ผลกระทบของการสื่อสารองค์การที่มีต่อการจัดการการฟื้นฟูสีเขียวและ ผลการดำเนินงานขององค์การ: กรณีศึกษาอุตสาหกรรมรถยนต์ในประเทศไทย
คำสำคัญ:
การสื่อสารองค์การ, การจัดการการฟื้นฟูสีเขียว , ผลการดำเนินงานบทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์คือ เพื่อที่ศึกษาผลกระทบของการสื่อสารองค์การที่มีต่อการจัดการการฟื้นฟูสีเขียวและผลการดำเนินงานขององค์การของอุตสาหกรรมรถยนต์ในประเทศไทย โดยทำการเก็บข้อมูลจากพนักงานระดับผู้จัดการแผนกที่ทำงานในกลุ่มอุตสาหกรรมยานยนต์ที่มีที่ตั้งในประเทศไทย จำนวน 546 คน ใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการวิจัย ทำการสุ่มตัวอย่างด้วยวิธีการไม่ใช้ความน่าจะเป็นแบบเฉพาะเจาะจงไปยังพื้นที่ที่มีบริษัทผู้ผลิตรถยนต์ในจังหวัดปราจีนบุรี ระยอง พระนครศรีอยุธยา สมุทรปราการและกรุงเทพมหานคร สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลประกอบด้วย สถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าความเบ้ และค่าความโด่ง และสถิติที่ใช้ในการทดสอบสมมติฐาน คือ สมการโครงสร้าง ซึ่งผลการศึกษา พบว่า การสื่อสารองค์การมีผลต่อการจัดการการฟื้นฟูสีเขียวและมีผลต่อผลการดำเนินงานองค์การอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .001 โดยมีค่าน้ำหนักมาตรฐานเท่ากับ 0.615 และ 0.261 นอกจากนี้ การจัดการการฟื้นฟูสีเขียวมีผลต่อผลการดำเนินงานองค์การอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .001 โดยมีค่าน้ำหนักมาตรฐานเท่ากับ 0.516 โดยผลการศึกษานี้เสนอให้องค์การต้องมีการสื่อสารผ่านบุคคลในองค์การและผู้มีส่วนได้ส่วนเสียนอกองค์การเพื่อการจัดการการฟื้นฟูสีเขียวและผลการดำเนินงานขององค์การที่ดียิ่งขึ้น
References
Adimo, A. A. (2018). Relationship between product differentiation strategies and organizational performance in Sameer Africa Kenya Limited. British Journal of Marketing Studies, 6(3), 60-72.
Aggarwal, P., & Agarwala, T. (2023). Relationship of green human resource management with environmental performance: mediating effect of green organizational culture. Benchmarking: An International Journal, 30(7), 2351-2376.
Argenti, P. A. (2016). Corporate communication (7th ed.). McGraw-Hill Education.
Atnafu, D., & Balda, A. (2018). The impact of inventory management practice on firms’ competitiveness and organizational performance: Empirical evidence from micro and small enterprises in Ethiopia. Cogent Business & Management, 5(1), 1503219.
Bentele, G., & Wolfram, W. (2019). Public relations theory and communication management: Current insights and future trends. Routledge.
Blome, C., Hollos, D., & Paulraj, A. (2014). Green procurement and green supplier development: antecedents and effects on supplier performance. International Journal of Production Research, 52(1), 32-49.
Candrasa, L., Cen, C. C., Cahyadi, W., Cahyadi, L., & Pratama, I. (2020). Green supply chain, green communication and firm performance: empirical evidence from thailand. Systematic Reviews in Pharmacy, 11(12), 398-406.
Carr, A. S., & Kaynak, H. (2007). Communication methods, information sharing, supplier development and performance: an empirical study of their relationships. International Journal of Operations & Production Management, 27(4), 346-370.
Chuang, S. P., & Huang, S. J. (2018). The effect of environmental corporate social responsibility on environmental performance and business competitiveness: The mediation of green information technology capital. Journal of Business Ethics, 150, 991-1009.
Cornelissen, J. (2017). Corporate communication: A guide to theory and practice. Sage.
Daft, R. L. (2000). Organization Theory and Design (7th ed.). South-Western College.
De Vries, D., Gensler, S., & Leeflang, P. S. (2016). Effects of traditional advertising and social messages on brand‐building metrics and customer acquisition. Journal of Marketing, 80(3), 1-17.
Delmas, M., & Burbano, V. C. (2011). The drivers of greenwashing. California Management Review, 54(1), 64-87.
Dozier, D., Grunig, L. A., & Grunig, J. E. (2013). Manager's guide to excellence in public relations and communication management. Routledge.
Fabrigar, L. R., Wegener, D. T., MacCallum, R. C., & Strahan, E. J. (1999). Evaluating the use of exploratory factor analysis in psychological research. Psychological Methods, 4, 272-299.
Fang, C., & Zhang, J. (2018). Performance of green supply chain management: A systematic review and meta analysis. Journal of Cleaner Production, 183, 1064-1081.
Fernando, Y., Jabbour, C. J. C., & Wah, W. X. (2019). Pursuing green growth in technology firms through the connections between environmental innovation and sustainable business performance: does service capability matter?. Resources, conservation and recycling, 141, 8-20.
Genç, R. (2017). The importance of communication in sustainability & sustainable strategies. Procedia Manufacturing, 8, 511-516.
Geng, R., Mansouri, S. A., & Aktas, E. (2017). The relationship between green supply chain management and performance: A meta-analysis of empirical evidences in Asian emerging economies. International journal of production economics, 183, 245-258.
Govindan, K., Rajendran, S., Sarkis, J., & Murugesan, P. (2015). Multi criteria decision making approaches for green supplier evaluation and selection: a literature review. Journal of cleaner production, 98, 66-83.
Hajiar, S. T. (2014). A statistical study to develop a reliable scale to evaluate instructors within higher institution. WSEAS Transactions on Mathematics, 13, 885-894.
Henseler, J., Ringle, C. M., & Sarstedt, M. (2015). A New Criterion for Assessing Discriminant Validity in Variance-Based Structural Equation Modeling. Journal of the Academy of Marketing Science, 43, 115-135.
Hirunyawipada, T., & Xiong, G. (2018). Corporate environmental commitment and financial performance: Moderating effects of marketing and operations capabilities. Journal of Business Research, 86, 22-31.
Javier, J. (2002). A review paper on organizational culture and organizational performance. International Journal of Business and Social Science, 1(3), 52-76.
Jawaad, M., & Zafar, S. (2020). Improving sustainable development and firm performance in emerging economies by implementing green supply chain activities. Sustainable Development, 28(1), 25-38.
Kazancoglu, Y., Kazancoglu, I., & Sagnak, M. (2018). A new holistic conceptual framework for green supply chain management performance assessment based on circular economy. Journal of cleaner production, 195, 1282-1299.
Luu, T. T. (2018). Employees’ green recovery performance: the roles of green HR practices and serving culture. Journal of Sustainable Tourism, 26(8), 1308-1324.
Luu, T. T. (2020). Integrating green strategy and green human resource practices to trigger individual and organizational green performance: The role of environmentally-specific servant leadership. Journal of Sustainable Tourism, 28(8), 1193-1222.
Luu, T. T. (2020). Reducing food waste behavior among hospitality employees through communication: dual mediation paths. International Journal of Contemporary Hospitality Management, 32(5), 1881-1904.
Malik, N. A., & Ur-Rehman, M. (2017). Green communications: Techniques and challenges. EAI Endorsed Transactions on Energy Web and Information Technology, 4(14), 1-6.
Mehdikhani, R., & Valmohammadi, C. (2019). Strategic collaboration and sustainable supply chain management: The mediating role of internal and external knowledge sharing. Journal of Enterprise Information Management, 32(5), 778-806.
Mitra, S., & Datta, P. P. (2014). Adoption of green supply chain management practices and their impact on performance: an exploratory study of Indian manufacturing firms. International journal of production research, 52(7), 2085-2107.
Mumtaz, U., Ali, Y., & Petrillo, A. (2018). A linear regression approach to evaluate the green supply chain management impact on industrial organizational performance. Science of the Total Environment, 624, 162-169.
Ojo, E., Mbowa, C., & Akinlabi, E. T. (2014). Barriers in implementing green supply chain management in construction industry. Journal article: University of Johannesburg; Department of Mechanical Engineering Science, 1974-1981.
Onputtha, S., & Siriwichai, C. (2021). The impact of green corporate identity and green personal-social identification on green business performance: A case study in Thailand. The Journal of Asian Finance, Economics and Business, 8(5), 157-166.
Penz, E., & Polsa, P. (2018). How do companies reduce their carbon footprint and how do they communicate these measures to stakeholders?. Journal of Cleaner Production, 195, 1125-1138.
Potoski, M., & Callery, P. J. (2018). Peer communication improves environmental employee engagement programs: Evidence from a quasi-experimental field study. Journal of Cleaner Production, 172, 1486–1500.
Prajogo, D., Toy, J., Bhattacharya, A., Oke, A., & Cheng, T. C. E. (2018). The relationships between information management, process management and operational performance: Internal and external contexts. International Journal of Production Economics, 199, 95-103.
Rahman, T., Ali, S. M., Moktadir, M. A., & Kusi-Sarpong, S. (2020).) Evaluating barriers to implementing green supply chain management: An example from an emerging economy. Production Planning & Control, 31(8), 673-698.
Šakytė-Statnickė, G., Budrytė-Ausiejienė, L., Luka, I., & Drozdova, V. (2023). Internal and External Communication between Employees of Different Generations: Emerging Problems in Lithuanian, Latvian, and Swedish Tourism Organizations. Journal of Tourism and Services, 14(26), 1-24.
Shad, M. K., Lai, F. W., Fatt, C. L., Klemeš, J. J., & Bokhari, A. (2019). Integrating sustainability reporting into enterprise risk management and its relationship with business performance: A conceptual framework. Journal of Cleaner production, 208, 415-425.
Tseng, M. L., & Chiu, A. S. (2013). Evaluating firm's green supply chain management in linguistic preferences. Journal of Cleaner Production, 40, 22-31.
Yildiz Çankaya, S., & Sezen, B. (2019). Effects of green supply chain management practices on sustainability performance. Journal of Manufacturing Technology Management, 30(1), 98-121.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
Copyright (c) 2023 อุมาวสี ศรีบุญลือ, อรวี ศรีบุญลือ, สุรพร อ่อนพุทธา, เมทินี รัษฎารักษ์
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของ ผู้เขียน
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความในวารสารเครือข่ายส่งเสริมการวิจัยทางมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์จะถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้น และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
