การพัฒนารูปแบบการเสริมสร้างสมรรถนะครูด้านการจัดการเรียนรู้เชิงรุก (Active Learning) ในยุคดิจิทัล เพื่อส่งเสริมคุณภาพผู้เรียนโรงเรียนบ้านโพนทอง(แสงราษฎร์สามัคคี)
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาข้อมูลพื้นฐานของการเสริมสร้างสมรรถนะครูด้านการจัดการเรียนรู้เชิงรุกในยุคดิจิทัล 2) พัฒนารูปแบบการเสริมสร้างสมรรถนะครูด้านการจัดการเรียนรู้เชิงรุกในยุคดิจิทัล เพื่อส่งเสริมคุณภาพผู้เรียน 3) ศึกษาผลการทดลองใช้รูปแบบ 4) ประเมินประสิทธิผลของรูปแบบ ผลการวิจัยพบว่า 1) สภาพที่เป็นอยู่และสภาพที่ควรจะเป็นอยู่ในระดับปานกลาง อันดับความต้องการจำเป็นเมื่อจัดลำดับจากมากไปหาน้อย ได้แก่ การจัดการเรียนรู้เชิงรุก การใช้และการพัฒนาสื่อการเรียนรู้ การวัดและประเมินผล การเขียนแผนการจัดการเรียนรู้เชิงรุกและการออกแบบการจัดการเรียนรู้ตามลำดับ 2) ความถูกต้องและความเหมาะสมของรูปแบบ และคู่มือการใช้รูปแบบอยู่ในระดับมากที่สุด การทดลองใช้รูปแบบ พบว่า กระบวนการชุมชนแห่งการเรียนรู้ทางวิชาชีพ การสร้างทีม อยู่ในระดับมากที่สุด การจัดการความรู้ อยู่ในระดับมากที่สุด 3) การประชาสัมพันธ์และการสื่อสารอยู่ในระดับมากที่สุด สมรรถนะครูด้านการออกแบบการจัดการเรียนรู้เชิงรุกในยุคดิจิทัล อยู่ในระดับดีมาก การเขียนแผนการจัดการเรียนรู้เชิงรุกในยุคดิจิทัลอยู่ในระดับดีมาก การจัดกิจกรรมการเรียนรู้เชิงรุกในยุคดิจิทัล อยู่ในระดับดีมาก การใช้สื่อ นวัตกรรม และเทคโนโลยีในการจัดการเรียนรู้เชิงรุกในยุคดิจิทัล อยู่ในระดับดีมาก การวัดและประเมินผลการจัดการเรียนรู้เชิงรุกในยุคดิจิทัลอยู่ในระดับดีมาก 4) ความเป็นไปได้และความเป็นประโยชน์ของรูปแบบอยู่ในระดับมากที่สุด ความพึงพอใจของครู คณะกรรมการสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน และผู้ปกครอง ที่มีต่อรูปแบบอยู่ในระดับมากที่สุด
Downloads
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2565). สมรรถนะของครูในศตวรรษที่ 21 : ครูอาชีพ. กระทรวงฯ.
กมล โพธิเย็น. (2564). Active Learning : การจัดการเรียนรู้ที่ตอบโจทย์การจัดการศึกษาในศตวรรษที่ 21. วารสารศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยศิลปากร, 19(1), 11-28.
กัญญาพัชญ์ กานต์ภูวนันต์. (2562). รูปแบบการพัฒนาสมรรถนะการจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 ของครูโรงเรียนมัธยมศึกษาขนาดใหญ่พิเศษ สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. วารสารสารครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 47,1–17.
ธนัฏฐา คุณสุข. (2565). การบริหารงานวิชาการที่ส่งผลต่อการจัดการเรียนรู้เชิงรุกของสถานศึกษาระดับมัธยมศึกษาในจังหวัดจันทบุรี. มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี.
ธัญชนก สีฟ้า. (2562). การประเมินความต้องการจำเป็นในการพัฒนาสมรรถนะด้านการวัดและประเมินทักษะ ในศตวรรษที่ 21 ของครูในโรงเรียนสังกัดกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ ศษ.ม.. มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
ประคอง รัศมีแก้ว. (2562). การพัฒนารูปแบบชุมชนแห่งการเรียนรู้ทางวิชาชีพ เพื่อเสริมสร้างสมรรถนะการจัดการเรียนรู้เชิงรุกของครูระดับการศึกษาขั้นพื้นฐาน. สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสุพรรณบุรี เขต 3.
ปิยณัฐ กุสุมาลย์. (2560). แนวทางการพัฒนาครูโดยใช้แนวคิดชุมชนแห่งการเรียนรู้ทางวิชาชีพในการจัดการเรียนรู้สำหรับสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 27. วารสารการบริหารและนิเทศการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 8(1), 197-206.
พิมพ์วรรณ มุกสิกรัตน์. (2563). การพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาภาษาไทย เรื่อง คำราชาศัพท์ ชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ด้วยบทเรียนคอมพิวเตอร์ช่วยสอนร่วมกับการจัดการเรียนรู้เชิงรุก (Active Learning). มหาวิทยาลัยนเรศวร.
สวัสดิ์ วันภูงา. (2564). การพัฒนารูปแบบการใช้ชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพสำหรับสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน. ปริญญาการศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารและพัฒนาการศึกษา. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560-2579. พริกหวานกราฟฟิค.
อรไท แสงลุน. (2564). การพัฒนารูปแบบการส่งเสริมความสามารถในการจัดการเรียนรู้เชิงรุกของครูโดยใช้การศึกษาชั้นเรียนผ่านชุมชนแห่งการเรียนรู้เชิงวิชาชีพ. วิทยานิพนธ์มหาวิทยาลัยนเรศวร.
เอมอร ศรีวรชิน. (2562). การพัฒนารูปแบบการสร้างชุมชนแห่งการเรียนรู้เชิงวิชาชีพเพื่อเสริมสร้างความสามารถการจัดการเรียนรู้เชิงรุก (Active Learning) ในการพัฒนาสมรรถนะด้านทักษะชีวิตของผู้เรียน โรงเรียนทัพรั้งพิทยาคม. องค์การบริหารส่วนจังหวัดนครราชสีมา.
