หลักสังฆสามัคคีแก้ปัญหาความขัดแย้งทางสังคม
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิชาการนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประยุกต์ใช้หลักสังฆสามัคคีในการแก้ปัญหาความขัดแย้งทางสังคมไทย พบว่า ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันสังคมไทยเผชิญกับปัญหาต่าง ๆ มากมาย โดยเฉพาะปัญหาของความขัดแย้งทางสังคมถือว่าเป็นปัญหาเรื้อรัง และทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ ส่งผลกระทบอย่างมหาศาลต่อการพัฒนาประเทศให้ก้าวหน้า และการพัฒนาประเทศที่ล่าช้า ซึ่งสาเหตุของความขัดแย้งเกิดจากเหตุปัจจัยต่าง ๆ เช่น เป้าหมาย ความคิด ทัศนคติ ความรู้สึก ค่านิยม ตลอดจนความเชื่อ เป็นต้น จึงก่อให้เกิดความขัดแย้งในสังคมไทยในมิติต่าง ๆ เช่น ความขัดแย้งทางการเมือง การแย่งชิงอำนาจความเป็นใหญ่ ความขัดแย้งทางเศรษฐกิจ การแสวงหาผลประโยชน์ ความเลื่อมล้ำทางสังคมระหว่างคนรวยคนจน เป็นต้น การขจัดปัญหาความขัดแย้งในสังคม ซึ่งกระบวนการในการแก้ปัญหาความขัดแย้งคือ การหันหน้าเข้าหากัน พูดคุยตกลงกัน ร่วมกันแสวงหาแนวทางในการแก้ไขปัญหา ภายใต้กรอบอันเป็นกติกาของสังคม ซึ่งกระบวนการดังกล่าวแท้ที่จริงก็คือหลักการอันเป็นเนื้อหาสาระของสังฆสามัคคีนั่นเอง โดยยึดหลักสาราณียธรรม 6 ได้แก่ 1) เมตตากายกรรม 2) เมตตาวจีกรรม 3) เมตตามโนกรรม 4) สาธารณโภคิตา 5) สีลสามัญญตา 6) ทิฏฐิสามัญญตา เมื่อคนในสังคมปราศจากความขัดแย้ง สังคมก็จะเกิดความสงบสุข มีความสามัคคี รักใคร่ กลมเกลียว อันนำไปสู่ความเจริญก้าวหน้าและความผาสุกทางสังคมอย่างแท้จริง
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
1. เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงพิมพ์กับวารสารวิจยวิชาการ ถือเป็นข้อคิดเห็น และความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
2. บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิจยวิชาการ ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิจยวิชาการ หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่ง ส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อการกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารวิจยวิชาการก่อนเท่านั้น
References
ธนัสถา โรจนตระกูล. (2562). การจัดการความขัดแย้งเชิงสร้างสรรค์. วารสารวิชาการ คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์, 6(2), 69-83.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต), (2551). พจนานุกรมพุทธศาสน์ฉบับประมวลศัพท์. (พิมพ์ครั้งที่ 12). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระมหาศิวะ ญาณเมธี (กาญบุตร). (2561). รูปแบบการบริหารจัดการความขัดแย้งในพระพุทธศาสนา. (ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา). บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยสยาม.
พระอาจารย์วิมาน คัมภีรปัญโญ. (2565). ความขัดแย้ง: ทางเลือกสู่ความรุนแรงหรือทางเลือกอย่างสันติ. เข้าถึงได้จาก https://sites.google.com/site/santiphaph2559/home/khw am-khad-yaeng.
มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ลิขิต ธีรเวคิน. (2553). ความขัดแย้งและการแก้ปัญหา. วารสารสถาบันพระปกเกล้า, 8(1), 5-15.
ศิริวรรณ มนอัตระผดุง. (2559). การจัดการความขัดแย้งในองค์การอย่างสร้างสรรค์. วารสารวไลยอลงกรณ์ปริทัศน์ (มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์), 6(2), 193-208.
Filley, A. (1975). Organization Behavior developing Management Skill. New York: Herper & Row Publisher.