Khlong Nirat Hariphunchai: Literary Relationship between Khlong Nirat Lanna andthe Central Thai Region

Main Article Content

Nipat Yamdate

Abstract



This article aims to study literary relationship among Khlong Nirat Hariphunchai and Khlong Nirat Lanna, namely Khlong Mangtra Rop Chiang Mai, Khlong Nirat DoiKerng, and Khlong Nirat in the Central Thai region, namely Thawathotsamas Khlongdan and Kamsuan Khlongdan. The result of this study shows that Khlong Nirat Hariphunchai has a masterly style of composition and shows literary relationship with Khlong Nirat Lanna and Khlong Nirat in the Central Thai region in terms of figures of speech and emotional expressions. In addition, Khlong Nirat Hariphunchai shared some common literary characteristics with Khlong Nirat in the early Ayutthaya period. Therefore, Khlong Nirat Hariphunchai would be classified as Nirat in the early Ayutthaya period.

Article Details

How to Cite
Yamdate, N. (2019). Khlong Nirat Hariphunchai: Literary Relationship between Khlong Nirat Lanna andthe Central Thai Region. VANNAVIDAS, 19(1), 1–33. https://doi.org/10.14456/vannavidas.2019.1
Section
Articles

References

กุหลาบ มัลลิกะมาส. (2530). ความรู้ทั่วไปทางวรรณคดีไทย. พิมพ์ครั้งที่ 6. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชวนพิมพ์.

ฉัตรยุพา สวัสดิพงษ์ และ อยู่เคียง แซ่โค้ว. (2559). วรรณกรรมล้านนาคัดสรร: วรรณกรรมพรรณนาอารมณ์. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.

ฉันทิชย์ กระแสสินธุ์. (2512). ทวาทศมาศโคลงดั้น. พระนคร: โรงพิมพ์ศิริมิตรการพิมพ์.

ชลดา เรืองรักษ์ลิขิต. (2544). วรรณคดีอยุธยาตอนต้น: ลักษณะร่วมและอิทธิพล. กรุงเทพฯ: โครงการเผยแพร่ผลงานวิชาการ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ตรงใจ หุตางกูร. (บรรณาธิการ). (2560). อุปาทวาทศมาศโคลงดั้น:วรรณกรรมเพชรน้ำเอกแห่งกรุงพระนครศรีอโยธยา. กรุงเทพฯ:ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน).

นิยะดา เหล่าสุนทร. (บรรณาธิการ). (2541) สารนิพนธ์ประเสริฐ ณ นคร. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

ประเสริฐ ณ นคร. (2547). โคลงนิราศหริภุญชัย. กรุงเทพฯ: องค์การค้าของคุรุสภา.

เปลื้อง ณ นคร. (2543). ประวัติวรรณคดีไทย. พิมพ์ครั้งที่ 11. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ไทยวัฒนาพานิช จำกัด.

เปลื้อง ณ นคร. (2545). จินตวรรณคดีไทย. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ไทยวัฒนาพานิช จำกัด.

ไพฑูรย์ ดอกบัวแก้ว. (2543). อุสสาบารสโคลงดั้นล้านนา. เชียงใหม่ : สถาบันวิจัยสังคมหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

รวิวงศ์ ศรีทองรุ่ง. (2528). วิเคราะห์วรรณกรรมนิราศภาคเหนือ. (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต) มหาวิทยาลัยศิลปากร.

ราชบัณฑิตยสถาน. (2552). พจนานุกรมศัพท์วรรณกรรมท้องถิ่นไทย ภาคเหนือ โคลงมังทรารบ เชียงใหม่. กรุงเทพฯ: ราชบัณฑิตยสถาน.

รื่นฤทัย สัจจพันธ์. (2516). นิราศคำโคลง: การศึกษาวิเคราะห์และเปรียบเทียบกับนิราศชนิดอื่น. (วิทยานิพนธ์ปริญญาอักษรศาสตรมหาบัณฑิต) จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ลมูล จันทน์หอม. (2532). โคลงนิราศหริภุญชัย: การวินิจฉัยต้นฉบับ. (วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต) มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

วินัย พงศ์ศรีเพียร. (2553) .กำสรวลสมุทร สุดยอดกำสรวลศิลป์. กรุงเทพฯ : สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.

ศิลปากร, กรม. (2530). วรรณกรรมสมัยอยุธยาตอนกลาง. กรุงเทพฯ: กองวรรณคดีและประวัติศาสตร์.

ศักดิ์ศรี แย้มนัดดา. (2552). ศักดิ์ศรีนิพนธ์. กรุงเทพฯ: โครงการเผยแพร่ผลงานวิชาการ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สุมาลี วีระวงศ์. (2553). “ทวาทศมาส”. นามานุกรมวรรณคดีไทย ชุดที่ 1 ชื่อวรรณคดี. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯ: มูลนิธิสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา, 178-181.

อุดม รุ่งเรืองศรี. (2546). วรรณกรรมล้านนา. กรุงเทพฯ : สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.