The King’ s Sufficiency Economy.” Master of Science Thesis in Sport Science, Chulalongkorn University. (in Thai)
ศุภกร ประทุมถิ่น. 2551. “การศึกษาปัจจัยที่เอื้อต่อการจัดการการท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมแบบยั่งยืนตามแนวพระราชดำริเศรษฐกิจพอเพียง.” วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาวิทยาศาสตร์การกีฬา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.