พระสงฆ์กับการมีส่วนร่วมในการพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชนในจังหวัดอุทัยธานี

Main Article Content

พระวชิราภรณ์ สุข สุมงฺคโล
พระวชิรสุตสุนทร สุทัน จนฺทสุวณฺโณ
พระมหาตุ๋ย ขนฺติธมฺโม (คำหน่อ)

บทคัดย่อ

ปัจจุบันพระสงฆ์เป็นผู้ที่มีบทบาทสำคัญยิ่งต่อวิถีชาวบ้าน หรือคนในชุมชนนั้นๆ เนื่องด้วยพระสงฆ์ ถือว่าเป็นผู้นำทางด้านจิตวิญญาณที่สำคัญที่จะชักนำให้ประชาชนหรือชาวบ้าน เจริญรอยไปด้วยความเจริญ มีความสุข ทั้งนี้สืบเนื่องมากจากการที่พระสงฆ์นั้น เป็นได้ทั้งนักปฏิบัติ นักสอน และนักพัฒนาอันเกิดจากการ สั่งสมประสบการณ์ ทั้งความรู้ทางคดีทางธรรมและคดีทางโลก จนอาจกล่าวได้ว่าเป็นผู้นำชุมชนเชิงสัญลักษณ์ ที่เป็นปูชนียบุคคลที่ควรเคารพยิ่ง สามารถสรุปได้จากบทบาทของพระสงฆ์ที่มีมาแต่ในอดีตจนถึงปัจจุบัน ได้แก่ บทบาทที่เกี่ยวข้องกับชาวบ้านและท้องถิ่น 5 ด้าน คือ 1) บทบาทของพระสงฆ์ด้านการศึกษา 2) บทบาทของพระสงฆ์ด้านการเผยแผ่ธรรม 3) บทบาทของพระสงฆ์ด้านสังคมสงเคราะห์ 4) บทบาทของพระสงฆ์ด้านพัฒนาจิตวิญญาณ และ 5) บทบาทของพระสงฆ์ด้านการส่งเสริมอนุรักษ์ศิลปวัฒนธรรมและสิ่งแวดล้อม ซึ่งเป็นหน้าที่ของพระสงฆ์ที่จะต้องเข้าไปเกี่ยวข้องกับประชาชน เช่น การอบรมคุณธรรมจริยธรรม การพัฒนาหมู่บ้าน การพัฒนาตำบล การช่วยจัดหาทุนการสงเคราะห์ การช่วยเหลือสถานที่เป็นสาธารณสมบัติ การช่วยเหลือ ประชาชนในโอกาสที่ควรช่วย การจัดกิจกรรมต่างๆ เป็นต้น จึงทำให้พระสงฆ์เองซึ่งเดิมเป็นผู้ที่ชาวบ้านเคารพ นับถือแล้ว ยิ่งเพิ่มความเคารพยำเกรง ยกย่องให้เป็นผู้นำจิตวิญญาณขึ้นไปอีก และเป็นปูชนียบุคคลที่ดีของผู้คนชุมชน และสังคมสืบไป

Article Details

ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

คะนึงนิตย์ จันทรบุตร (2530). สถานะและบทบาทของพระพุทธศาสนาในประเทศไทย. รายงานการวิจัย. ภาควิชาประวัติศาสตร์. คณะวิชามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์: วิทยาลัยครูอุบลราชธานี.

คูณ โทขันธ์ (2525). บทบาทของพระสงฆ์ต่อการพัฒนา. ขอนแก่น: คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

นิรันดร์ จงวุฒิเวศย์. (2531). กลวิธีแนวทางวิธีการส่งเสริมการมีส่วนร่วมของประชาชนในงานพัฒนาชุมชนการมีส่วนร่วมของประชาชนในการพัฒนาชนบท. กรุงเทพมหานคร: ศักดิ์โสภาการพิมพ์.

ปรัชญา เวสารัชช์. (2528). การมีส่วนร่วมของประชาชนในกิจกรรมเพื่อพัฒนาชนบท สถาบันไทยคดีศึกษา. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

พระเทพเวที (ป.อ. ปยุตฺโต). (2533). บทบาทของพระสงฆ์ในสังคมไทยปัจจุบัน พุทธศาสนากับสังคมไทย.กรุงเทพมหานคร: รุ่งแสงการพิมพ์.

พระธรรมปริยัติโสภณ (วรวิทย์ คงฺคปญฺโญ). (2548). การคณะสงฆ์และการพระศาสนา. (พิมพ์ครั้งที่3). กาญจนบุรี: สำนักพิมพ์ธรรมเมธี–สหายพัฒนาการพิมพ์.

พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตฺโต). (2543). ถึงเวลามารื้อปรับระบบพัฒนาคนกันใหม่. (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ มูลนิธิพุทธธรรม.

พระมหากฤษฎา นันทเพชร. (2540). ทัศนคติของพระสงฆ์ต่อบทบาทการพัฒนาสังคม. ภาคนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.

เมตต์ เมตต์การุณ์จิต. (2544). การมีส่วนร่วมในการบริหารโรงเรียนของคณะกรรมการศึกษาประจำโรงเรียน เทศบาล ในจังหวัดนครราชสีมา. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

วรรณิการ์ ภูมิวงศ์พิทักษ์. (2540). ปัญหาและอุปสรรคของการมีส่วนร่วมของประชาชนในโครงการ ครอบครัวและชุมชนพัฒนา หน้า ศึกษาเฉพาะกรณีชุมชนดวงแข เขตปทุมวัน กรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์สังคมสงเคราะห์ศาสตรมหาบัณฑิต. คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

สุนีย์ มัลลิกะมายล์. (2545). รัฐธรรมนูญกับการมีส่วนร่วมของประชาชนในการพิทักษ์รักษาทรัพยากร ธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สุพรรณี ไชยอำพร และสนิท สมัครการ. (2543). การวิเคราะห์สังคมเพื่อการพัฒนา. (พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์องค์การคลังสินค้าและพัสดุ.

สุวรรณา เอี่ยมสุขวัฒน์. (2530). สุขภาพชีวิตตามแนวความคิดและองค์ประกอบ. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะ กรรมการการศึกษาแห่งชาติ.

อาภรณ์พันธ์ จันทร์สว่าง. (2542). คำอธิบายลักษณะวิชาทฤษฎีและหลักการพัฒนาชุมชน. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

Cohen. John M. & Uphoff. Norman T. (1989). Participations in Rural Development Seeking Clarify through Specificity. World Development.

United Nation. (1981). Popular Participation as a Strategy for Promoting Community LevelAction and National Development. New York.