เศรษฐกิจสร้างสรรค์ทางวัฒนธรรม : การปฏิรูปการใช้สาระด้านภูมิปัญญาท้องถิ่น ในยุคไทยแลนด์ 4.0
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1. เพื่อศึกษาพัฒนาการการศึกษาภูมิปัญญาท้องถิ่นในสถานศึกษา ระดับมัธยมศึกษา 2. พัฒนารูปแบบการใช้สาระด้านภูมิปญัญาท้องถิ่น ในสถานศึกษาระดับมัธยมศึกษา การศึกษาวิจัย ครั้งนี้ผู้วิจัยใช้ระเบียบวิถีวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative Research) โดยการศึกษาข้อมูลเอกสารที่เกี่ยวข้อง และการวิจัยภาคสนาม โดยผู้ให้ข้อมูลเป็นผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องทั้งภาครัฐ และประชากรในพื้นที่ จ านวน 100 คน เก็บข้อมูลโดยใช้แบบส ารวจ แบบสังเกต แบบสัมภาษณ์ และการสนทนากลุ่ม ท าการวิเคราะห์ข้อมูลตาม ความมุ่งหมายของการวิจัย และน าเสนอผลการวิเคราะห์ข้อมูลโดยวิธีการพรรณนาวิเคราะห์ (Descriptive Analysis) ผลการวิจัยด้านพัฒนาการการศึกษาภูมิปัญญาท้องถิ่นในสถานศึกษาระดับมัธยมศึกษา พบว่า การจัดการศึกษาของไทยมีมานานแล้วแต่การใช้และการศึกษาภูมิปัญญาท้องถิ่นปรากฏชัดขึ้นหลังการบรรจุ การเรียนรู้และภูมิปัญญาท้องถิ่นในพระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พุทธศักราช 2542 และหลังการประกาศใช้ หลักสูตรแกนกลางการศึกษาแห่งชาติ พุทธศักราช 2551 ที่ให้สถานศึกษาต้องจัดท าหลักสูตรท้องถิ่น โดยสาระ ด้านภูมิปัญญาท้องถิ่นมีปรากฏอยู่ในกลุ่มสาระวิชาวิชาการงานอาชีพและเทคโนโลยี กลุ่มสาระสังคมศึกษา ศาสนาและวัฒนธรรม กลุ่มสาระภาษาไทย และกลุ่มสาระด้านศิลปศึกษา เป็นหลัก และสามารถพัฒนาการใช้สาระด้านภูมิปัญญาท้องถิ่น โดยการน าแนวคิดเศรษฐกิจเชิงสร้างสรรค์ บูรณาการกับการใช้สาระด้านภูมิปญัญาท้องถิ่น สามารถสร้างเป็นสาระวชิาเศรษฐกิจสร้างสรรค์ทางวัฒนธรรม เป็นรายวิชาเพิ่มเติมในกลุ่มสาระการงานอาชีพและเทคโนโลยี ด้วยกระบวนการการจัดการเรียนรู้รูปแบบโครงงาน เพื่อดึงศักยภาพด้านการสร้างสรรค์ของผู้เรียนและประเมินการจัดการเรียนรู้ด้วยผลงานหรือผลิตภัณฑ์ที่ได้