THE CAUSAL RELATIONSHIP MODEL OF HUMAN RESOURCE MANAGEMENT TO ORGANIZATIONAL COMMITMENT OF EMPLOYEES IN AGRO-PROCESSING INDUSTRIES
Keywords:
Human Resource Management, Organizational Commitment, Agro-processing IndustriesAbstract
The objective of this research is to study the causal relationship model of human resource management towards organizational commitment of employees in the agro-processing industry. The population is employees of large sugar production companies in a processed agro-processing industry. There were of 385 employees selected as studied samples by convenient sampling method. The data collection used mail-survey questionnaires and data analysis employed descriptive statistics: frequency, percentage, mean and standard deviation and inferential statistics: structural equation model.
The results of the research showed that the model is empirically fitted with good-fitting-model indices with Chi-square value of 11.378, the p-value of 0.181, Chi-square/df of 1.422, GFI of 0.992, AGFI of 0.971, NFI of 0.988, CFI of 0.996, and RMSEA of 0.033. In the meantime, the hypothesis investigation indicated that human resource management affected the organizational commitment of employees in the agro-processing industries with statistical significance at the level of 0.000 with 28-percent predictive power.
References
กัลยา วานิชย์บัญชา และฐิตา วานิชย์บัญชา. (2558). การใช้ SPSS for Windows ในการวิเคราะห์ข้อมูล (พิมพ์ครั้งที่ 27). กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์สามลดา.
เกื้อจิตร ชีระกาณจน์. (2557). การจัดการทรัพยากรมนุษย์ในธุรกิจสมัยใหม่ (ปัจจุบันสู่อนาคต). สุทธิปริทัศน์, 28(86), 322-337.
โกวิทย์ กังสนันท์. (2557). ก้าวข้ามการบริหารทรัพยากรมนุษย์: คนในมุมมองศีลธรรมของการบริหาร. วารสารการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์และองค์การ, 6(1), 94-124.
ฉัตรณรงศักดิ์ สุธรรมดี และจิตนกานต์ สุธรรมดี. (2560). กรอบแนวคิดการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ขององค์การในศตวรรษที่ 21. วารสารมหาวิทยาลัยราภัฏยะยา, 12, 168-184.
ชูชัย สมิทธิไกร. (2550). การสรรหา การคัดเลือก และการประเมินผลการปฏิบัติงานของบุคลากร. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ณัฏฐพันธ์ เขจรนันทน์. (2551). พฤติกรรมองค์การ. กรุงเทพฯ: ซีเอ็ดยูเคชั่น.
ธนาคาร อเนก. (2560). ปัจจัยด้านการบริหารทรัพยากรบุคคลที่มีความสัมพันธ์ต่อข้อกำหนดโตเกียวภายในกรมคุมประพฤติ. วารสารการวิจัยมหาวิทยาลัยสวนดุสิต, 9(2), 91-126.
ธเนศ ยุคันตวนิชชัย. (2560). การจัดการทรัพยากรมนุษย์ในเศรษฐกิจยุคใหม่. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 8(1), 48-67.
นิศาชล รัตนมณี และประสพชัย พสุนนท์. (2562). อัตราการตอบกลับของแบบสอบถามในงานวิจัยเชิงปริมาณ. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยธนบุรี, 13(3), 181-188.
บุศกร เสาะแสวง และวิทยา สุจริตธนารักษ์. (2556). การบริหารทรัพยากรมนุษย์วิถีพุทธ. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยรัตนบัณฑิต, 8(1), 76-85.
ปฏิญญา ปิ่นทาง และจุฑามาศ ทวีไพบูลย์วงษ์. (2561). อิทธิพลของการจัดการทรัพยากรที่มีความตั้งใจคงอยู่ของพนักงานวิศวกรกลุ่มเจเนอเรชั่นวาย. สุทธิปริทัศน์, 32(103), 174-188.
ประเวศน์ มหารัตน์สกุล และกฤติกา ลิ้มลาวัลย์. (2554). วารสารนักบริหาร, 31(4), 168-173.
ปาริชาติ หงส์เกียรติขจร, วิทมา ธรรมเจริญ และรุ่งรัตน์ เชื้อแก้ว. (2562). โมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของปัจจัยคุณภาพชีวิตในการทำงานที่มีอิทธิพลต่อความผูกพันต่อองค์การและการปฏิบัติงาน. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย, 39(1), 96-119.
ปิยาพร ห้องแซง และณักษ์ กุลิสร์. (2554). การบริหารทรัพยากรมนุษย์ที่มีผลต่อความผูกพันในองค์การของพนักงานสาขา ธนาคารออมสิน ในเขตกรุงเทพมหานคร. วารสารบริหารธุรกิจศรีนครินทรวิโรฒ, 2(2), 98-117.
พรพรต เต็งชาตะพันธุ์, ณัฐวุฒิ โรจน์นิรุตติกุล, และวรนารถ แสงมณี. (2558). การบริหารทรัพยากรมนุษย์ที่มีผลต่อความผูกพันต่อองค์การของพนักงานฝ่ายผลิตบริษัทแซนมิน่า ไซส์ ซิสเท็มส์ (ประเทศไทย) จำกัด. วารสารครุศาสตร์อุตสาหกรรม, 14(3), 47-54.
พรภวิษย์ นันทชัชวาลกุล. (2560). ปัจจัยการบริหารทรัพยากรมนุษย์ที่ส่งผลต่อประสิทธิผลของกลุ่มโรงเรียนสาธิตในสังกัดมหาวิทยาลัยราชภัฏ. วารสารวิจัยราชภัฏกรุงเก่า, 4(2), 65-71.
พิมลพรรณ เชื้อบางแก้ว. (2550). การบริหารทรัพยากรมนุษย์ (พิมพ์ครั้งที่ 6). ปทุมธานี: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
รวิภา ธรรมโชติ. (2558). นวัตกรรมกับการบริหารทรัพยากรมนุษย์. วารสารนวัตกรรมการจัดการภาครัฐและภาคเอกชน, 3(1) 71-84.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2552). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ.2552. กรุงเทพฯ: บริษัท นานมีบุ๊คส์ พับลิเคชั่นส์ จำกัด.
วิจัยกรุงศรี. (2563). แนวโน้มธุรกิจและอุตสาหกรรมไทย ปี 2563-2565. สืบค้นจาก https://www.krungsri.com/bank/getmedia/31002845-7acb-46f5-95fb-c96309fed66f/IO_Industry_Outlook_2020_2022_TH_EX.aspx
วิลาวรรณ รพีพิศาล. (2554). การบริหารทรัพยากรมนุษย์ (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์วิจิตรหัตถกร.
วิวรรธ์ พุทธานุ. (2560). อิทธิพลของการบริหารจัดการทรัพยากรมนุษย์ที่มีต่อประสิทธิผลการจัดการทรัพยากรมนุษย์ขององค์การบริหารส่วนตำบลในจังหวัดสุรินทร์. วารสารวิชาการ คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, 2(4), 41-57.
ศรันย์ดิษฐ์ เบญจพงศ์. (2562). การวางแผนทรัพยากรมนุษย์สำหรับองค์การในอนาคต. วารสารวิชาการมนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี, 2(2), 95-106.
ศักดิพันธ์ ตันวิมลรัตน์. (2557). การบริหารทรัพยากรมนุษย์ทางการศึกษา แนวคิด ทฤษฎีและบทบัญญัติทางกฎหมายที่เกี่ยวข้อง. Veridian E-Journal, 7(3), 845-862.
สำนักงานคณะกรรมการนโยบายเขตพัฒนาพิเศษภาคตะวันออก. (2562). อุตสาหกรรมการเกษตรและเทคโนโลยีชีวภาพ. สืบค้นจาก https://www.eeco.or.th/industry/อุตสาหกรรมการเกษตรและเทคโนโลยีชีวภาพ
สำนักงานส่งเสริมวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม. (2561). อุตสาหกรรมเกษตรแปรรูปเชื่อมโยงกันอย่างไร ให้เศรษฐกิจยั่งยืน. สืบค้นจาก https://www.sme.go.th/upload/mod_download/download-20181005092433.pdf
สิริภาพรรณ ลี้ภัยเจริญ. (2557). กรอบแนวคิดการพัฒนาตัวแบบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุพฤติกรรมการเป็นสมาชิกที่ดีขององค์การของบุคลากรสายสนับสนุน มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี. วารสารปัญญาภิวัฒน์, 5, 299-311.
สุจิตรา ธนานันท์. (2552). การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์. กรุงเทพฯ: ทีพีเอ็น เพลส.
สุพัตรา ธัญน้อม. (2555). ความสัมพันธ์ระหว่างการบริหารทรัพยากรมนุษย์กับความผูกพันต่อองค์การ: กรณีศึกษาโรงเรียนลาซาล. วารสารการวิจัยมหาวิทยาลัยสวนดุสิต, 8(3), 75-87.
สุรจิต อุดมสัตย์. (2558). รูปแบบการจัดการปัจจัยเพื่อพัฒนาความผูกพันต่อองค์การของบุคลากรสถานบันการพลศึกษาในประเทศไทย. วารสารวิทยาการจัดการมหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม, 2(1), 60-79.
Hair, J. F., Black, W. C., Babin, B. J., & Anderson, R. E. (2010). Multivariate data analysis (7th ed.). NJ: Prentice Hall.
Luthans, F. (2015). Organizational Behavior (12th ed.). New York: McGraw-Hill.
Meyer, J. P., & Allen, N. J. (1991). A three-component conceptualization of organizational commitment. Human Resource Management Review, 1(1), 61-89.
Baron, R. A., & Greenberg, J. (1990). Behavior in organizations: Understanding and managing the human side of work (3th ed.). Toronto: Allyn and Bacon.
Newstrom, J., & Davis, K. (2002). Organizational behavior: Human behavior at work (11th ed.). New York: McGraw-Hill.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของ ผู้เขียน
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความในวารสารเครือข่ายส่งเสริมการวิจัยทางมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์จะถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้น และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
