Drug Addict Rehabilitation According to The Principles of Buddhism
Main Article Content
Abstract
This article aims to link the use of Buddhadharma to strengthen the psychological immunity. using family immunity, where is love, that is love warmth, mutual understanding, Immunity from social environment, Immunity from allies, including, enhancing self-determined learning, most of the youth who are addicted to drugs, or related to drugs. Maybe because the family doesn't have understanding. lack of connection, lack of love and warmth, lack of knowledge and understanding of society, understand that he has no value and lacks basic Dharma knowledge. Adopting the Buddhist Method, which is the teaching method of the Buddha, brings the principles that will lead to success., used in the rehabilitation of drug addicts is path of accomplishment; basis for success. And "The Noble Eightfold Path It is the way to end the suffering of those receiving rehabilitation treatment. along with following the principles, virtue, concentration, discernment or wisdom.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร
ข้อความที่ปรากฎอยู่ในบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความ และข้อคิดเห็นนั้นไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร
References
โกศล วงศ์สวรรค์. (2543). ปัญหาสังคมไทย. กรุงเทพฯ: รวมสาส์น.
ฉัตร ศิริวงศ์. (2554). กระบวนการป้องกันและแก้ไขปัญหายาเสพติดในชุมชน กรณีศึกษา: บ้านโนนยางหมู่ที่ 11 ตำบลกำแมด อำเภอกุดชุม จังหวัดยโสธร. วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
นิพันธ์ จำเนียรพันธุ์. (2551). แนวทางการแก้ไขการกระทำผิดซ้ำของผู้ต้องขังคดีเสพยาบ้า: ศึกษาเฉพาะกรณีผู้ต้องขังทัณฑสถานบำบัดพิเศษพระนครศรีอยุธยา. วิทยานิพนธ์ศิลปะศาสตร มหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา.
พวงชมนาถ จริยะจินดา. (2561). บทบาทของผู้ดูแลผู้สูงอายุตามหลักอิทธิบาท 4. วารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร, 1(2), หน้า 18-28.
พระธรรมปิฎก (ป. อ. ปยุตตฺโต). (2538). พุทธธรรม. กรุงเทพฯ: มหามกุฏราชวิทยาลัย.
วสะ บูรพาเดชา. (2554). บทความธรรมะ. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยอัสสัมชัญ.
วิชัย ตันศิริ. (2551). วัฒนธรรมพลเมือง. กรุงเทพฯ: สถาบันนโยบายศึกษา.
สถาบันบำบัดรักษาและฟื้นฟูผู้ติดยาเสพติดแห่งชาติ. (2555). คู่มือการให้การปรึกษารายบุคคลและครอบครัว. กรุงเทพฯ: กระทรวงสาธรณสุข.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ. (2545). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 และแก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2545. กรุงเทพฯ: สำนักนายกรัฐมนตรี.
สำนักงานคณะกรรมการป้องกันและปราบปรามยาเสพติด. (2554). สถานการณ์ยาเสพติดและแนวโน้มของปัญหาประกอบการพัฒนายุทธศาสตร์การป้องกันและแก้ไขปัญหายาเสพติดในช่วงแผนพัฒนาฯ ฉบับที่ 11 (พ.ศ. 2555 -2559). กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการป้องกันและปราบปรามยาเสพติด (สำนักงาน ป.ป.ส.).
สิงห์พิทักษ์ ละมูลมอญ. (2556). ปัญหาการใช้ดุลพินิจของศาลในการบังคับใช้พระราชบัญญัติฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ติดยาเสพติด พ.ศ. 2545. สำนักงานศาลยุติธรรม.
สุพัฒน์ ธีรเวชเจริญชัย. (2543). สุขภาพเพื่อชีวิต. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.