The Development of Problem Based Learning model to for Fostering Creative Innovation Ability of Secondary 1 Students
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The purpose of this research was to study students' innovation ability Secondary 1 students Learning by Problem Based Learning. The sample group used in this research consisted of Secondary 1 at Nongreeprachanimit school Studying science subjects, semester 2, academic year 2021, 1 classroom, total 40 students by purposive sampling The tools used in the experiment were the science learning plan by Problem–based Learning: PBL for Secondary 1 About heat, 2 plans, 4 hours. The tools used for data collection are: Student Innovation Ability Assessment Form The duration of the experiment was 4 hours. Statistics used to analyze the data, percentage, mean, standard deviation. The results of the research showed that: The ability to create innovations of Secondary 1 after experiments had an average score of 44.85 points (99.67%). Comparison between the criteria and the students' innovation abilities. Secondary school year 1 of the students after studying, it was found that the scores of innovation abilities of Secondary 1 After experiments were significantly higher than the threshold at the .01 level.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร
ข้อความที่ปรากฎอยู่ในบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความ และข้อคิดเห็นนั้นไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จํากัด.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2562). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พุทธศักราช 2555 (ฉบับที่ 3).กรุงเทพมหานคร: บริษัทสยามสปอร์ต ซินดิเคท จำกัด.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). ตัวชี้วัดและสาระการเรียนรู้แกนกลาง กลุ่มสาระการเรียนรู้ทยาศาสตร์ (ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2560) ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551.กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จํากัด.
ดอกอ้อ รังโคตร. (2553). ผลการจัดกิจกรรมการเรียนรู้วิทยาศาสตร์โดยใช้ปัญหาเป็นฐาน (PBL) เรื่อง ปรากฏการณ์เกี่ยวกับอากาศในชีวิตประจำวัน ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1. วิทยานิพนธ์ ค.ม. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
ทิศนา แขมมณี. (2555). ศาสตร์การสอน: องค์ความรู้เพื่อกระบวนการจัดการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ (พิมพ์ครั้งที่ 15 Ed.) กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
ธัชทร โพธิ์น้อย. (2561). การใช้ปัญหาเป็นฐานเพื่อส่งเสริมการคิดวิเคราะห์ในวิชาวิทยาศาสตร์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน วิทยาลัยคุรุศาสตร์ มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิต.
นรรัชต์ ฝันเชียร. (2562). อะไรคือการจัดการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐาน (Problem–based Learning : PBL). สืบค้นเมื่อวันที่ 1 มีนาคม 2565, จาก https://www.trueplookpanya.com/blog/
นฤมล ยุตาคม, พรทิพย์ ไชยโส. (2550). การพัฒนาครูวิทยาศาสตร์ประจ าการเพื่อการจัดการเรียนการสอน ตามแนวปฏิรูปการเรียนรู้พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติพ.ศ. 2542. กรุงเทพมหานคร: คณะ ศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ปทุมรัตน์ อาวุโสสกุล. (2557). ผลการจัดการเรียนรู้วิชาชีววิทยาโดยใช้ปัญหาเป็นฐานเพื่อส่งเสริมผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาชีววิทยาและความสามารถในการแก้ปัญหาสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต หลักสูตรและการสอน. ชลบุรี: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยบูรพา.
ประสาท เนื่องเฉลิม. (2558). การเรียนรู้วิทยาศาสตร์ในศตวรรษที่ 21. มหาสารคาม: อภิชาติการ พิมพ์.
ปรัชญนันท์ นิลสุข, ปณิตา วรรณพิรุณ. (2556). “การเรียนรู้แบบจินตวิศวะ (Imagineering).” วารสาร พัฒนาเทคนิคศึกษา 25(86), 1-7.
พวงรัตน์ ทวีรัตน์. (2540). วิธีการวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์และสังคมศาสตร์. พิมพ์ครั้งที่ 7. กรุงเทพมหานคร: สำนักทดสอบทางการศึกษา มหาวิทยาลัยศรีนครินทร์วิโรฒ ประสานมิตร.
มัณฑรา ธรรมบุศย์. (2545). การพัฒนาคุณภาพการเรียนรู้โดยใช้ PBL (Problem-Based Learning), วารสารวิชาการ 5(2), 11-17.
มัสยมาศ ด่านแก้ว. (2557). การศึกษาความสามารถในการแก้ปัญหาและผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 เรื่อง ระบบร่างกายมนุษย์และสัตว์ โดยใช้การจัดการเรียนรู้แบบใช้ปัญหาเป็นฐาน.วิทยานิพนธ์ การศึกษามหาบัณฑิต วิทยาศาสตร์ศึกษา. ขอนแก่น: บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
มาเรียม นิลพันธุ์. (2558). วิธีวิจัยทางการศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ 9. นครปฐม: ภาควิชาหลักสูตรและวิธี สอน คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร.
วัชรา เล่าเรียนดี. (2555). รูปแบบและกลยุทธ์การจัดการเรียนรู้เพื่อพัฒนาทักษะการคิด. พิมพ์ครั้งที่ 5 ฉบับปรับปรุง. นครปฐม: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยศิลปากรวิทยาเขตพระราชวัง สนามจันทร์.
วิจารณ์ พานิช. (2555). วิถีสร้างการเรียนรู้เพื่อศิษย์ในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพมหานคร: ตถาตาพลับลิเคชั่น จำกัด.
วิจารณ์ พานิช. (2556). สนุกกับการเรียนในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิสยามกัมมาจล.
วิชัย วงศ์ใหญ่, มารุต พัฒผล. (2557). กระบวนการโค้ชเพื่อเสริมสร้างทักษะการสร้างสรรค์นวัตกรรม.กรุงเทพมหานคร: ทิพย์วิสุทธิ์.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษาแห่งชาติ. (2550). การจัดการเรียนรู้แบบใช้ปัญหาเป็นฐาน. กรุงเทพมหานคร: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
สำนักวิจัยมหาวิทยาลัยอีสเทิร์นเอเชีย. (2553). การสังเคราะห์การใช้ปัญหาเป็นฐาน. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยอีสเทิร์นเอเชีย.
สุปรียา ศิริพัฒนกุลขจร. (2555). การพัฒนารูปแบบการสอนโดยใช้ห้องเรียนเสมือนจริงแบบ ใช้ปัญหาเป็นหลักในระดับอุดมศึกษา. วิทยานิพนธ์ การศึกษาดุษฎีบัณฑิต: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
อมรรัตน์ เตชะนอก, รัชนี จรุงศิรวัฒน์ และพระฮอนด้า วาทสทฺโท. (2563). การจัดการศึกษาในศตวรรษที่ 21. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์ 7(9), 1-15.