ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับสมรรถนะการใช้ยาอย่างสมเหตุผล ของพยาบาลเวชปฏิบัติในระบบบริการปฐมภูมิ จังหวัดนครสวรรค์

บทคัดย่อ

การวิจัยเชิงบรรยายนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับสมรรถนะการใช้ยาอย่างสมเหตุผล และศึกษาปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับสมรรถนะการใช้ยาอย่างสมเหตุผลของพยาบาลเวชปฏิบัติในระบบบริการปฐมภูมิ จังหวัดนครสวรรค์ กลุ่มตัวอย่างเป็นพยาบาลเวชปฏิบัติในระบบบริการปฐมภูมิ จังหวัดนครสวรรค์ จำนวน 166 คน ได้จากการสุ่มตัวอย่างแบบใช้ความน่าจะเป็น โดยใช้วิธีการคำนวณตามสัดส่วนจากพยาบาลเวชปฏิบัติที่ปฏิบัติงานประจำในระบบบริการปฐมภูมิ จังหวัดนครสวรรค์ จำนวน 281 คน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลเป็นแบบสอบถามมีอยู่ 3 ส่วน ได้ผ่านการตรวจสอบความตรงตามเนื้อหาจากผู้ทรงคุณวุฒิ จำนวน 5 ท่าน และตรวจสอบความเที่ยงของเครื่องมือด้วยการหาค่าสัมประสิทธิ์อัลฟ่าของครอนบาค มีค่าเท่ากับ 0.97 สถิติที่ใช้วิเคราะห์ ประกอบด้วย ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน

ผลการวิจัยพบว่า ระดับสมรรถนะการใช้ยาอย่างสมเหตุผลของพยาบาลเวชปฏิบัติในระบบบริการปฐมภูมิ จังหวัดนครสวรรค์ อยู่ในระดับมากที่สุด (mean =4.43, S.D. = 0.20) และปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับสมรรถนะการใช้ยาอย่างสมเหตุผลของพยาบาลเวชปฏิบัติในระบบบริการปฐมภูมิ จังหวัดนครสวรรค์ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001 ประกอบด้วย การได้รับการฝึกอบรม (r =.512, p< .001), ภาระงานของพยาบาลเวชปฏิบัติ (r =.400, p< .001), นโยบายของหน่วยงาน (r =.535, p< .001), การได้รับการยอมรับ(r =.540, p< .001) ความสัมพันธ์กับเพื่อนร่วมงาน (r =.515, p< .001) และการรับรู้ข้อมูลข่าวสาร (r =.517, p< .001) จากผลการศึกษาดังกล่าวสามารถนำปัจจัยทั้ง 6 ประการไปเป็นข้อมูลพื้นฐานในการกำหนดหรือจัดโปรแกรมอบรมการใช้ยาอย่างสมเหตุผลแก่พยาบาลเวชปฏิบัติหรือพยาบาลวิชาชีพ เพื่อให้พยาบาลเวชปฏิบัติมีสมรรถนะการใช้ยาที่สมเหตุผลดียิ่งขึ้น