ผู้ให้การปรึกษาแนวพุทธจิตวิทยา
Article Sidebar
เผยแพร่แล้ว:
มิ.ย. 30, 2019
คำสำคัญ:
คุณลักษณะ ผู้ให้การปรึกษา การปรึกษาแนวพุทธจิตวิทยา
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อนำเสนอแนวคิดเกี่ยวกับผู้ให้การปรึกษาแนวพุทธจิตวิทยา โดยเนื้อหาประกอบด้วย 1) ความหมายและหน้าที่ของผู้ให้การปรึกษาแนวพุทธจิตวิทยา2) คุณลักษณะของผู้ให้การปรึกษาแนวพุทธจิตวิทยา และ3) หลักธรรมที่เอื้อต่อการเป็นผู้ให้การปรึกษาแนวพุทธจิตวิทยา ซึ่งผลจากการศึกษานี้จะทำให้เกิดความรู้ ความเข้าใจ ในบทบาทและคุณลักษณะของผู้ให้การปรึกษาแนวพุทธจิตวิทยาในการช่วยให้ผู้มาปรึกษาคลายความทุกข์ใจและเข้าใจความจริงของชีวิตมากขึ้น
Article Details
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร
ข้อความที่ปรากฎอยู่ในบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความ และข้อคิดเห็นนั้นไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร
เอกสารอ้างอิง
จีน แบรี่. (2549). การให้การปรึกษา Counseling. กรุงเทพมหานคร: เจริญวิทย์การพิมพ์.
ดลดาว ปูรณานนท์. (2559). บทบาทของสติในนักจิตวิทยาการปรึกษาเชิงจิตวิทยาแนวพุทธ.วารสารศึกษาศาสตร์. 28(1): 14-25.
ธนพร กมลแสน. (2552). การใช้พุทธธรรมในการส่งเสริมสุขภาพจิตและการให้การปรึกษาผู้ป่วย: กรณีศึกษาในโรงพยาบาลห้วยผึ้ง. รายงานการศึกษาอิสระปริญญาพยาบาลศาสตร-มหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยขอนแก่น. ขอนแก่น.
ประทีป พืชทองหลาง. (2556). รูปแบบการปรึกษาเชิงพุทธตามหลักกัลยาณมิตร. ปริญญานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2551). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. พิมพ์ครั้งที่ 16. กรุงเทพมหานคร: บริษัท เอส. อาร์. พริ้นติ้ง แมส โปรดักส์ จำกัด.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2558). พุทธธรรม ฉบับปรับขยาย. พิมพ์ครั้งที่ 41. กรุงเทพมหานคร: ผลิธัมม์ในเครือ บริษัท สำนักพิมพ์เพ็ทแอนด์โฮม จำกัด.
มั่นเกียรติ โกศลนิรัติวงษ์. (2541). พุทธธรรม: ทฤษฎีและเทคนิคการให้คำปรึกษา. กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาสาส์น.
วิชชุดา ฐิติโชติรัตนา. (2559). การพัฒนารูปแบบการปรึกษาแนวพุทธจิตวิทยาบูรณาการของพระสงฆ์ที่มีบทบาทให้การปรึกษา. ปริญญานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
โสรีช์ โพธิแก้ว. (2553). การประยุกต์อริยสัจ 4 ของพระพุทธศาสนากับการปรึกษาเชิงจิตวิทยา และจิตวิทยารักษา. รายงานการวิจัย. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ดลดาว ปูรณานนท์. (2559). บทบาทของสติในนักจิตวิทยาการปรึกษาเชิงจิตวิทยาแนวพุทธ.วารสารศึกษาศาสตร์. 28(1): 14-25.
ธนพร กมลแสน. (2552). การใช้พุทธธรรมในการส่งเสริมสุขภาพจิตและการให้การปรึกษาผู้ป่วย: กรณีศึกษาในโรงพยาบาลห้วยผึ้ง. รายงานการศึกษาอิสระปริญญาพยาบาลศาสตร-มหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยขอนแก่น. ขอนแก่น.
ประทีป พืชทองหลาง. (2556). รูปแบบการปรึกษาเชิงพุทธตามหลักกัลยาณมิตร. ปริญญานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2551). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. พิมพ์ครั้งที่ 16. กรุงเทพมหานคร: บริษัท เอส. อาร์. พริ้นติ้ง แมส โปรดักส์ จำกัด.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2558). พุทธธรรม ฉบับปรับขยาย. พิมพ์ครั้งที่ 41. กรุงเทพมหานคร: ผลิธัมม์ในเครือ บริษัท สำนักพิมพ์เพ็ทแอนด์โฮม จำกัด.
มั่นเกียรติ โกศลนิรัติวงษ์. (2541). พุทธธรรม: ทฤษฎีและเทคนิคการให้คำปรึกษา. กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาสาส์น.
วิชชุดา ฐิติโชติรัตนา. (2559). การพัฒนารูปแบบการปรึกษาแนวพุทธจิตวิทยาบูรณาการของพระสงฆ์ที่มีบทบาทให้การปรึกษา. ปริญญานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
โสรีช์ โพธิแก้ว. (2553). การประยุกต์อริยสัจ 4 ของพระพุทธศาสนากับการปรึกษาเชิงจิตวิทยา และจิตวิทยารักษา. รายงานการวิจัย. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
