THE PROPOSED POLICY OF HUMAN RESOURCE MANAGEMENT FOR EMPLOYING RETIRED WORKERS IN PRIVATE SECTOR
Keywords:
Proposed Policy, Human Resource Management, Retired WorkersAbstract
The purposes of this article were: 1) to study factors for employing retired workers in private sector and 2) to develop the proposed policy of human resource management for employing retired workers in private sector. This is because the trend of the proportion of the elderly population in Thailand has increased rapidly, which it is in contrast to the birth rate and the labor population have declined, especially most of the workforce in the country were in the private sector. Therefore, human resource management for employing retired workers in the private sector is significant, which can then influence the preparation success to respond the future coming aging society. In summary, the development of the proposed policy of human resource management on retired workers employment in private sector importantly depends on the tripartite support factors: 1) labor factors deciding to continue working after retirement, 2) private enterprise factors deciding to employ retired workers, and 3) supporting governmental policy factors related to both labor and workplace sectors.
References
แก้วขวัญ ตั้งติพงศ์กูล และศุภชัย ศรีสุชาติ. (2559). ถอดบทเรียนสถานประกอบการที่มีการจ้างแรงงานสูงวัย. มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย.
ชูชัย สมิทธิไกร. (2550). การฝึกอบรมบุคลากรในองค์กร พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ณัฏฐพันธ์ เขจรนันท์. (2545). การจัดการทรัพยากรมนุษย์. กรุงเทพฯ : ซีเอ็ดยูเคชัน.
ธเนศ ศรีวิชัยลําพันธ์. (2558). เศรษฐศาสตร์แรงงาน. คณะเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ธัญญา ผลอนันต์. (2546). การมุ่งเน้นทรัพยากรบุคคล: แนวทางสร้างความพึงพอใจแก่บุคลากร. กรุงเทพฯ : อินโนกราฟฟิกส์
ธาดาวิมล วัตรเวที. (2542). สุขภาพผู้สูงอายุ. กรุงเทพ ฯ: คณะพลศึกษามหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
พยอม วงศ์สารศรี, 2552. การจัดการทรัพยากรมนุษย์ พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพ ฯ: มหาวิทยาราชภัฏสวนดุสิต.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2546). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542. กรุงเทพ ฯ: นานมีบุ๊คส์พับบลิเคชั่นส์.
สาคร สุขศรีวงศ์. (2551). การจัดการ: จากมุมมองนักบริหาร (พิมพ์ครั้งที่4). กรุงเทพ ฯ: จีพีไซเบอร์พรินท์.
สถิตพงศ์ ธนวิริยะกุล. (2556). การสังเคราะห์ข้อมูลจากเวทีวิชาการ เรื่อง มโนทัศน์ใหม่นิยามผู้สูงอายุการขยายอายุเกษียณ. มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย.
สำนักเศรษฐกิจการแรงงาน สำนักงานปลัดกระทรวงแรงงาน. (2553ก). โครงการศึกษาอาชีพและโอกาสที่จะได้รับค่าตอบแทนที่เหมาะสม สอดคล้องกับผู้สูงอายุ. มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย.
สำนักเศรษฐกิจการแรงงาน สำนักงานปลัดกระทรวงแรงงาน. (2553ข). โครงการศึกษาเพื่อหารูปแบบการส่งเสริมการมีงานทำแก่ผู้สูงอายุในพื้นที่ชนบท. มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย.
อํานวย แสงสว่าง. (2544). การจัดการทรัพยากรมนุษย์. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ทิพยวสิุทธิ์.
Antolin, P., & Scarpetta, S. (1998). Microeconometric Analysis of the Retirement Decision: Germany, OECD Economics Department Working Papers, No. 204, OECD Publishing. http://dx.doi.org/10.1787/572650601656
Beehr, T. A. (1986). The process of retirement. Personal Psychology, 39, 31 – 55.
Borsch – Supan, A., Schnabel, R. Kohnz, S., & Mastrobuoni, G. (2004). The Micro-Modeling of Retirement Decisions in Germany. NBER: http://www.nber.org/chapters/c10703.
Diener, E. (2003). Frequently asked question (FQA’S) about subjective well-being (Happiness and life satisfaction). Retrieved from http://psych.uiuc.edu/nediener/fag.html
Herzberg, F. et al. (1959). The Motivation to work. New York: John Wiley and Sons.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของ ผู้เขียน
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความในวารสารเครือข่ายส่งเสริมการวิจัยทางมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์จะถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้น และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
