The Influence of Content Digital Marketing Communication on Customer Decision to Purchase Phrae Province OTOP Products.
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The purpose of this research was to study consumer behavior from digital marketing communication channels in making the decision to buy OTOP products in Phrae Province and to predict the influence of content for digital marketing communication to purchase decisions on OTOP’s Phrae Province. This research is quantitative research. The samples are collected from person who used to buy OTOP products and products online. An online questionnaire was determined with 420 answers. The data were analyzed using various statistics, frequency, percentage, mean, standard deviation, and linear multiple regression. The study found that most consumer prefers to use Facebook every day. Consumers have average online purchases 1-2 times a month with an expense of more than 300 Baht per time. The characteristics of forms and contents influence the customer decision to purchase OTOP’s Phrae Province 53.9% (R2 = 0.539). It consists of the following factors and contents as it should be presented in the form of product movement or VDO clip. The content of the communication must be concise, clear, and easy to understand. Text messages were used on video media to highlight the content's importance. The guidelines and recommendations about the product. Storytelling of product background, or product development. The entrepreneurs of OTOP’s Phrae Province should apply it to make content more accessible to consumers
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ลิขสิทธิ์ของบทความ
ผลงานที่ได้รับการตีพิมพ์ถือเป็นลิขสิทธิ์ของมหาวิทยาลัยหอการค้าไทย ห้ามมิให้นำเนื้อหา ทัศนะ หรือข้อคิดเห็นใด ๆ ของผลงานไปทำซ้ำ ดัดแปลง หรือเผยแพร่ ไม่ว่าทั้งหมดหรือบางส่วนโดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากมหาวิทยาลัยหอการค้าไทยก่อน
References
กิตติ ภักดีวัฒนะกุล. (2546). คัมภีร์ระบบสนับสนุนการตัดสินใจและระบบผู้เชี่ยวชาญ. กรุงเทพฯ: เคทีพี คอมพ์ แอนด์ คอนซัลท์.
ฉัตยาพร เสมอใจ. (2550). พฤติกรรมผู้บริโภค. กรุงเทพฯ: ซีเอ็ดยูเคชั่น.
ชูชัย สมิทธิไกร. (2562). พฤติกรรมผู้บริโภค. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ชูศรี วงศ์รัตนะ. (2562). เทคนิคการใช้สถิติเพื่อการวิจัย. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ดารา ทีปะปาล, และธนวัฒน์ ทีปะปาล. (2553). การสื่อสารการตลาด. กรุงเทพฯ: อมรการพิมพ์.
ปทิตตา โอภาสพงษ์. (2563). ภาษาธุรกิจในสื่อสังคมออนไลน์: กรณีศึกษา เฟซบุ๊ก. วารสารบริหารธุรกิจและสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง, 3(3), 1-14.
ประดิษฐ์ จุมพลเสถียร. (2547). การสร้างแบรนด์และการสื่อสารการตลาด. กรุงเทพฯ: แพคอินเตอร์กรุ๊ป.
ปริพัชร์ เวทสรณสุธี, เจตน์สฤษฎิ์ อังศุกาญจนกุล, และโกมล ไพศาล. (2565). รูปแบบการสื่อสารทางการตลาดผ่านกิจกรรมของธุรกิจวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม. Journal of Roi Kaensarn Academi, 7(10), 313-331.
ปิยะ วราบุญทวีสุข. (2553). สังคมออนไลน์กับการทำธุรกิจ: แนวทางการทำการตลาด. วารสารนักบริหาร, 30(2), 181-185.
ภควดี พาภักดี, และ ฉัตรชัย เหล่าเขตการณ์. (2565). รูปแบบการนําเสนอสินค้าการตลาดออนไลน์ ที่ส่งผลต่อกระบวนการตัดสินใจซื้อเสื้อผ้าแฟชั่นผ่านสื่อสังคมออนไลน์ (เฟซบุ๊ก) ของผู้บริโภคในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล. วารสารวิจัยมหาวิทยาลัยเวสเทิร์น มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 8(3), 134-147.
ศราวุธ ลาภยืนยง, และวัชระ ยี่สุ่น. (2563). การตลาดเนื้อหาบนสื่อสังคมที่มีผลต่อการตัดสินใจซื้อรองเท้าไนกี้ (NIKE). วารสารมหาวิทยาลัยพายัพ, 30(2), 87-102.
ศูนย์วิจัยกสิกรไทย. (2565). B2C E-Commerce ปี’ 65-66 เติบโตชะลอลงจากปัจจัยกดดันด้านกำลังซื้อ. สืบค้นเมื่อวันที่ 12 กุมภาพันธ์ 2566, จาก https://portal.settrade.com/brokerpage/IPO/Research/upload/2000000450449/3361.pdf
สุพัฒธณา สุขรัตน์. (2558). แนวทางการดำเนินธุรกิจพาณิชย์อิเล็กทรอนิกส์ของกลุ่มสินค้าหนึ่งตำบลหนึ่งผลิตภัณฑ์. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย, 35(1), 50- 64. สืบค้นจาก https://utcc2.utcc.ac.th/utccjournal/351/50_64%20Supattana.pdf
สุมินทร์ นลวชัย. (2561). การสื่อสารการตลาดดิจิทัลบนเส้นทางการการตัดสินใจซื้อของผู้บริโภค ที่ส่งผลต่อการซื้อสินค้าประเภทเครื่องเขียน บนเว็บไซต์ www.stationerymine.com (การค้นคว้าอิสระมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยกรุงเทพ). สืบค้นจากhttp://dspace.bu.ac.th/jspui/bitstream/123456789/4124/1/sumin_nolv.pdf
สุวิมล แม้นจริง. (2546). การจัดการการตลาด. กรุงเทพฯ: เอช. เอ็น กรุ๊ป.
อรุโณทัย ปัญญา. (2562). ปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดออนไลน์ที่มีผลต่อการตัดสินใจซื้อเสื้อผ้าแฟชั่นผ่านสังคมออนไลน์ (เฟซบุ๊ก) ของนักศึกษาระดับปริญญาตรีในมหาวิทยาลัยเขตอำเภอเมืองจังหวัดเชียงใหม่ (การค้นคว้าอิสระมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่). สืบค้นจาก http://cmruir.cmru.ac.th/bitstream/123456789/2352/1/%e0%b8%ad%e0%b8%a3%e0%b8%b8%e0%b9%82%e0%b8%93%e0%b8%97%e0%b8%b1%e0%b8%a2%20%e0%b8%9b%e0%b8%b1%e0%b8%8d%e0%b8%8d%e0%b8%b2_2562.pdf
อุบลวรรณ สุวรรณภูสิทธิ์, และอำพล ชะโยมชัย. (2561). นวัตกรรมและผลกระทบต่อผลการดำเนินงานของกิจการหนึ่งตำบลหนึ่งผลิตภัณฑ์ (โอทอป) ในประเทศไทย. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย, 38(1), 18- 35. สืบค้นจาก https://utcc2.utcc.ac.th/utccjournal/381/18_35.pdf
Cochran, W. G. (1977). Sampling techniques (3rd ed.). New York, NY: Wiley.
Cohen, J. (1977). Statistical power analysis for behavioral sciences. New York, NY: Academic Press.
Hinkle, D. E., William, W., & Stephen, G. J. (1998). Applied statistics for the behavior sciences (4th ed.). New York, NY: Houghton Mifflin.
Kotler, P. (1994). Marketing management: Analysis planning implementation and control (8th ed.). Englewood Cliffs, NJ: Prentice Hall.
Kotler, P., & Armstrong, G. (2004). Principles of marketing (10th ed.). Upper Saddle River, NJ: Prentice Hall.
Kotler, P., & Keller, K. L. (2012). Marketing management (14th ed.). Upper Saddle River, NJ: Prentice Hall.
Wertime, K., & Fenwick, L. (2008). Digital marketing: The essential guide to new media & digital marketing. New York, NY: Wiley.