Development of an Effective Nursing Student Counseling Model for Nursing Instructors under the Jurisdiction of the Praboromrajchanok Institute
Keywords:
Counseling model, Effective, Nursing InstructorsAbstract
The objective of this research was to develop an effective student counseling model for nursing instructors. The research was divided into 2 steps as follows: Step 1: Creating an effective student counseling model for nursing professors. By means of group discussion and evaluation of appropriateness. by 9 experts. The tool used was a model suitability evaluation form. Type of scale: 5 levels. Data were analyzed by finding the mean and standard deviation. Step 2: Evaluating the effective student counseling model of nursing instructors. The sample group is administrators and teachers responsible for guidance work. and 90 nursing instructors. The tool used was a form to evaluate the feasibility and usefulness of the model. Scale type: 5 levels. Data is analyzed by finding the mean and standard deviation.
The research found that:
- The effective student counseling model of nursing instructors consists of 6 elements: 1) principles 2) objectives 3) inputs 4) processes 5) effective, and 6) success factors, the experts were of the opinion that the format was appropriate at a high level
- the results of the evaluation of the feasibility and usefulness of the format found that it was possible to use the format and was useful. at the highest level.
References
กฤตวรรณ คำสม. (2554). การศึกษาและการพัฒนาสมรรถนะของนักศึกษาในการให้คำปรึกษาแก่เพื่อน[วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ]. Srinakharinwirot University Institutional Repository. https://ir.swu.ac.th/jspui/handle/123456789/2332
ชนม์ณภัทร เจริญราช. (2560). การพัฒนาระบบการให้คำปรึกษาวิชาการแก่นักศึกษาในหมู่เรียน ของมหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร. วารสารวิชาการ คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 1(2), 103-118. https://so06.tci-thaijo.org/index.php/husojournalpnru/article/view/245648
ณัฏฐ์ชยธร ศรุดาธิติพัทธ์. (2553). การพัฒนาระบบการให้คำปรึกษาวิชาการระดับปริญญาตรีในสถาบันอุดมศึกษาของรัฐ [วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยเซนต์จอห์น.
ธวัช สอนง่ายดี, จิติมา วรรณศรี, วิทยา จันทร์ศิลา, และสถิรพร เชาวน์ชัย. (2566). รูปแบบการพัฒนาครูที่ปรึกษาในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 11(6), 2165-2178. https://so03.tci-thaijo.org/index.php/journal-peace/article/view/264122
ปาริชาต รัตนราช, รสวลีย์ อักษรวงศ์, และวิริณธิ์ กิตติพิชัย. (2559). การพัฒนารูปแบบการให้ความช่วยเหลือและการให้คำปรึกษานักศึกษาพยาบาล. วารสารวิชาการศึกษาศาสตร์ คณะศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 17(1), 47-58. https://ejournals.swu.ac.th/index.php/jedu/article/view/7584
พระราชบัญญัติของสถาบันพระบรมราชชนก พ.ศ. 2562. (2562, 5 เมษายน). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 136 ตอนที่ 43ก. หน้า 40-65.
ไพรัช วงศ์ศรีตระกูล. (2554). ความเครียดและความวิตกกังวลของนักศึกษามหาวิทยาลัยธนบุรี. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยธนบุรี, 5(9), 23-32.
มัลลวีร์ อดุลวัฒนศิริ (2554). เทคนิคการให้คำปรึกษา: การนำไปใช้. คลังนานา.
มานะ สินธุวงษานนท์, นัฐยา บุญกองแสน, และ กชกร หวังเติมกลาง. (2566). การศึกษากับเป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืน (SDGs). วารสารมณีเชษฐาราม วัดจอมมณี, 6(5), 527-544.
วิฑูรย์ สิมะโชคดี. (2550). TQM คู่มือพัฒนาองค์กร สู่ความเป็นเลิศ. เนชั่นบุ๊คส์.
วิสุทธิ์ โนจิตต์, นภัสสร ยอดทองดี, วงเดือน เล็กสง่า, และปารวีร์ มั่นฟัก. (2020). ปัจจัยทำนายความเครียดและวิธีการจัดการความเครียดของนักศึกษาหลักสูตรพยาบาลศาสตรบัณฑิต. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี, 10(1), 118-128.
ศรัณย์ เปรมสุข, อนุชา กอนพ่วง, รัตนะ บัวสนธ์, และปกรณ์ ประจันบาน. (2567). การพัฒนารูปแบบบริหารเชิงกลยุทธ์ระบบการดูแลช่วยเหลือนักเรียน เพื่อเสริมสร้างคุณภาพของนักเรียนมัธยมศึกษา. Journal of Education and Innovation, 26(1), 303-320. https://so06.tci-thaijo.org/index.php/edujournal_nu/article/view/269533
สมศักดิ์ สินธุระเวชญ์ และคณะ. (2554). การจัดกระบวนการเรียนรู้: เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ. อักษรเจริญทัศน์.
สามารถ อัยกร. (2561). บทบาทของอาจารย์ที่ปรึกษาในสถาบันอุดมศึกษา. Journal of Nakhon Ratchasima College, 10(2), 423-434.
สำนักงานสภานโยบายการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์วิจัยและนวัตกรรมแห่งชาติ (สอวช.). (2564, 21 เมษายน). SDGs คืออะไรมารู้จัก 5 เป้าหมายแรกจากมิติสังคม. https://www.nxpo.or.th/th/8081
อนุสรา บุตรเพ็ง. (2559). การพัฒนารูปแบบการบริหารงานแนะแนวในโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 21. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร, 13(63), 85-96. https://so02.tci-thaijo.org/index.php/SNGSJ/article/view/81825
อุราเพ็ญ ยิ้มประเสริฐ และรพีพร ตันจ้อย. (2558). ระบบสารสนเทศเพื่อการจัดการสำหรับการบริหารสถาบันอุดมศึกษาที่เป็นการศึกษาอิเล็กทรอนิกส์. วารสารปัญญาภิวัฒน์, 7(ฉบับพิเศษ), 253-260. https://so05.tci-thaijo.org/index.php/pimjournal/article/view/39191
Eisner, E. W. (1976). Educational Connoisseurship and Criticism: Their form and Functions in Educational Evaluation. Journal of Anesthetic Educational, 10(3/4), 135-150. https://doi.org/10.2307/3332067
Porter-O’ Grady, T. (1986). Introduction to evidence-base practice in nursing and health care. Jones and Bartlett.
Sonpaveerawong, J., Tieadyor, P., Plookmaidee, J., Thingsuk, S., Sudsawat, S., & Songpra, K. (2016). Happiness of Walailak University students. Songklanagarind Medical Journal, 34(5), 269-279. http://smj.medicine.psu.ac.th/index.php/smj/article/view/8
Wannasri, J. (2014). Academic administration in schools. Rattanasuwan Printing.
