วัจนลีลาในการเทศนาธรรมของพุทธทาสภิกขุ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาลักษณะของวัจนลีลาในการเทศนาธรรมของพุทธทาสภิกขุ ใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงคุณภาพ โดยรวบรวมข้อมูลจากธรรมเทศนาของท่านพุทธทาสที่ได้รับการถ่ายทอดเป็นหนังสือแล้ว จำนวน 10 เรื่อง วิเคราะห์โดยใช้แนวคิดเรื่องวัจนลีลาของมาร์ติน โจส ผลการวิจัย พบว่า การเทศนาธรรมของท่านพุทธทาสเป็นวัจนลีลาแบบเป็นทางการ กล่าวคือ 1) เป็นรูปแบบของภาษาที่ใช้ในสถานการณ์สำคัญ 2) เป็นวิธภาษาที่สุภาพ 3) มีความหรูหราในถ้อยคำและรูปประโยคเป็นอย่างดี 4) มีการแยกตัวของผู้พูดออกจากผู้ฟัง 5) มีการเชื่อมโยงความ และ 6) ใช้คำศัพท์เฉพาะในสาขาวิชา มีการเรียงร้อยถ้อยคำสำนวนภาษาอย่างพิถีพิถัน มีศิลปะชั้นเชิง เพื่อทำให้ผู้ฟังเข้าใจง่าย ไม่สับสน โดยวัจนลีลาทั้งหมดนั้นส่งผลให้เกิดการตระหนักรู้ในคุณค่าแห่งพระธรรมและนำไปสู่การปฏิบัติตนตามหลักธรรมคำสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าอย่างเหมาะสม
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
1. เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงพิมพ์กับวารสารวิจยวิชาการ ถือเป็นข้อคิดเห็น และความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
2. บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิจยวิชาการ ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิจยวิชาการ หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่ง ส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อการกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารวิจยวิชาการก่อนเท่านั้น
References
เปลื้อง ณ นคร. (2535). ศิลปะแห่งการประพันธ์. กรุงเทพฯ : เยลโล่การพิมพ์.
ธรรมปราโมทย์. (2549). ตามรอยพุทธทาส ภาคผลงาน. กรุงเทพฯ : ธรรมสภา.
ประชาไท. (2548). พุทธทาส. เข้าถึงได้จาก http://www.buddhadasa.org/html/100/7.html.
ประภาศรี สีหอำไพ. (2538). วัฒนธรรมทางภาษา. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พัชร บัวเพียร. (2536). วาทวิทยา: กลยุทธ์การพูดอย่างมีประสิทธิผลในทุกโอกาส. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ : อะเบลส.
พุทธทาสภิกขุ. (2521). การทำงานทุกชนิดด้วยจิตว่าง. กรุงเทพฯ : สมชายการพิมพ์.
พุทธทาสภิกขุ. (2527). ความสุขแท้เมื่อสิ้นสุดแห่งความสุข. กรุงเทพฯ : การพิมพ์พระนคร.
พุทธทาสภิกขุ. (2530). ชีวิตคู่. กรุงเทพฯ : รุ่งแสงการพิมพ์.
พุทธทาสภิกขุ. (2535). แก่นพุทธศาสน์. กรุงเทพฯ : ธรรมสภา.
พุทธทาสภิกขุ. (2536). สิ่งที่ทุกคนควรรู้จัก. กรุงเทพฯ : หจก.ภาพพิมพ์.
พุทธทาสภิกขุ. (2544). สวรรค์ในหน้าที่การงาน ธรรมะที่ควรรู้จักเพื่อทำงานให้สนุก. กรุงเทพฯ : ธรรมทานมูลนิธิ.
พุทธทาสภิกขุ. (2545). การดำรงชีวิตที่ถูกต้อง. กรุงเทพฯ : สุขภาพใจ.
พุทธทาสภิกขุ. (2546). การเก็บความโกรธใส่ยุ้งฉาง. กรุงเทพฯ : มิตรนราการพิมพ์.
พุทธทาสภิกขุ. (2546). ชาตินี้ชาติหน้า เรื่องผี ๆ สาง ๆ. กรุงเทพฯ : ธรรมทานมูลนิธิ.
พุทธทาสภิกขุ. (2546). ธรรมะสำหรับคนเกลียดวัด. กรุงเทพฯ : อัมรินทร์ พริ้นติ้ง.
พุทธทาสภิกขุ. (2550). เกิดมาทำไม. กรุงเทพฯ : เม็ดทราย.
รื่นฤทัย สัจจพันธุ์. (2523). ความรู้ทั่วไปทางภาษาและวรรณกรรมไทย (ภาควรรณคดี). กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
อมรา ประสิทธิ์รัฐสินธุ์. (2548). ภาษาในสังคมไทย ความหลากหลาย การเปลี่ยนแปลง การพัฒนา. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อมรา ประสิทธิ์รัฐสินธุ์. (2550). ภาษาศาสตร์สังคม. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Joos, M. (1961). The Five Clocks. A Linguistic Excursion into the Five Styles of English Usage. New York : Harcort, Brace and World.
Norman, F. (1992). Discourse and Social Change. Cambridge : Polity Press.
Stephen, C. L. (1983). Pragmatics. Cambridge : Cambridge University Press.
Stubbs, M. (1983). Discourse Analysis. Oxford : Basil Blackwell.