การส่งเสริมการป้องกันการทุจริตและประพฤติมิชอบในองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นพื้นที่อำเภอแม่ใจ จังหวัดพะเยา ตามหลักพุทธนวัตกรรม
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยมีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสภาพปัญหาการทุจริต และประพฤติมิชอบขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นพื้นที่อำเภอแม่ใจ จังหวัดพะเยา 2) ศึกษากระบวนการป้องกันการทุจริตและประพฤติมิชอบขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นพื้นที่อำเภอแม่ใจ จังหวัดพะเยา ตามหลักพุทธนวัตกรรม และ 3) ส่งเสริมเครือข่ายการป้องกันการทุจริตและประพฤติมิชอบในองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นพื้นที่อำเภอแม่ใจ จังหวัดพะเยา ตามหลักพุทธนวัตกรรม เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพโดยสัมภาษณ์เชิงลึกกับผู้ให้ข้อมูลสำคัญ โดยเลือกแบบเจาะจง จำนวน 32 คน เครื่องมือที่ใช้ คือ แบบสัมภาษณ์ ผลการวิจัย พบว่า 1) ปัญหาการทุจริต และประพฤติมิชอบขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น เกิดจาก 1.1) การขาดความโปร่งใสและการใช้งบประมาณอย่างไม่เหมาะสม 1.2) การใช้ตำแหน่งหรืออำนาจของตนเพื่อเอื้อต่อการทำผิดกฎหมาย 1.3) ขาดความรู้ความเข้าใจและความรับผิดชอบทางคุณธรรมและจริยธรรม 1.4) การใช้ช่องว่างของกฎหมายที่เกี่ยวข้อง ช่องว่างเหล่านี้สร้างโอกาสให้เกิดการกระทำผิดได้ 1.5) การใช้อำนาจ บารมี และอิทธิพลในท้องถิ่นซึ่งเป็นปัญหาที่ซับซ้อนและมีหลายแง่มุม 2) กระบวนการป้องกันการทุจริตและประพฤติมิชอบขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นพื้นที่อำเภอแม่ใจ จังหวัดพะเยา ตามหลักพุทธนวัตกรรม ประกอบด้วย 2.1) การสร้างจิตสำนึกจะช่วยเสริมสร้างความโปร่งใส ความซื่อสัตย์ 2.2) การผนึกกำลังกับหน่วยงานอื่นจะช่วยเสริมสร้างความโปร่งใส ความรับผิดชอบ และความเข้มแข็งในการบริหารงาน 2.3) การขับเคลื่อนในการปฏิบัติกับเจ้าหน้าที่ทุกระดับ จะช่วยเสริมสร้างจิตสำนึกในการปฏิบัติงานอย่างซื่อสัตย์ โปร่งใส และมีคุณธรรม และ 2.4) การตรวจสอบและประเมินผล เน้นการสร้างจิตสำนึกในความละอายและความเกรงกลัวต่อการทำผิด และ 3) การส่งเสริมเครือข่ายการป้องกันการทุจริตและประพฤติมิชอบในองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นพื้นที่อำเภอแม่ใจ จังหวัดพะเยา ตามหลักพุทธนวัตกรรม ช่วยสร้างสภาพแวดล้อมที่มีคุณธรรมและจริยธรรมสูง ซึ่งจะช่วยลดการทุจริตและประพฤติมิชอบในองค์กรอย่างมีประสิทธิภาพ
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
1. เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงพิมพ์กับวารสารวิจยวิชาการ ถือเป็นข้อคิดเห็น และความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
2. บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิจยวิชาการ ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิจยวิชาการ หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่ง ส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อการกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารวิจยวิชาการก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
ดิลก บุญอิ่ม และพระอธิการสุชาติ จนฺทสโร (สายโรจน์). (2561). ฆราวาสธรรม 4: สูตรการพัฒนาคุณภาพชีวิตตามวิถีพุทธ. วารสารวิทยาลัยสงฆ์นครลำปาง, 7(2), 338-352.
ปิยะธิดา อภัยภักดิ์. (2561). แนวทางการป้องกันและปราบปรามการทุจริตคอรัปชั่นในหน่วยงานภาครัฐ. วารสารบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏจันทรเกษม, 13(1), 1-12.
พิษณุ หอมสมบัติ, พระปลัดภัครวัฒน์ สีลเตโช และสอาด ภูนาสรณ์. (2559). ฆราวาสธรรม 4 ประเภท การป้องกันการทุจริตอย่างยั่งยืน. (รายงานการวิจัย). มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย : วิทยาเขตขอนแก่น.
รัชเดช มะลิทองดำรง, กันตภณ หนูทองแก้ว และสุปรีชา ชํานาญพุฒิพร. (2566). การป้องกันการกระทำผิดวินัยตามหลักหิริ-โอตัปปะของผู้ต้องขังทัณฑสถานวัยหนุ่มนครศรีธรรมราช. วารสารมณีเชษฐาราม วัดจอมมณี, 5(2), 147-160.
รุ้งนภา ยรรยงเกษมสุข และนุชจรี ศิลมงคล. (2560). ความเป็นปกติของการคอร์รัปชั่นกับการเข้าสู่ตำแหน่งของพนักงานส่วนท้องถิ่น. วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 25(47), 19-41.
สำนักงานคณะกรรมการป้องกันและปราบปรามการทุจริตแห่งชาติ ร่วมกับสำนักงานคณะกรรมการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2562). การป้องกันการทุจริต. นนทบุรี : ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทยจำกัด สาขา 4.
Clark, L. & Michael, S. (1983). Corruption: Causes, Consequence and Control. London : Frances Pinter.