สมรรถนะและภาวะผู้นำเชิงกลยุทธ์ที่ส่งผลต่อการขับเคลื่อนความยั่งยืนไปสู่ การปฏิบัติของอุตสาหกรรมขนาดกลางและขนาดย่อม (SMEs) ในประเทศไทย
คำสำคัญ:
สมรรถนะ, ภาวะผู้นำเชิงกลยุทธ์, การขับเคลื่อน, ความยั่งยืนบทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสมรรถนะของสมาชิกองค์การ ภาวะผู้นำเชิงกลยุทธ์ที่ส่งผลต่อการขับเคลื่อนความยั่งยืนไปสู่การปฏิบัติของอุตสาหกรรมขนาดกลางและขนาดย่อม (SMEs) ในประเทศไทย และเพื่อเป็นแนวทางการขับเคลื่อนความยั่งยืนไปสู่การปฏิบัติของอุตสาหกรรมขนาดกลางและขนาดย่อม (SMEs) ในประเทศไทย กลุ่มตัวอย่างเชิงคุณภาพกับผู้บริหารระดับกลางและผู้บริหารระดับสูง ด้วยการสุ่มแบบเฉพาะเจาะจง จำนวน 10 คน กลุ่มตัวอย่างเชิงปริมาณกับผู้บริหารระดับต้น ผู้บริหารระดับกลางและผู้บริหารระดับสูง ด้วยวิธีการสุ่มอย่างง่ายแบบไม่มีการแทนที่ จำนวน 50 บริษัท บริษัทละ 8 ชุด รวมเป็น 400 ชุด เครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูล คือ แบบสัมภาษณ์และแบบสอบถาม ซึ่งผลการศึกษาพบว่า 1) สมรรถนะของสมาชิกในองค์การส่งผลต่อการขับเคลื่อนความยั่งยืนไปสู่การปฏิบัติ มีค่า Beta เท่ากับ 0.158 และ 2) ภาวะผู้นำเชิงกลยุทธ์ส่งผลต่อการขับเคลื่อนความยั่งยืนไปสู่การปฏิบัติ มีค่า Beta เท่ากับ 0.751 โดยผลการศึกษานี้แนะนำให้องค์การควรสร้างแรงจูงใจให้กับสมาชิกในองค์การอย่างจริงจัง เพื่อให้มีความกระตือรือร้น สนใจใฝ่หาความรู้ใหม่อยู่เสมอ ผู้นำต้องกำหนดวิสัยทัศน์เชิงกลยุทธ์ การคิดเชิงระบบ การมองภาพรวมขององค์การ การสร้างวิสัยทัศน์ด้านความยั่งยืน การบริหารการเปลี่ยนแปลง การจัดการความขัดแย้ง การสร้างการมีส่วนร่วม การควบคุมเชิงกลยุทธ์และการประเมินผลเชิงกลยุทธ์ ส่วนการขับเคลื่อนความยั่งยืนไปสู่การปฏิบัติ บริษัทควรดำเนินกิจกรรมต่าง ๆ ตามนโยบาย กลยุทธ์และแผนงานที่กำหนดไว้ สร้างเครือข่ายกับผู้มีส่วนได้ส่วนเสียเพื่อสร้างความยั่งยืนร่วมกัน
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงอุตสาหกรรม, สำนักงานที่ปรึกษาด้านอุตสาหกรรมในต่างประเทศ ประจำกรุงเวียนนา. (2566). รายงานการผลิตของภาคอุตสาหกรรมทั่วโลก ไตรมาสที่ 1 ปี 2566. https://thaiindustrialoffice.wordpress.com/2022/08/31/รายงานการผลิตของภาคอุต/
จิระเสกข์ ตรีเมธสุนทร, อภิสิทธิ์ ฉัตรทนานนท์ และ คงเกียรติ ฉัตรหิรัญทรัพย์. (2567). ปัจจัยด้านสมรรถนะของพนักงานองค์กรที่มีผลต่อการก้าวสู่ผู้นำแห่งการเปลี่ยนแปลง . วารสารวิชาการบริหารธุรกิจ สมาคมสถาบันอุดมศึกษาเอกชนแห่งประเทศไทย, 13(2), 32–44.
ชลันดา อารซาสุก, ปิยะกนิษฐ์ โชติวานิช และ อานันท์ สุนทรเมธากุล. (2566). องค์ประกอบสมรรถนะที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิภาพการทำงานของบุคลากรในสำนักงานวัฒนธรรมจังหวัดที่ตั้งอยู่ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนล่าง ภาค 2. วารสารวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย, 18(2), 55–82.
ณฐาพัชร์ วรพงศพัชร์, รัฐนันท์ พงศ์วิริทธิ์ธร, สาลินี ชัยวัฒนพร และ เบญญาภา กันทะวงศ์วาร. (2563). ลักษณะองค์การที่เป็นเลิศที่มีต่อผลการดำเนินงานของธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อม ในเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย. วารสารปัญญาภิวัฒน์, 12(1), 30–45.
ณัฏฐพันธ์ เขจรนันทน์. (2566). การจัดการเชิงกลยุทธ์ (ฉบับปรับปรุงใหม่). ซีเอ็ดยูเคชั่น.
ธนดล พรพุทธพงศ์. (2556). ความสัมพันธ์ระหว่างความเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ กับภาวะโลกร้อนในประเทศไทยตามสมมติฐาน เส้นโค้งสิ่งแวดล้อมของ Kuznets. วารสารร่มพฤกษ์, 31(2), 99-116.
ธัชพงศ์ เศรษฐบุตร. (2562). การจัดการผลการปฏิบัติงาน (Performance Management). ทริปเพิ้ลเอ็ดดูเคชั่น.
นงลักษณ์ วิรัชชัย. (2542). โมเดลลิสเรล : สถิติวิเคราะห์สำหรับการวิจัย (พิมพ์ครั้งที่ 3). โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
บรรษัทประกันสินเชื่ออุตสาหกรรมขนาดย่อม (บสย.). (2566). สถิติจำนวน SMEs ในประเทศไทย. https://www.tcg.or.th/news_inside.php?news_id=37
บริษัท HREX.asia. (2565). การพัฒนาองค์การให้ยั่งยืน (Sustainable Organization). https://th.hrnote.asia/orgdevelopment/190618-sustainable-organization/
ปัทมา อินทรจันทร์ และ ฬุลิยา ธีระธัญศิริกุล. (2562). ปัจจัยแห่งความสำเร็จด้านผู้ประกอบการของธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อม. วารสารปัญญาภิวัฒน์, 11(1), 289–303.
พสุธิดา ตันตราจิณ และ ธีระวัฒน์ จันทึก. (2559). การพัฒนา และการธำรงรักษาคนเก่งในองค์การ กลไกที่สำคัญในการขับเคลื่อนองค์การสู่ความสำเร็จ. วารสารวิชาการ Veridian E-Journal, Silpakorn University สาขามนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์และศิลปะ, 9(1), 920-931.
พิบูล ทีปะปาล และ ธนวัฒน์ ทีปะปาล. (2565). การจัดการเชิงกลยุทธ์ (ปรับปรุงใหม่). อมรการพิมพ์.
เมทินี รัษฎารักษ์, ปวริศา เอมโอฐ และ ศรากุล สุโคตรพรหมมี. (2567). ผลกระทบของปัจจัยภายนอกและภายในธุรกิจที่มีผลต่อการนำแนวคิดสีเขียว มาใช้ในกลุ่มวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อมที่มีอัตราการเติบโตสูงในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑลของประเทศไทย. วารสารเครือข่ายส่งเสริมการวิจัยทางมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 7(3), 96–113.
สุรางค์ บุญยะพงศ์ไชย. (2565). ปัจจัยที่มีผลต่อประสิทธิภาพในการปฏิบัติงานของบุคลากร: ปัจจัยที่มีผลต่อประสิทธิภาพในการปฏิบัติงานของบุคลากร. วารสารวิชาการสังคมมนุษย์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช, 12(1). 64–90.
สุเทพ พงศ์ศรีวัฒน์. (2550). ภาวะความเป็นผู้นำ. เอ็กซเปอร์เน็ท.
อัญชลี ชัยศรี. (2563). การบริหารทรัพยากรมนุษย์บนพื้นฐานสมรรถนะ. วารสารวิชาการ มจร. บุรีรัมย์, 5(2), 234-248.
Alison, W. (1995). Competency Based Assessment. Philadelphia: Open University Press. https://books.google.co.th/books/about/Competence_based_Assessment.html?id=Tz5kQgAACAAJ&redir_esc=y
Ahmadov, T., Durst, S., Mendoza, L. A., & Rahman, K. (2024). Fostering sustainability in Mexican SMEs: Understanding the interplay of institutional forces. Management Research, Vol. ahead-of-print No. ahead-of-print. https://doi.org/10.1108/MRJIAM-02-2024-1515
Astin, H. S., & Leland, C. (1991). Women of influence, women of vision: A Cross-generational study of leaders and social change. Jossey-Bass.
Burn, J. M. (1978). Leadership. Harper & Row.
Cao, R. Q., Elking, I., & Gu, V. C. (2023). Supply chain driven sustainability: ambidexterity, authentic leadership and interorganizational citizenship behavior. The International Journal of Logistics Management, 34(6), 1736-1758. https://doi.org/10.1108/IJLM-04-2022-0153
Cochran, W. G. (1977). Sampling Techniques (3rd ed). John Wiley & Sons.
Creswell, J. W. (2014). Research design: Qualitative, quantitative, and mixed methods approaches. Sage.
DuBrin, A. J. (2010). Principle of leadership (6th ed.) International Edition. South-Western.
Field, A. (2005). Discovering statistics using SPSS (2nd ed.) Sage.
Engert, S., & Baumgartner, R. J. (2016). Corporate sustainability strategy – bridging the gap between formulation and implementation. Journal of Cleaner Production, 113, 822-834. https://doi.org/10.1016/j.jclepro.2015.11.094
ESG Universe. (2023). ESG, a weapon for transforming green businesses, a game where SMEs win sustainably. https://hbr.org/
Grossman, G. M., & Krugger, A. B. (1995). Economic Growth and the Environment. Quarterly. Journal of Economics, 110(2), 353 – 377.
Haldorai, K., Kim, W. G., & Phetvaroon, K. (2025). Top management commitment, institutional pressures and green supply chain practices: pathways to sustainable performance. Journal of Hospitality and Tourism Insights, Vol. ahead-of-print No. ahead-of-print. https://doi.org/10.1108/JHTI-07-2024-0773
Hitt, M. A., Hoskisson, R. E., & Ireland, R. D. (2007). Management of Strategy: Concepts and Cases. Thomson South-Western.
Komives, S. R., Lucas , N., & MacMahon, T. R. (2006). Exploring leadership: For college students who want to make a difference (2nd ed.). Jossey-Bass.
McClelland, D. C. (1973). Test for Competence, rather than intelligence. American Psychologists, 17(7), 57-83.
Montiel, I., & Delgado-Ceballos, J. (2014). Defining and measuring corporate sustainability: Are we there yet?. Organization & Environment, 27(2), 113-139. https://doi.org/10.1177/1086026614526413
Nahavandi, A., & Malekzadeh, A. R. (1993a). Leader style in strategy and organizational performance: A integrative framework. Journal of Management studies, 30(3), 405-425.
Nahavandi, A., & Malekzadeh, A. R. (1993b). Organizational culture in the management of mergers. Quorum Books.
Narkhede, G., Chinchanikar, S., Narkhede, R., & Chaudhari, T. (2024). Role of Industry 5.0 for driving sustainability in the manufacturing sector: an emerging research agenda. Journal of Strategy and Management, Vol. ahead-of-print No. ahead-of-print. https://doi.org/10.1108/JSMA-06-2023-0144
Nunnally, J. C. (1978). Psychometric theory (2nd ed.). McGraw-Hill.
Parry, S. R. (1996). The quest for competencies. Training, 33(7), 48-56.
Pearson, K. (1880). Karl Pearson: Creator of Correlation. https://bangkokresearchblog.files.wordpress.com/2017/05/pearson-correlation.pdf
Pruksaya, C., Somjintana, K., Somnuk, A., Supit, R., & Jaturon, J. (2021). Development of Human Resources Competency Components: An Empirical Study in the Stock Exchange of Thailand. Journal of Asian Finance, Economic and Business, 8(7), 635-646. https://doi.org/10.13106/jafeb.2021.vol8.no7.0635
Santos, J. R., Anunciação, P. F., & Svirina, A. (2013). A tool to measure organizational sustainability strength. Journal of Business Management, 7, 105-117.
Smith, S. M. (2010). What is leadership?. http://stevenmsmith.com/what-is-leadership/
Spencer, L. M., & Spencer, S. M. (1993). Competence at Work: Model for Supervisor Performance. John Wiley & Sons.
Székely, F., & Knirsch, M. (2005). Responsible leadership and corporate social responsibility: Metrics for sustainable performance. European Management Journal, 23, 628-647.
Tabachnick, B. G., & Fidell, L. S. (2007). Using Multivariate Statistics (5th ed.). Allyn and Bacon.
Wolfson, A., Tavor, D., & Mark, S. (2013). Sustainability as service. Sustainability Accounting, Management and Policy Journal, 4(1), 103-114. https://doi.org/10.1007/978-3-319-12964-8_6
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 ปิยะมาศ สื่อสวัสดิ์วณิชย์
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของ ผู้เขียน
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความในวารสารเครือข่ายส่งเสริมการวิจัยทางมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์จะถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้น และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
