รูปแบบการบริหารทรัพยากรบุคคลในโรงเรียนขนาดเล็ก สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาตัวแปรการบริหารทรัพยากรบุคคลในโรงเรียนขนาดเล็ก 2) พัฒนารูปแบบการบริหารทรัพยากรบุคคลในโรงเรียนขนาดเล็ก 3) ประเมินรูปแบบการบริหารทรัพยากรบุคคลในโรงเรียนขนาดเล็ก สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน ในการวิจัยนี้ใช้วิธีการวิจัยแบบผสมผสาน กลุ่มตัวอย่างประกอบด้วยโรงเรียนขนาดเล็กในสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน จำนวน 374 แห่ง โรงเรียนละ 2 คน รวมผู้ตอบแบบสอบถามทั้งสิ้น 748 คน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล คือ แบบสัมภาษณ์แบบกึ่งโครงสร้าง แบบสอบถามความคิดเห็น และแบบตรวจสอบรายการ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่ามัชฌิมเลขคณิต ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจ ผลการวิจัยพบว่า 1. การวิเคราะห์ตัวแปรการบริหารทรัพยากรมนุษย์ ได้แบบสอบถามจำนวน 96 ข้อ มีค่าความเชื่อมั่นรวม 0.986 2. แบบจำลองการจัดการทรัพยากรมนุษย์ที่พัฒนาขึ้นประกอบด้วยองค์ประกอบหลัก 6 ประการ ได้แก่ (1) การประเมินผลการปฏิบัติงาน (2) การสรรหาและคัดเลือกบุคลากร (3) การเสริมสร้างแรงจูงใจและขวัญกำลังใจ (4) การวางแผนปฏิบัติการ (5) การพัฒนาวิชาชีพ และ (6) การวางแผนกำลังคนแบบร่วมมือกัน 3. การประเมินรูปแบบการบริหารทรัพยากรบุคคลแสดงให้เห็นว่าเป็นไปตามมาตรฐานด้านประโยชน์ใช้สอย ความเป็นไปได้ ความเหมาะสม และความถูกต้องแม่นยำ ผลการประเมินสอดคล้องกับแนวคิดการวิจัยเชิงทฤษฎี ผ่านการประเมินคิดเป็น 100%
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร
ข้อความที่ปรากฎอยู่ในบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความ และข้อคิดเห็นนั้นไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร
เอกสารอ้างอิง
ธีระศักดิ์ เพ็งกระจ่าง. (2566). การศึกษาปัญหาการบริหารทรัพยากรทางการศึกษาของโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุทัยธานี เขต 2. การค้นคว้าอิสระครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์.
นิรชา อภิชาติ. (2566). รูปแบบการบริหารงานบุคคลโรงเรียนประถมศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุทัยธานี เขต 2 ตามหลักไตรสิกขา. วิทยานิพนธ์ครุศาสตร
มหาบัณฑิต สาขาวิชาพุทธบริหารการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
บัลลังก์ โรหิตเสถียร. (2566). นโยบายและจุดเน้นของกระทรวงศึกษาธิการ ประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2567. https://moe360.blog/2023/01/04/policy-and-focus-moe-fiscal-year-2024
พระครูโพธิสังวรคุณ. (2565). รูปแบบการบริหารงานบุคคล ตามหลักสังคหวัตถุ 4 ของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา สกลนคร เขต 1. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพุทธบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ศศิวิมล คนเสงี่ยม. (2563). การบริหารงานบุคคลของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครนายก. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.
สำนักนโยบายและแผนการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2566). คู่มือการบริหารโรงเรียนในโครงการพัฒนาการบริหารรูปแบบนิติบุคคล. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
สำนักนโยบายและแผนการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2566, 10 พฤศจิกายน). รายชื่อโรงเรียนในสังกัด สพฐ. http://www.bopp.go.th/?page_id=878
เอมรินทร์ จันทร์บุญนาค. (2651). การพัฒนารูปแบบการบริหารงานบุคคลสู่ความเป็นเลิศของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3): 607–610.
Stufflebeam, D. L., & Shinkfield, A. J. (2007). Evaluation Theory, Models, & Application. San Francisco: John Wilwy.
