ศึกษาเปรียบเทียบการแสดงอาบัติในพระพุทธศาสนาเถรวาท กับศีลอภัยบาปในศาสนาคริสต์นิกายโรมันคาทอลิก

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ ดังนี้ 1. เพื่อศึกษาการแสดงอาบัติในพระพุทธศาสนานิกายเถรวาท 2. เพื่อศึกษาการศีลอภัยบาปในศาสนาคริสต์นิกายโรมันคาทอลิก 3. เพื่อเปรียบเทียบการแสดงอาบัติในพระพุทธศาสนานิกายเถรวาทกับการแสดงศีลอภัยบาปในศาสนาคริสต์นิกายโรมันคาทอลิก โดยศึกษาและรวบรวมข้อมูลจากการสัมภาษณ์ และงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง ผลวิจัยพบว่า 1. การแสดงอาบัติในพระพุทธศาสนาเถรวาท เมื่อพระภิกษุล่วงละเมิดในทางพระวินัย เรียกภิกษุนั้นว่า “ต้องอาบัติ” อาบัติ มี 7 อย่าง แบ่งเป็น 2 ประเภท ได้แก่ 1) อาบัติปาราชิก เป็นอาบัติหนัก ที่ไม่สามารถแสดงอาบัติได้ 2) อาบัติสังฆาทิเสส 3) อาบัติถุลลัจจัย 4) อาบัติปาจิตตีย์ 5) อาบัติปาฏิเทสนียะ 6) อาบัติทุกกฎ 7) อาบัติทุพภาสิต ทั้ง 6 ข้อ พระภิกษุสามารถแก้ไขได้ด้วยการแสดงอาบัติ เพื่อความ “บริสุทธิ์แห่งตน” 2. ศีลอภัยบาปในศาสนาคริสต์นิกายโรมันคาทอลิก เมื่อสัตบุรุษสำนึกถึงบาปที่กระทำ และต้อการคืนดีกับพระ และเพื่อนพี่น้อง มีความเสียใจ และตั้งใจที่จะกลับคืนดี เริ่มต้นชีวิตใหม่ในพระหรรษทานของพระเจ้าเพื่อความ “บริสุทธิ์แห่งตน” 3. เพื่อเปรียบเทียบการแสดงอาบัติในพุทธศาสนาเถรวาทกับศีลอภัยบาปในศาสนาคริสต์นิกายโรมันคาทอลิก พบว่า ทั้ง 2 ศาสนา การแสดงอาบัติ และศีลอภัยบาป มีจุดประสงค์เดียวกัน คือ ต้องการแก้ไขบาปที่ตนกระทำ “ความบริสุทธิ์เฉพาะตน” ความแตกต่างทั้ง 2 ศาสนาคือ ขั้นตอนและพิธีกรรม