การเรียนรู้เพื่อพัฒนาทักษะภาษาไทยและความสามารถของเยาวชนไทย ยุคใหม่ในการเป็นพลเมืองยุคดิจิตอล
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความเรื่อง การเรียนรู้เพื่อพัฒนาทักษะภาษาไทย และความสามารถของเยาวชนไทยยุคใหม่ในการเป็นพลเมืองยุคดิจิตอลนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการเรียนรู้ และทักษะภาษาไทยของเยาวชนไทยยุคใหม่ในการเป็นพลเมืองยุคดิจิตอล ผลการศึกษาพบว่า 1) การพัฒนาทักษะการเขียนสร้างสรรค์ 2) การพัฒนาทักษะการพูดเล่าเรื่อง 3) การพัฒนาทักษะการตั้งคำถามเพื่อการสร้างสรรค์ 4) การพัฒนาทักษะการอ่านเพื่อการเรียนรู้และนำข้อมูลไปใช้ประโยชน์ 5) การพัฒนาทักษะการฟังเพื่อเข้าใจผู้อื่น 6) การพัฒนาทักษะการเรียนรู้ในยุคดิจิตอล มีอิทธิพลต่อเยาวชนไทยยุคปัจจุบัน ซึ่งเป็นยุคดิจิตอลโดยสมบูรณ์ นอกจากนี้ยังสามารถนำวิธีการพัฒนาระบบการศึกษาและการเรียนรู้ของประเทศที่ประสบความสำเร็จมาเป็นแบบอย่างได้ หากแต่ต้องประยุกต์ให้เข้ากับสภาพการณ์และวิถีชีวิตของคนไทย และยังสามารถเพิ่มเติมจุดเด่นที่เยาวชนในประเทศไทยมีอยู่เป็นพื้นฐานเดิมแล้วให้กลายเป็นอัตลักษณ์ที่โดดเด่นขึ้นมาได้ โดยนำระบบการศึกษาในรูปแบบต่างๆ ของต่างประเทศมาประยุกต์ในบริบทของการศึกษาไทย และบูรณาการศาสตร์ทางด้านพุทธธรรมร่วมด้วย ซึ่งจะได้นวัตกรรมการศึกษาของไทยในรูปแบบใหม่ไปเรื่อยๆ ตามยุคสมัย แต่เป็นรูปแบบที่มีประสิทธิภาพในขณะนั้นๆ ที่สำคัญที่สุดคือ การจัดการศึกษาและการเรียนรู้ของไทย จะต้องคำนึงถึงบุคคลทุกเพศทุกวัย และสามารถเรียนรู้ได้ตลอดชีวิต จะเห็นได้ว่า นโยบายของรัฐบาลไทยได้วางรากฐานทางการศึกษาเพื่อพัฒนาประเทศในระยะยาวไว้แล้ว ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นในการขับเคลื่อนไปสู่การเป็นประเทศที่มั่งคั่ง มั่นคง และยั่งยืน
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร
ข้อความที่ปรากฎอยู่ในบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความ และข้อคิดเห็นนั้นไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร
เอกสารอ้างอิง
Carmine Gallo. (2014). Talk Like TED. แปลโดย พลอยแสง เอกญาติ. กรุงเทพฯ: โอเพ่นเวิลด์
สพับลิชชิ่ง เฮาส์.
นภดล ร่มโพธิ์. (2565). ทักษะที่หายไปในศตวรรษที่ 21 The Lost Skill. กรุงเทพฯ: วีเลิร์น.
สฤณี อาชวานันทกุล, ผู้แปล. (2559). วิชาสุดท้ายที่มหาวิทยาลัยไม่ได้สอน (Revised Edition). พิมพ์ครั้งที่ 20. กรุงเทพฯ: โอเพ่น โซไซตี้.
Hongthong, Thannapaporn. (2015). Buddhist ways to solve the educational crisis: Recuperate Thai education. Journal of MCU Peace Studies., 3(2), 15-33.
Marquardt, M. (1999). Action Learning in Action. CA: Palo Alto, Davies – Black.
Mentallist Daigo. (2022). เทคนิคการอ่านให้เอามาใช้งานได้เลย. แปลโดย ธาลินี โพธิ์อุบล. กรุงเทพฯ: อมรินทร์ฮาวทู อมรินทร์พริ้นติ้ง แอนด์ พับลิชชิ่ง.
OSHO. (2013). เชาวน์ปัญญา Intelligence. แปลโดย ประพนธ์ ผาสุขยืด. กรุงเทพฯ: ฟรีมายด์.
Revans, R. (1980). Action Learning: New Techniques for Management. London: Blond and Briqqs, Ltd.
Rohlin, L., Turner, E. and Others. (2002). Earning while Learning in Global Leadership: The Volvo MiL Partnership. Sweden: MiL Publisher AB.
Thich Nhat Hanh. (2017). The Art of Communication ศิลปะแห่งการสื่อสาร. แปลโดย จิตร์ ตัณฑเสถียร์. กรุงเทพฯ: เนชั่นบุ๊คส์.