การศึกษาอิทธิพลของพระพุทธศาสนาในนิพานวังน่า

Main Article Content

ชนินทร์ ผ่องสวัสดิ์

บทคัดย่อ

นิพานวังน่า” หรือ “นิพพานวังหน้า” เป็นพระนิพนธ์ของพระองค์เจ้าหญิงกัมพุชฉัตร พระธิดาในสมเด็จกรมพระราชวังบวรมหาสุรสิงหนาท (วังหน้า) กับนักองค์อี พระนิพนธ์นี้เป็นกวีนิพนธ์มุ่งนำเสนอเหตุการณ์การประชวรและการสวรรคตของพระบิดาอันเป็นเหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์ที่สำคัญของไทยสมัยกรุงรัตนโกสินทร์ตอนต้น เนื้อหาที่น่าสนใจในพระนิพนธ์ดังกล่าว ได้แก่ การแสดงถึงอิทธิพลของพระพุทธศาสนาที่มีต่อสังคมไทย ได้แก่ คำสอนเรื่องกรรม ไตรลักษณ์ พรหมวิหาร 4 บารมี พระโพธิญาณ และ พระนิพพาน กับคติในพระพุทธศาสนา ได้แก่ พระอรหันต์ ธรรมิกราช ทวีปทั้ง 4 สวรรค์ เทวดา ดอกไม้สวรรค์ อายุพระศาสนา วันสิ้นโลก พระเวสสันดร เทศน์มหาชาติ พระกรรมฐาน และพระพุทธสิหิงค์ เนื้อหาในพระนิพนธ์นอกจากจะสะท้อนความเป็นวรรณกรรมเชิงประวัติศาสตร์แล้ว ยังมีคุณค่าควรได้รับการยกย่องเป็นวรรณกรรมศาสนาตามที่ผู้ประพันธ์ได้ตั้งพระทัยไว้อีกด้วย

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ผ่องสวัสดิ์ ช. . (2025). การศึกษาอิทธิพลของพระพุทธศาสนาในนิพานวังน่า. วรรณวิทัศน์, 25(2), 184–221. https://doi.org/10.64731/vannavidas.v25i2.276059
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

กรมศิลปากร. (ม.ป.ป.). พิพิธภัณฑ์คัดสรร. สืบค้นเมื่อวันที่ 1 เมษายน 2567, จาก

https://www.finearts.go.th/museumexpo2021/m_detail-24.html

กำพล จำปาพันธ์. (2566). ผ่าปมบันทึกวังหน้า VS วังหลวง โดย ‘พระองค์เจ้ากัมพุชฉัตร’นักประวัติศาสตร์สตรีที่ถูกลืม. https://www.thepeople.co/history/thelegend/51350

จุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว, พระบาทสมเด็จพระ. (2552). นิพานวังน่า ในพระราชวิจารณ์ในพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว เรื่องจดหมายความทรงจำของพระเจ้าไปยิกาเธอ กรมหลวงนรินทรเทวี (เจ้าครอกวัดโพธิ์) (พิมพ์ครั้งที่ 5). ศรีปัญญา.

ชมรมธรรมธารา. (2559). ธรรมิกราช. https://dhamtara.com/?p=6076

ดิเรก หงษ์ทอง. (2558). พงศาวดารเขมรใน “นิพานวังน่า:” ความสำคัญต่อการตีความชีวิตของเจ้านายเขมรพลัดถิ่นในสยาม. อารยธรรมศึกษาโขง-สาละวิน, 6(1), 203-222. https://so04.tci-thaijo.org/index.php/jnuks/article/view/55581

นิธิ เอียวศรีวงศ์. (2545). นิพพานวังหน้า. ศิลปวัฒนธรรม, 23(5), 106-111.

พญาลิไทย. (2526). ไตรภูมิกถา หรือ ไตรภูมิพระร่วง (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรมศิลปากร.

พระเทพวัชรบัณฑิต. (2564). กรรมฐานในพระพุทธศาสนา: บทเรียนจากมหาสติปัฏฐานสูตรและความนิยมในสังคมไทย. https://www.mcu.ac.th/article/detail/35391

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย (ล. 9, 10, 15). โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

มหามกุฎราชวิทยาลัย (2525). พระไตรปิฎกและอรรถกถาแปลมหามกุฎราชวิทยาลัย (ล. 1, 13). โรงพิมพ์มหามกุฎราชวิทยาลัย.

มูลนิธิสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา. (2556). นามานุกรมวรรณคดีไทย (ล.1) (พิมพ์ครั้งที่ 5). นานมีบุ๊คส์พับลิเคชั่นส์.

วัชระ งามจิตรเจริญ. (2552). พุทธศาสนาเถรวาท (พิมพ์ครั้งที่ 2). สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2551). พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์ (พิมพ์ครั้งที่ 12). โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก. (2556). ความเข้าใจเรื่องกรรม. พิมพ์โดยเสด็จพระราชกุศลในการพระศพ สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปรินายก. https://www.มูลนิธิสมเด็จพระสังฆราชวัดบวร.com/document/หนังสือ๗เล่ม/ความเข้าใจเรื่องกรรม.pdf