สนามสังคมข้ามพรมแดนกับการแสวงหาโอกาสทางเศรษฐกิจของชาวจีนอพยพรุ่นใหม่และผลกระทบด้านความมั่นคงในกรุงเทพมหานคร
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความชิ้นนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อนำเสนอปรากฏการณ์การแสวงหาโอกาสทางเศรษฐกิจในการเป็นผู้ประกอบการของชาวจีนอพยพรุ่นใหม่ที่สร้างผลกระทบต่อความมั่นคงปลายทาง โดยนำเสนอส่วนหนึ่งของข้อมูลการสัมภาษณ์ชาวจีนรุ่นใหม่ที่เข้ามาเรียนในสถาบันสอนภาษาไทยในกรุงเทพมหานครจากประสบการณ์วิจัยของผู้เขียน และวิเคราะห์ผ่านทฤษฎีการเคลื่อนย้ายศึกษาในแนวคิดมโนทัศน์สนามสังคมข้ามพรมแดน ผลการศึกษา พบว่า ชาวจีนอพยพรุ่นใหม่เคลื่อนย้ายเข้ามาด้วยวัตถุประสงค์ 4 ประการ ประกอบด้วย การทำงาน การศึกษา การติดตามเพื่อย้ายถิ่น และการมาแสวงหาโอกาส ซึ่งทั้งหมดล้วนแสวงหาโอกาสสู่การเป็นผู้ประกอบการและได้ดำเนินกิจกรรมทางเศรษฐกิจผ่านปฏิสัมพันธ์ด้วยจุดร่วมทางอัตลักษณ์วัฒนธรรมจีน ทำให้ชั้นเรียนของสถาบันสอนภาษาไทยได้กลายเป็นสนามสังคมของชุมชนข้ามพรมแดนที่มีจุดมุ่งหมายทางเศรษฐกิจเป็นหลัก ทั้งหมดได้เชื่อมต่อกับโครงสร้างอำนาจผ่านนโยบายรัฐไทยภายใต้แนวคิดการสนับสนุนให้เกิดการลงทุนของต่างชาติและผู้ประกอบการใหม่ ที่นับได้ว่าเป็นปัจจัยดึงดูดการเคลื่อนย้ายถิ่น แม้ว่าเศรษฐกิจไทยจะเติบโตแต่ปรากฏการณ์นี้ได้ส่งผลกระทบทั้งทางบวกและทางลบ ต่อความมั่นคงด้านอาชีพและที่อยู่อาศัยของคนในท้องถิ่น หรืออาจกล่าวได้ว่าปรากฏการณ์นี้เป็นรูปแบบหนึ่งของการขยายอาณานิคมทางเศรษฐกิจและสังคมของชาวจีนสู่ดินแดนไทย ดังนั้น จึงมีข้อสังเกตต่อรัฐไทยในแง่ของการทบทวนนโยบายการพัฒนาด้านการลงทุนทางเศรษฐกิจ เพื่อลดช่องว่างการแสวงหาโอกาสที่เกินความสมเหตุสมผลของชาวต่างชาติโดยคำนึงถึงความมั่นคงของคนในท้องถิ่นประกอบด้วย
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
1. เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงพิมพ์กับวารสารวิจยวิชาการ ถือเป็นข้อคิดเห็น และความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
2. บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิจยวิชาการ ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิจยวิชาการ หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่ง ส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อการกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารวิจยวิชาการก่อนเท่านั้น
References
ดนุพล อริยสัจจากร. (2558). สถานการณ์และผลกระทบจากการเคลื่อนย้ายแรงงานเสรีในภูมิภาคอาเซียน. กรุงเทพฯ: คณะเศรษฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เตือนใจ ศรีละมัย. (2553). อุปสรรคในกฎหมายการลงทุนของไทยในการขอบัตรส่งเสริมสำหรับวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม. วารสารนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 3(1), 56-72.
นฤมิต หิญชีระนันทน์และคณะ. (2563). การขยายอิทธิพลทางเศรษฐกิจจากสาธารณรัฐประชาชนจีนและผลกระทบที่เกิดขึ้น: กรณีศึกษาการทำไร่กล้วยหอมขนาดใหญ่ในจังหวัดเชียงราย. วารสารวิจัยสังคม, 43(1), 177-206.
นาริตา ชัยธิมา. (2560). การเคลื่อนย้ายของนักเรียนจีนสู่อุษาคเนย์: กรณีนักศึกษาจีนในมหาวิทยาลัยเชียงใหม่. วารสารอารยธรรมศึกษา โขง-สาละวิน, 8(2), 173-192.
นารีรัตน์ ปริสุทธิวุฒิพร, สมชัย ภัทรธนานันท์, และชยันต์ วรรธนะภูติ. (2561). ผู้ค้าจีนกับการสร้างตลาดและวงจรการค้าในนครหลวงเวียงจัน. วารสารการบัญชีและการจัดการมหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 10(2), 138-152.
ประจิตร ป้อมอรินทร์. (2563). ความสัมพันธ์ไทย-จีนสมัยโบราณและการท่องเที่ยวไทยของนักท่องเที่ยวชาวจีน. วารสารวิชาการภาษาและวัฒนธรรมจีน, 7(1), 169-180.
ยศ สันตสมบัติ. (2557). มังกรหลากสี: การขยายอิทธิพลเหนือดินแดนและพันธกิจเผยแผ่อารยธรรมในอุษาคเนย์. กรุงเทพฯ: สำนักงานสนับสนุนการวิจัย (สกว.).
ยุวดี ต้นสกุลรุ่งเรือง. (2543). จากอาสำถึงหยำฉา ตำนานคนกวางตุ้งกรุงสยาม. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง.
ศุภการ สิริไพศาล. (2552). ยิวแห่งบูรพาทิศ: ชาวจีนโพ้นทะเลในทัศนะชนชั้นปกครองสยาม. วารสารมนุษยศาสตร์สังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยทักษิณ, 4(2), 79-102.
สกินเนอร์, จี วิลเลียม. (2529). สังคมจีนในประเทศไทย: ประวัติศาสตร์เชิงวิเคราะห์. กรุงเทพ: ไทยวัฒนาพานิช.
สักกรินทร์ นิยมศิลป์. (2555). คลื่นลูกที่สี่: เอเชียตะวันออกเฉียงใต้กับการย้ายถิ่นของชาวจีนยุคใหม่. (รายงานการวิจัย). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2560). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่สิบสอง. เข้าถึงได้จาก https://www.nesdc.go.th/ewt_dl_link.php?nid=6422
สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร. (2557). การลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศในประเทศไทย. กรุงเทพฯ: สำนักวิชาการสำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร.
สิทธิเทพ เอกสิทธิพงษ์. (2562). การทูตวิชาการและความไม่รู้ในความสัมพันธ์ไทย-จีน. วารสารประวัติศาสตร์ธรรมศาสตร์, 6(2), 198-253.
หม่า เทา. (2558). คนจีนโพ้นทะเลรุ่นใหม่: กรณีศึกษาผู้อพยพคนจีนในประเทศไทย. วารสารกาสะลองคำ, 9(2), 147-159.
อมร ฟ้ามุ่ย. (2554). นโยบายของไทยต่อการอพยพของชาวจีนระลอกใหม่ : ศึกษากรณีอำเภอแม่สาย เชียงแสน และเชียงของจังหวัดเชียงราย. (วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต). คณะรัฐศาสตร์: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อรัญญา ศิริผล. (2561). การเคลื่อนย้ายของคนจีนกับบทบาทรัฐจีนในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: คณะสังคมวิทยาและมานุษยวิทยา มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
อรัญญา ศิริผล. (2561). ผู้ประกอบการจีนรุ่นใหม่กับการเปลี่ยนวัฒนธรรมการค้าชายแดนภาคเหนือไทย. วารสารศิลปะศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี, 14(2), 139-157.
Ong, A. (1997). Chinese modernities: Narratives of nation and of capitalism. In A.Ong & M.D. Nonini (Eds.), Undergrounded empires: The cultural politics of modern Chinese transnationalism. New York: Routledge.
Thansettakij. (2020). คอนโดดัมพ์ราคาครั้งแรกรอบ 8 ปีหลังน้ำท่วมใหญ่. เข้าถึงได้จาก https://www.thansettakij.com/content/property/430436?fb=
Thansettakij. (2023). “จีน” เปิดประเทศ ความหวังกำลังซื้ออสังหาไทย. เข้าถึงได้จาก https://www.thansettakij.com/real-estate/552561
Yanqing Ping. (2563). ผู้อพยพทางการศึกษา: การเคลื่อนย้ายรูปแบบใหม่ของครอบครัวชาวจีน กรณีศึกษาจังหวัดเชียงใหม่. (รายงานการวิจัย). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรังสิต