ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยภายนอกกับความสำเร็จของวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อมในจังหวัดฉะเชิงเทรา

The Relationship Between External Factors and Business Success of Small and Medium Enterprises in Chachoengsao Province

ผู้แต่ง

  • เชาวลิต ประสิทธิ์ คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยรีาชมงคลธญับรุี
  • กนกพร ชัยประสิทธิ์ คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี

คำสำคัญ:

ปัจจัยภายนอก, ความสำเร็จของธุรกิจ, วิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม

บทคัดย่อ

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาปัจจัยทั่วไปของกิจการที่มีผลต่อความสำเร็จของวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม 2) ศึกษาระดับความสำคัญของปัจจัยภายนอก และ ความสำเร็จของวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม 3) ศึกษาความสัมพันธ์ของปัจจัยภายนอกกับความสำเร็จของวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม กลุ่มตัวอย่างที่ศึกษา คือ ผู้ประกอบการวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม ในจังหวัดฉะเชิงเทรา โดยใช้แบบสอบถามในการเก็บข้อมูลจำนวน 393 ชุด สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ยเลขคณิต ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สถิติทดสอบที วิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว และวิเคราะห์สหสัมพันธ์ ที่ระดับนัยสำคัญ .05 ตัวแปรที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลปัจจัยทั่วไปของกิจการ ประกอบด้วย ขนาดของกิจการ รูปแบบของกิจการ ลักษณะกิจการ จำนวนพนักงาน และระยะเวลาในการดำเนินกิจการ ตัวแปรภายนอก คือ การเมือง เศรษฐกิจ สังคมและวัฒนธรรม และเทคโนโลยี ตัวแปรตาม คือ ความสำเร็จของวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม ประกอบด้วย การเติบโต การทำกำไร และความมั่นคงทางธุรกิจ

                ผลการวิจัยพบว่า ปัจจัยทั่วไปของกิจการส่งผลต่อความสำเร็จของวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อมในจังหวัดฉะเชิงเทรา โดยลักษณะกิจการ จำนวนพนักงานที่แตกต่างกัน ส่งผลต่อความสำเร็จของกิจการแตกต่างกัน ระดับความสำคัญของปัจจัยภายนอกและความสำเร็จของวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อมโดยภาพรวมอยู่ในระดับปานกลาง และผลการวิเคราะห์หาความสัมพันธ์ พบว่า ปัจจัยภายนอก ประกอบด้วย การเมือง เศรษฐกิจ สังคมและวัฒนธรรมและเทคโนโลยีมีความสัมพันธ์กับความสำเร็จของวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม ในจังหวัดฉะเชิงเทรา ในระดับปานกลาง ที่ระดับนัยสำคัญทางสถิติ .05

Author Biography

เชาวลิต ประสิทธิ์, คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยรีาชมงคลธญับรุี

คณะบริหารธุรกจิ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยรีาชมงคลธญับรุี

References

ขวัญปภัสสร จานทอง. (2557). อิทธพิลของปัจจัยภูมิหลัง การมุ่ง ประกอบการ และเครือข่ายทางสังคม ต่อความส าเร็จทางธุรกิจ ของผู้ประกอบการจังหวัดราชบุรี. วารสารสมาคมนักวิจัย. 19,1 (มกราคม-เมษายน), 123-134.
ชูเกียรติ จากใจชน. (2546). ปัจจัยที่เกยี่วข้องกับการเจริญเตบิโตของ ธุรกิจขนาดย่อม. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
นฤมล พึ่งทอง. (2557). ปัจจัยภายในองค์กรและปัจจัยภายนอกองค์กร ที่มีความสัมพันธ์กับการส่งออกของอุตสาหกรรมยางรถยนต์ จากประเทศไทย. วิทยานิพนธ์บริหารธรุกิจมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.
บุญชม ศรีสะอาด. (2543). การวิจัยทางการวัดผลและประเมินผล. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น. ปภพพล เติมธีรกิจ. (2555). ปัจจยัที่ส่งผลกระทบต่อการดา เนินงาน ของวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม: กรณีศึกษา อุตสาหกรรมเครื่องใช้ไฟฟ้าและอิเล็กทรอนิกส์. วิทยานิพนธ์ ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต มหาวิทยาลยัศรีปทุม.
พิชิต ฤทธจิ์รูญ. (2549). ระเบียบวิธีการวิจัยทางสงัคมศาสตร์. (พิมพ์ ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: เฮ้าส์ออฟเคอร์มีสท์.
Indarti, N. & Langenberg, M. (2004). Factors Affecting Business Success Among SMEs: Empirical Evidences from Indonesia. Paper Presented at The Second Biannual European Summer University.
Sammut-Bonnici, T. & Galea, D. (2015). PEST Analysis. Malta: University of Malta.
Yamane, T. (1973). Statistics: An Introductory Analysis. (3rd ed). New York: Harper and Row Publication.

Additional Files

เผยแพร่แล้ว

2019-06-30