การเสริมแรงใจตามหลักพุทธจิตวิทยา

Main Article Content

พระมหาพลกิตติ์ ภูริปญฺโญ
ลำพอง กลมกูล

บทคัดย่อ

บุคคลที่มีศรัทธา คือความเชื่อความเลื่อมใสต่อสิ่งใดสิ่งหนึ่ง หรือบุคคลใดบุคคลหนึ่งที่ตั้งมั่นแล้ว ทำให้มีความเชื่อมั่นในตนเองมีความสามารถในการกล้าแสดงออก กล้าพูด กล้าคิด กล้าตัดสินใจกระทำสิ่งต่างๆ รู้จักแสดงพฤติกรรมในการยอมรับความรู้สึก ความคิดเห็น ให้กำลังใจการเห็นคุณค่า การยกย่อง และมีความเข้าใจในตนเอง คนที่มีศรัทธาตั้งมั่นแล้วยังเป็นคนมองโลกในแง่ดี มีความคิดหรือความเชื่อในทางบวกต่อเหตุการณ์ต่างๆ อย่างมีเหตุผล นอกนั้นศรัทธาที่ตั้งมั่นแล้วทำให้จิตเกิดปีติ ความอิ่มเอิบซาบซ่าน ศรัทธาเป็นปัจจัยทำให้เกิดศีลได้ มองเห็นเหตุผลว่าพฤติกรรมและผลของมันจะต้องเป็นไปตามแนวทางแห่งเหตุปัจจัย เป็นศรัทธาที่ส่งเสริมความคิดวิจัยวิจารณ์ ศรัทธาเป็นปัจจัยให้เกิดสมาธิ คือความแน่วแน่ จิตใจตั้งมั่นไม่หวั่นไหวโอนเอนไปมาต่อสิ่งที่ทำให้กระทบจิตใจ และศรัทธาเป็นปัจจัยให้เกิดปัญญา เป็นลักษณะการใช้ศรัทธาช่วยเกื้อหนุนปัญญา เป็นกระบวนการฝึกอบรมมนุษย์จากระบบการฝึกอบรมจากภายนอกเข้าไปหาภายในจากส่วนที่หยาบเข้าไปหาส่วนที่ละเอียด และจากส่วนที่ง่ายกว่าเข้าไปหาส่วนที่ยากและลึกซึ้งกว่า ศรัทธาจึงทำให้เกิดพลังกายทำให้การประพฤติปฏิบัติมีพลังมาพยายามบากบันให้สำเร็จจนได้ และพลังใจทำให้ความคิดมีพลังในการคิดพิจารณามากขึ้น จะเร้าให้จิตแล่นพุ่งดิ่งไปในอุดมคติ อุดมการณ์หรือสิ่งสูงส่งดีงาม

Article Details

ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

กรมวิชาการ. (2547). คู่มือหลักสูตรการศึกษาปฐมวัยพุทธศักราช 2546 (อายุ 4-6 ปี). กรุงเทพ-มหานคร: โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว.
กรมสุขภาพจิต. (2544). คู่มือความฉลาดทางอารมณ์. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงสาธารณสุข.
จารุวรรณ ธรรมวัตร. (2523). คติชาวบ้านอีสาน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: อักษรวัฒนา.
ธวัช ปุณโณทก. (2528). “วัฒนธรรมพื้นบ้านคติความเชื่อ”. ใน วัฒนธรรมพื้นบ้าน: คติความเชื่อ. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นิตยา คชภักดี. (2542). “ไข 10 ขัดข้องใจพัฒนา E.Q. คู่ I.Q.”. การส่งเสริมสุขภาพและอนามัยสิ่งแวดล้อม.
ประเวศ วะสี. (2541). คุยกันเรื่องความคิด. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิโกมลคีมทอง.
พรพิมล ภาชนะ. (2544). ความคาดหวังของผู้เลือกตั้งในเขตเลือกตั้งที่ 3 ของจังหวัดพะเยา เกี่ยวกับคุณสมบัติและบทบาทของสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและวิธีสอน. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช ป.ธ.9 ราชบัณฑิต). (2548). พจนานุกรมเพื่อการศึกษาพุทธศาสน์ ชุดคำวัด. กรุงเทพมหานคร: เลี่ยงเชียง.
พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต). (2541). พระพุทธศาสนาในฐานะเป็นรากฐานของวิทยาศาสตร์. กรุงเทพมหานคร: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2556). พจนานุกรมพุทธศาสน์ฉบับประมวลศัพท์. พิมพ์ครั้งที่ 21. กรุงเทพมหานคร: ผลิธัมม์.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2558). พุทธธรรม ฉบับปรับขยาย. พิมพ์ครั้งที่ 41. กรุงเทพมหานคร: ผลิธัมม์.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2551). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ฉบับประมวลธรรม. พิมพ์ครั้งที่ 16. กรุงเทพมหานคร: เอส.อาร์.พริ้น ติ้ง แมส โปรดักส์ จำกัด.
พระราชวรมุนี. (2540). “ความสุขที่แท้จริงของชีวิตกับจิตพิสัย” จิตพิสัย: มิติสำคัญของการพัฒนาคน. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ.
พุทธทาสภิกขุ. (ม.ม.ป.). วิธีแก้ปัญหาชีวิต. กรุงเทพมหานคร: แสงธรรม.
มหาจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฏกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2546). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ.2542. กรุงเทพมหานคร:นานมีบุ๊คส์พับลิเคชั่นส์.
วศิน อินทสระ. (2528). พุทธวิธีในการสอน. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยพระพุทธศาสนา.
วิไลวรรณ ศรีสงคราม. (2557). จิตวิทยาอุตสาหกรรมและองค์การ. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพมหานคร: ทริปเพิ้ล เอ็ดดูเคชั่น จำกัด.
วิทยา นาควัชระ. (2547). โอโซนความสุข. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพมหานคร: กู๊ดบุ๊ค.
สุชา จันทน์เอม. (2536). จิตวิทยาการเรียนรู้. กรุงเทพมหานคร: โอเดียนสโตร์.
สุรางค์ โค้วตระกูล. (2545). จิตวิทยาการศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เสฐียรพงษ์ วรรณปก. (2549). “มัชฌิมาปฏิปทา: สายกลางสองมิติ”. ใน คอลัมน์ธรรมะใต้ธรรมาสน์. หนังสือพิมพ์ข่าวสด 24 กุมภาพันธ์ 2549.