The Human Resource Management Model in Small-Sized Schools Under the Office of Basic Education Commission
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research article aims to 1) examine the variables relevant to human resource management in small-sized schools, 2) develop a human resource management model in small-sized schools, and 3) evaluate the human resource management model in small-sized schools under the Office of Basic Education Commission. This research employs a mixed-methods approach. The sample consists of 374 small-sized schools under the Office of Basic Education Commission, with two respondents per school, totaling 748 respondents. The data collection tools include interviews, questionnaires, evaluation forms, and validation tools. Statistical methods used for data analysis include frequency, percentage, mean, standard deviation, and exploratory factor analysis. The results of the research were as follows: 1. The analysis of HRM variables resulted in a questionnaire with 96 items, yielding an overall reliability coefficient of 0.986. 2. The developed HRM model consisted of six core components: (1) performance evaluation; (2) recruitment and selection; (3) motivation and morale enhancement; (4) operational planning; (5) professional development; and (6) collaborative workforce planning. 3. The evaluation of the model demonstrated that it meets the standards of utility, feasibility, propriety, and accuracy. The evaluation results align with theoretical research concepts, achieving a 100% approval rate.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร
ข้อความที่ปรากฎอยู่ในบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความ และข้อคิดเห็นนั้นไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร
References
ธีระศักดิ์ เพ็งกระจ่าง. (2566). การศึกษาปัญหาการบริหารทรัพยากรทางการศึกษาของโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุทัยธานี เขต 2. การค้นคว้าอิสระครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์.
นิรชา อภิชาติ. (2566). รูปแบบการบริหารงานบุคคลโรงเรียนประถมศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุทัยธานี เขต 2 ตามหลักไตรสิกขา. วิทยานิพนธ์ครุศาสตร
มหาบัณฑิต สาขาวิชาพุทธบริหารการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
บัลลังก์ โรหิตเสถียร. (2566). นโยบายและจุดเน้นของกระทรวงศึกษาธิการ ประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2567. https://moe360.blog/2023/01/04/policy-and-focus-moe-fiscal-year-2024
พระครูโพธิสังวรคุณ. (2565). รูปแบบการบริหารงานบุคคล ตามหลักสังคหวัตถุ 4 ของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา สกลนคร เขต 1. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพุทธบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ศศิวิมล คนเสงี่ยม. (2563). การบริหารงานบุคคลของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครนายก. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.
สำนักนโยบายและแผนการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2566). คู่มือการบริหารโรงเรียนในโครงการพัฒนาการบริหารรูปแบบนิติบุคคล. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
สำนักนโยบายและแผนการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2566, 10 พฤศจิกายน). รายชื่อโรงเรียนในสังกัด สพฐ. http://www.bopp.go.th/?page_id=878
เอมรินทร์ จันทร์บุญนาค. (2651). การพัฒนารูปแบบการบริหารงานบุคคลสู่ความเป็นเลิศของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3): 607–610.
Stufflebeam, D. L., & Shinkfield, A. J. (2007). Evaluation Theory, Models, & Application. San Francisco: John Wilwy.
