โชคดีที่เป็นมะเร็ง: การศึกษาเรื่องเล่าและบทบาทหน้าที่ของบันทึกผู้ป่วยโรคมะเร็ง
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บันทึกประสบการณ์ส่วนบุคคลของผู้ป่วยโรคมะเร็งมีลักษณะเป็นเรื่องเล่าของผู้ป่วยโรคมะเร็งซึ่งมีบทบาทหน้าที่ในการสร้างภาพตัวแทนให้แก่ผู้ป่วยโรคมะเร็งในการตอบโต้ภาพลักษณ์แบบเหมารวมของผู้ป่วยโรคมะเร็งที่วาทกรรมกระแสหลักต่าง ๆ มอบให้ นอกจากนี้ยังทำหน้าที่เยียวยาผู้เล่าในฐานะผู้ป่วยโรคมะเร็งให้สามารถยอมรับสภาวการณ์การป่วยของตนเองได้อย่างเต็มใจ
Article Details
References
กฤติกา โภคากร. (๒๕๒๘). เรื่องเล่า: การเยียวยาผู้หญิงชนชั้นกลางที่ถูกข่มขืน. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาสตรีศึกษา สำนักบัณฑิตอาสาสมัคร มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ชูเกียรติ อุทกะพันธ์ุ. (๒๕๔๕). มะเร็งขึ้นสมอง (พิมพ์ครั้งที่ ๓). กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง.
เชิด ทรงศรี. (๒๕๔๖). นั่งคุยกับความตาย (พิมพ์ครั้งที่ ๕). กรุงเทพฯ: มติชน.
ธันย์ โสภาคย์. (๒๕๔๓). เมื่อหมอเป็นมะเร็ง (พิมพ์ครั้งที่ ๓). กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง.
นันทกานต์ ฤทธิวงศ์. (๒๕๔๖). ๓๖๕ วันมหัศจรรย์ ของ หนุ่ย นันทกานต์. กรุงเทพฯ: สามสี.
เบญจวรรณ กำธรวัชระ. (๒๕๔๔). มะเร็งต้องสู้. กรุงเทพฯ: พิมพ์ดี.
ปัญญา ฤกษ์อุไร. (๒๕๔๓). มะเร็งหัวเราะ. นนทบุรี: บ้านหนังสือ.
ภารุ้ง. (๒๕๔๖). พิชิตมะเร็งด้วยใจ (พิมพ์ครั้งที่ ๔). กรุงเทพฯ: หมอชาวบ้าน.
วรฑา วัฒนะชยังกูร. (๒๕๔๙). มองชีวิตผ่านมะเร็ง (พิมพ์ครั้งที่ ๑๐). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์นิตยสารแพรว.
ศิริลักษณ์ อุ่นตรงจิตร. (๒๕๔๙). เนื้อร้ายกลายเป็นดี. กรุงเทพฯ: ลอดช่อง.
สุจิรา จรัสศิลป์. (๒๕๔๑). มะเร็งที่รัก. นนทบุรี: พุทธอเนกประสงค์.
สุดรัก สุวรรณชัยรบ. (๒๕๔๙). ฉันไม่ได้ป่วย แค่เป็นมะเร็ง. กรุงเทพฯ: ปริณาม.
สุดาทิพย์ เปี่ยมมิตร. (๒๕๔๑). มุมมองของชีวิตที่ผ่านพ้นโรคมะเร็ง. กรุงเทพฯ: ศยาม.
สุภาพร พงศ์พฤกษ์. (๒๕๔๐). เมื่อฉันรู้ว่าตัวเองเป็นมะเร็ง ประสบการณ์การรักษาแนวธรรมชาติบำบัด. นครนายก: อาศรมวงศ์สนิท.
อิราวดี ไตลังคะ. (๒๕๔๓). ศาสตร์และศิลป์แห่งการเล่าเรื่อง. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
Sontag, Susan. (1990). Illness as metaphor: and AIDS and its metaphor. New York: Farra, Straus and Giroux.