กลยุทธ์การจัดการนวัตกรรมภายใต้แนวคิดธรรมาภิบาล เพื่อสร้างความยั่งยืนทางธุรกิจ
คำสำคัญ:
ธรรมาภิบาล , การจัดการนวัตกรรม , ความยั่งยืนทางธุรกิจ, การบริหารเชิงบูรณาการบทคัดย่อ
ในยุคที่สภาพแวดล้อมทางธุรกิจเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว องค์การจำเป็นต้องพัฒนากลยุทธ์การจัดการนวัตกรรมเพื่อสร้างความได้เปรียบในการแข่งขันอย่างยั่งยืน บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์แนวคิดธรรมาภิบาล และความสัมพันธ์กับการจัดการนวัตกรรมที่เน้นบทบาทของหลักความโปร่งใส ความรับผิดชอบ และการมีส่วนร่วมของผู้มีส่วนได้เสียในการกำหนดแนวทางเชิงกลยุทธ์ วิเคราะห์และรวบรวมข้อมูลจากการเก็บรวมรวมและวิเคราะห์ข้อมูลจากเอกสารวิชาการ งานวิจัยที่ได้รับการตีพิมพ์ และแหล่งข้อมูลที่เกี่ยวข้องทั้งในประเทศและต่างประเทศซึ่งมีความน่าเชื่อถือและผ่านการกลั่นกรองทางวิชาการแล้ว เพื่อสังเคราะห์องค์ความรู้เกี่ยวกับแนวคิดธรรมาภิบาลและการจัดการนวัตกรรมในบริบทขององค์กรธุรกิจ เพื่อระบุประเด็นสำคัญ และแนวทางปฏิบัติที่สามารถนำไปประยุกต์ใช้ได้จริงในการเพิ่มประสิทธิภาพในการบริหารจัดการนวัตกรรมภายใต้หลักธรรมาภิบาลอย่างยั่งยืน บทความนี้อธิบายให้เห็นว่า องค์กรที่นำไปสู่การประสบผลสำเร็จในการจัดการนวัตกรรมที่อยู่บนพื้นฐานของหลักธรรมาภิบาล จะประกอบไปด้วยหลัก 3 ประการคือ การมีผู้นำองค์กรที่เข้มแข็ง มีระบบจัดการเทคโนโลยีสารสนเทศที่ทันสมัยมาช่วยในการตัดสินใจ และมีระบบการจัดการการเรียนรู้อย่างต่อเนื่อง นอกจากนี้วัฒนธรรมองค์กรและบริษทองค์กรถือเป็นปัจจัยและบทบาทสำคัญอย่างยิ่งในการกำหนดกลยุทธ์สำหรับการบริหารจัดการองค์การทางธุรกิจอย่างยั่งยืงโดยการยกตัวอย่างบริษัทชั้นนำระดับโลกที่นำทฤฏีดังกล่าวไปใช้จนประสบความสำเร็จ
เอกสารอ้างอิง
พจนา มาโนช. (2567). กลยุทธ์การจัดการนวัตกรรมภายใต้กรอบธรรมาภิบาลเพื่อความยั่งยืนขององค์กร. สถาบันการจัดการนวัตกรรมยั่งยืน.
ภูวดิษฐ์ นันทสกุลสิทธิ์. (2568). การพัฒนากลไกข่าวกรองในการรักษาความมั่นคงแห่งชาติของประเทศไทย: บทบาทของรัฐและความท้าทายในยุคโลกาภิวัตน์. วารสารสหวิทยาการนวัตกรรมปริทรรศน์, 8(1), 364-374.
รินทร์ลภัส วุฒิปรีชาสิทธิ์. (2562). แนวทางการพัฒนาธรรมาภิบาลในการปฏิบัติงานของหน่วยงานภาครัฐ [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. คลังปัญญา สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์. https://repository.nida.ac.th/items/235c2761-78c5-4bf2-b1ae-42df5c48918f
Amit, R. & Zott, C. (2001) Value Creation in E-Business. Strategic Management Journal, 22(6-7), 493-520. https://doi.org/10.1002/smj.187
Blind, K. (2012). The influence of regulations on innovation: A quantitative assessment for OECD countries. Research Policy, 41(2), 391–400. https://doi.org/10.1016/j.respol.2011.08.008
Bocken, N. M. P., Short, S. W., Rana, P., & Evans, S. (2014). A literature and practice review to develop sustainable business model archetypes. Journal of Cleaner Production, 65, 42–56. https://doi.org/10.1016/j.jclepro.2013.11.039
Bresciani, S., Huarng, K.-H., Malhotra, A., & Ferraris, A. (2021). Digital transformation as a springboard for product, process and business model innovation. Journal of Business Research, 128, 204–210. https://doi.org/10.1016/j.jbusres.2021.02.003
Cohune, L. J. (2019). Stepping Lightly: A case study on Patagonia’s corporate environmental and social responsibility marketing strategy. Faculty of the Department of Experience Industry Management, California Polytechnic State University. https://digitalcommons.calpoly.edu/rptasp/79/
Deloitte. (2020). Future of Cyber: The Role of Cybersecurity in the Digital Transformation Era (pp. 8–12). Deloitte Insights.
Dodgson, M., Gann, D., & Salter, A. (2008). The Management of Technological Innovation: Strategy and Practice. Oxford University Press.
Freeman, R.E. (1984). Strategic Management: A Stakeholder Approach. Pitman.
Harrison K. M. (2018). Language education policy and teachers in Puerto Rico: Implications for identity, sovereignty, and community in a context of displacements. Journal for Educators, Teachers and Trainers, 9(1), 73–86.
Hart, S. L., & Milstein, M. B. (2003). Creating sustainable value. Academy of Management Executive, 17(2), 56-67. https://doi.org/10.5465/ame.2003.10025194
Iansiti, M. & Levien, R. (2004). The Keystone Advantage: What the New Dynamics of Business Ecosystems Mean for Strategy, Innovation and Sustainability. Harvard Business School Press.
Inter IKEA Group. (2022). IKEA Sustainability Report FY21. IKEA. https://www.ikea.com/global/en/images/ikea_sustainability_report_fy21_4d253ede75.pdf
Kim, W. C., & Mauborgne, R. (2005). Blue Ocean Strategy: How to Create Uncontested Market Space and Make the Competition Irrelevant. Harvard Business School.
Kiron, D., Kruschwitz, N., Reeves, M., Haanaes, K., & Goh, E. (2012). The Benefits of Sustainability-Driven Innovation. In Deimler, M., Lesser, R., Rhodes, D., & Sinha, J. (Eds). Own the Future: 50 Ways to Win from the Boston Consulting Group. Wiley. https://doi.org/10.1002/9781119204084.ch15
Miller, S. C. (2023). Sustainable trailblazing: A comprehensive analysis of Patagonia's CSR initiatives and their ethical implications. University Avenue, Laurel.
Moore, G. A. (2014). Crossing the Chasm: Marketing and Selling Disruptive Products to Mainstream Customers (3rd Edition). Harper Business.
Muller, T. (2019). Sustainability Strategies in IKEA with the Focus on Production and Suppliers. Oslo Manual: Guidelines for Collecting and Interpreting Innovation Data, (3rd Edition), The Measurement of Scientific and Technological Activities. OECD Publishing.
Pipikaite, A., & Davis, N. (2021). Cybersecurity Leadership Principles: Lessons from the Front Lines of Security Response. World Economic Forum.
Schillmann, C. (2020). Patagonia Inc. under a sustainability perspective. Nottingham University Business School China.
Shah, D., Rust, R. T., Parasuraman, A., Staelin, R., & Day, G. S. (2006). The path to customer centricity. Journal of Service Research, 9(2), 113–124. https://doi.org/10.1177/1094670506294666
Teece, D. J. (2010), Business models, business strategy and innovation. Long Range Planning, 43(2-3), 172-194. https://doi.org/10.1016/j.lrp.2009.07.003
Wamba, S. F., Gunasekaran, A., Akter, S., Ren, S. J., Dubey, R., & Childe, S. J. (2017). Big data analytics and firm performance: Effects of dynamic capabilities. Journal of Business Research, 70, 356–365. https://doi.org/10.1016/j.jbusres.2016.08.009
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 ชัยวัฒน์ พงษ์ศร, นิธิมา ยืนยง, อุทัยรัตน์ เมืองแสน
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของ ผู้เขียน
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความในวารสารเครือข่ายส่งเสริมการวิจัยทางมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์จะถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้น และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
