บูรณาการจิตวิทยามนุษยนิยมกับไตรสิกขาเพื่อการพัฒนาตน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อแสดงให้เห็นว่าการพัฒนาตนเป็นสิ่งที่สำคัญในทุกหน่วยงาน องค์การ และประเทศชาติ ทั้งนี้เพราะคนเป็นทรัพยากรที่สำคัญที่สุด ซึ่งนับว่าเป็นหัวใจของการบริหารงาน ถ้าคนที่มีประสิทธิภาพดีไปทำงานอยู่ที่หน่วยงานใด หน่วยงานนั้น ย่อมมีความเจริญก้าวหน้า ในทางตรงกันข้าม ถ้าหน่วยงานใดได้คนที่ไร้ประสิทธิภาพไปทำงานด้วยหน่วยงานนั้นย่อมมีแต่ความล้าหลัง ไม่สามารถที่จะแข่งขันกับหน่วยงานที่มีพนักงานที่มีประสิทธิภาพได้ ดังนั้น การพัฒนาตนจึงเป็นเสมือนกลไกในการขับเคลื่อนให้หน่วยงานมีความเจริญก้าวหน้า ทั้งตัวผู้พัฒนาตน และหน่วยงานที่ตนสังกัด อย่างไรก็ตาม การพัฒนาตนจะเกิดขึ้นได้ก็ต้องอาศัยหลักพุทธจิตวิทยา กล่าวคือ การนำแนวคิดทฤษฎีทางจิตวิทยาของนักจิตวิทยาตะวันตก ซึ่งผู้เขียนได้ใช้ทฤษฎีของมาสโลว์ ส่วนหลักธรรมทางพระพุทธศาสนาผู้เขียนใช้หลักไตรสิกขา มาบูรณาการเข้าด้วยกัน จนเกิดความชัดเจนในแนวทางของการพัฒนาตน ซึ่งจะเป็นองค์ความรู้ในการพัฒนาตนของมวลมนุษย์สืบไป
Article Details
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร
ข้อความที่ปรากฎอยู่ในบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความ และข้อคิดเห็นนั้นไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร
เอกสารอ้างอิง
นฤมล มารคแมน. (2553). หลักพุทธจิตวิทยาเบื้องต้น. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2558). หลักแม่บทของการพัฒนาตน. พิมพ์ครั้งที่ 26. กรุงเทพมหานคร: ผลิธัมม์.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2559). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. พิมพ์ครั้งที่ 36 กรุงเทพมหานคร: ผลิธัมม์.
พระอุปติสสเถระ. (2560). คัมภีร์วิมุตติมรรค. แปลโดย พระพรหมบัณฑิต (ประยูร ธมฺมจิตฺโต)และคณะ. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พุทธทาสภิกขุ. (2553). ธรรมคือสิ่งพัฒนาชีวิต. สุราษฎร์ธานี: ธรรมทานมูลนิธิ ไชยา.
พุทธทาสภิกขุ. (2556). สัมมาทิฏฐิ. นนทบุรี: ห้างหุ้นส่วนจำกัด เชน ปริ้นติ้ง.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2500). พระไตรปิฎกภาษาบาลี ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2557). วารสารบัณฑิตศึกษาปริทรรศน์. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
เมธาวี อุดมธรรมานุภาพ. (2556). จิตวิทยาเพื่อการพัฒนาตน. กรุงเทพมหานคร: ห้างหุ้นส่วนจำกัด เจ.เอส.พริ้นท์ติ้ง.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2556). พจนานุกรมศัพท์จิตวิทยา. กรุงเทพมหานคร: ธนาเพรส.
สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2558). บทนำสู่พุทธธรรม. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพ-มหานคร: ส.ไพบูลย์การพิมพ์.
สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป.อ. ปยุตฺโต).(2561). “ธรรมกาย” แท้ของพระพุทธเจ้า เข้าใจ “อนัตตา” ให้ตรงตามความเป็นจริง.พิมพ์ครั้ง 2. กรุงเทพมหานคร: ผลิธัมม์.
Bourne . Ekstrand. (1985). Psychology its Principles and Meanings. 5th Edition. New York: CBS College Publishing.
Dennis Coon and John O. Mitterer. (2012). Introduction to Psychology. China: WADSWORTH.
James Geiwitz. (1980). Psychology Looking at Ourselves. 2nd Edition. New York: CAT.
Kazdin Alan E . (1980). Behavior Modification in Applied Settings. Revised Edition. Illinois: The Dorsey Press.
McLeod, S. A. (2007). Maslow’s Hierarchy of Needs. Retrieved on 20th January 2019, from http://www.simplypsychology.org/maslow.html.
Richard W. Robins and Kari H. Trzesniewski. (2019). Self-Development A cross the Life span. Retrieved on 20th January 2019, from https;//scholarship.org2 uc2item29bc5r8nd.
