ศึกษาเปรียบเทียบความเชื่อเรื่องการเกิดในศาสนาพราหมณ์-ฮินดูกับพุทธศาสนาเถรวาท
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์ 2 ประการ คือ 1) เพื่อศึกษาความเชื่อการเกิดในศาสนาพราหมณ์ฮินดูและพระพุทธศาสนา และ 2) เพื่อศึกเปรียบเทียบความเชื่อเรื่องการเกิดใหม่ ในศาสนาพราหมณ์-ฮินดูกับพระพุทธศาสนา พบว่า ทั้งศาสนาฮินดูกับพระพุทธศาสนาเถรวาท มีทัศนะคล้ายกัน คือ ในแง่ของความหมายและหลักการ ส่วนวิธีการที่จะหลุดพ้นจากการเวียนว่ายตายเกิดนั้นมีความต่างกัน โดยทัศนะของศาสนาฮินดูเห็นว่าผู้ปรารถนาจะพ้นจากการเวียนว่ายในวัฏฏสงสาร จะต้องปฏิบัติตามหลักกรรม 4 ส่วนพระพุทธศาสนาเถรวาทนั้น ผู้ประสงค์จะหลุดพ้นจะต้องปฏิบัติตามอริยมรรคมีองค์ 8 เปนหลักปฏิบัติเพื่อการบรรลุมรรคผลนิพพานไม่กับมาเกิดอีก
Article Details
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร
ข้อความที่ปรากฎอยู่ในบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความ และข้อคิดเห็นนั้นไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร
เอกสารอ้างอิง
เดือน คำดี. (2532). ศาสนาเบื้องต้น. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหามกุฏราชวิทยาลัย.
พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว. (2506). พระราชพิธีสิบสองเดือน เล่ม 1. กรุงเทพมหานคร: องค์การค้าของคุรุสภา ศึกษาภัณฑ์.
จำนงค์ ทองประเสริฐ. บ่อเกิดลัทธิประเพณีอินเดีย เล่ม 1 ภาค 1-4. กรุงเทพมหานคร: ราชบัณฑิตยสถาน.
ฟน ดอกบัว. (2542). พระพุทธศาสนากับคนไทย. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ศิลปาบรรณาคาร.
สุชาติ หงษา. (2550). ประวัติศาสตร์พระพุทธศาสนา. กรุงเทพมหานคร: ศยาม.
พระมหาทวี มหาปญฺโญ. (2550). “สังคมไทยกับความเชื่อเรื่องวัตถุมงคล”. วารสารบัณฑิตศึกษาปริทรรศน์. ปีที่ 3 ฉบับที่ 4 (ตุลาคม-ธันวาคม).
รังษี สุทนต์. (2547). “ภาษาบาลีสำหรับชาวบ้าน”. พุทธจักร ปีที่ 58 ฉบับที่ 9 (กันยายน).
วนิดา ขำเขียว. (2543). ศาสนาเปรียบเทียบ. กรุงเทพมหานคร: พรานนกการพิมพ์.
นงเยาว์ ชาญณรงค์. (2542). วัฒนธรรมและศาสนา. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
เสฐียรโกเศศ –นาคะประทีป. (2517). หิโตปเทศ. กรุงเทพมหานคร : เจริญรัตน์การพิมพ์.
มหามุฏราชวิทยาลัย. (2532). ธัมมปทัฏฐกถา แปล ภาค 3. พิมพ์ครั้งที่ 14. กรุงเทพมหานคร:มหามกุฏราชวิทยาลัย.