แนวทางการพัฒนาทักษะภาษาอังกฤษเพื่อการเผยแผ่พระพุทธศาสนา สำหรับพระวิปัสสนาจารย์
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสภาพปัญหาการใช้ภาษาอังกฤษเพื่อการเผยแผ่พระพุทธศาสนาของพระวิปัสสนาจารย์ 2) ศึกษาแนวคิดทฤษฎี และหลักการพัฒนาทักษะภาษาอังกฤษเพื่อการเผยแผ่พระพุทธศาสนา และ 3) เสนอแนวทางการพัฒนาทักษะภาษาอังกฤษเพื่อการเผยแผ่พระพุทธศาสนาสำหรับพระวิปัสสนาจารย์ ใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงคุณภาพ แบบภาคสนาม โดยทำการศึกษาปัญหาการใช้ภาษาอังกฤษของพระวิปัสสนาจารย์ ด้วยการสัมภาษณ์พระวิปัสสนาจารย์ในสังกัดสถาบันวิปัสสนาธุระ จำนวน 100 รูป ผ่านทางกูเกิ้ลฟอร์ม แล้วนำข้อมูลที่ได้มาวิเคราะห์ ศึกษาแนวคิดทฤษฎีและหลักการเพื่อพัฒนา แล้วสร้างเครื่องมือเป็นแบบสัมภาษณ์เพื่อนำไปสัมภาษณ์ผู้เชี่ยวชาญ จำนวน 17 รูป/คน เพื่อหาแนวทางการพัฒนาทักษะภาษาอังกฤษเพื่อการเผยแผ่พระพุทธศาสนาสำหรับพระวิปัสสนาจารย์ ผลการวิจัย พบว่า 1) สภาพปัจจุบันการใช้ภาษาอังกฤษของพระวิปัสสนาจารย์อยู่ในระดับที่มีปัญหามาก และมีความต้องการพัฒนาอยู่ในระดับมากที่สุด 2) แนวคิดทฤษฎีเพื่อการพัฒนาและเรียนรู้ภาษาอังกฤษ พบว่า การเรียนรู้มีลำดับขั้น ผู้เรียนต้องเรียนรู้เนื้อหาที่ง่ายไปหายาก โดยเน้นให้ผู้เรียนได้ปฏิบัติจริง ฝึกทำซ้ำ ๆ ด้วยตนเองจนเกิดความชํานาญ และ 3) แนวทางการพัฒนาทักษะภาษาอังกฤษ คือ 3.1) สร้างแรงจูงใจในการพัฒนาทักษะภาษาอังกฤษ 3.2) ส่งเสริมทางภาษาให้มีความคิดสร้างสรรค์ สามารถนำไปใช้จริงได้ 3.3) บูรณาการผู้เรียนให้เกิดองค์ความรู้ใหม่ที่มีความสำคัญต่อการพัฒนาทักษะภาษาอังกฤษ 3.4) อบรมผ่านระบบออนไลน์ 3.5) วางรากฐานและสร้างมาตรฐานการเรียนรู้ 3.6) พัฒนาสื่อที่สามารถเข้าถึงพระวิปัสสนาจารย์ที่เข้าถึงได้ทุกที่ ทุกสถานการณ์ที่สามารถศึกษาได้ตลอด
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
1. เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงพิมพ์กับวารสารวิจยวิชาการ ถือเป็นข้อคิดเห็น และความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
2. บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิจยวิชาการ ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิจยวิชาการ หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่ง ส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อการกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารวิจยวิชาการก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
ณภาจรี นาควัชระ. (2563). แนวทางการพัฒนาทักษะภาษาอังกฤษของอาจารย์มหาวิทยาลัยรามคำแหง. วารสารรามคำแหง ฉบับมนุษยศาสตร์, 39(1), 193-204.
พระครูศรีสิทธการ (สมใจ ธมฺมเวที). (2559). รูปแบบการบริหารการเผยแผ่พระพุทธศาสนาในยุคโลกาภิวัตน์ของคณะสงฆ์. (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการเชิงพุทธ). บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระญาณกร ปุณฺณโก (ประดาห์รัช). (2561). การพัฒนาศักยภาพพระวิปัสสนาจารย์ในการเผยแผ่พระพุทธศาสนาของสำนักปฏิบัติธรรมในเขตปกครองคณะสงฆ์ ภาค 2. (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการเชิงพุทธ). บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระฏุลากาญ กิตฺติคุตฺโต (วิชัย). (2561). สื่อใหม่กับการเผยแผ่พระพุทธศาสนาในยุคปัจจุบัน. วารสารวิชาการ สถาบันพัฒนาพระวิทยากร, 1(2), 106-118.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2549). พุทธวิธีการสอน. (พิมพ์ครั้งที่ 11). กรุงเทพฯ : สหธรรมิก จำกัด.
พระมหาชัยวิชิต ชยาภินนฺโท. (2559). รูปแบบการเสริมสร้างสมรรถภาพของพระธรรมฑูตไทยในการเผยแผ่พระพุทธศาสนาในทวีปยุโรป. (ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา). บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระมหาบุญสุข ชนะชัย และคณะ. (2564). การพัฒนาการใช้ภาษาอังกฤษเพื่อการเผยแผ่พระพุทธศาสนาในยุคโลกาภิวัตน์. (รายงานการวิจัย). กองทุนส่งเสริมวิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระมหาราชัน จิตฺตปาโล. (2561). แนวทางการพัฒนาภาษาอังกฤษของพระสงฆ์ไทยเพื่อการเผยแผ่พระพุทธศาสนา. วารสารบัณฑิตศึกษาปริทรรศน์, 14(3), 111-123.
มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สุทธิพงศ์ ตันตยาพิศาลสุทธิ์. (2531). หลักพระพุทธศาสนา. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์การศาสนา.
