ความเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้ของสถานศึกษา ศูนย์เครือข่ายการศึกษาเมืองเลก้าวหน้า สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา ประถมศึกษาสงขลาเขต 1
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อ 1) ศึกษาความเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้ของสถานศึกษา ศูนย์เครือข่ายการศึกษาเมืองเลก้าวหน้า สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสงขลาเขต 1 2) เพื่อเปรียบเทียบความเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้ของสถานศึกษา จำแนกตาม ตำแหน่ง และประการณ์ในการทำงานของคณะกรรมการสถานศึกษาขั้นพื้นฐานและครู การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงสำรวจ ศึกษาจากกลุ่มตัวอย่าง จำนวน 132 คน กำหนดขนาดกลุ่มตัวอย่างโดยเทียบจากตารางของเครจซีและมอร์แกน สุ่มอย่างง่ายโดยวิธีจับสลากแบบไม่ใส่คืน เครื่องมือที่ใช้เก็บรวบรวมข้อมูล ได้แก่แบบสอบถามแบบมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ มีค่าสัมประสิทธิ์แอลฟา เท่ากับ .980 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าที และการทดสอบค่าเอฟ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ ผลการวิจัยพบว่า
1) ความเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้ของสถานศึกษาศูนย์เครือข่ายการศึกษาเมืองและความก้าวหน้า ในภาพรวมและรายด้านอยู่ในระดับมาก เรียงลำดับตามค่าเฉลี่ย คือ พลวัตแห่งการเรียนรู้ การให้อำนาจและสร้างความสามารถให้กับบุคลากร การปรับเปลี่ยนองค์กร การจัดการความรู้ และด้านการใช้เทคโนโลยีสมัยใหม่ ตามลำดับ
2) คณะกรรมการสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน และครู มีความคิดเห็นต่อความเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้ของสถานศึกษาศูนย์เครือข่ายการศึกษาเมืองเลก้าวหน้า โดยภาพรวมและรายด้านทุกด้านไม่แตกต่างกัน
3) คณะกรรมการสถานศึกษาขั้นพื้นฐานและครู ที่มีประสบการณ์ในการทำงานต่างกัน มีความคิดเห็นต่อความเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้ของสถานศึกษาศูนย์เครือข่ายการศึกษาเมืองเลก้าวหน้าในภาพรวม แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร
ข้อความที่ปรากฎอยู่ในบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความ และข้อคิดเห็นนั้นไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร
เอกสารอ้างอิง
ซุ่นทรัพย์ และสำเริง อ่อนสัมพันธุ์. (2563). องค์กรแห่งการเรียนรู้ของศูนย์การศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัยอำเภอเมืองนครปฐม จังหวัดนครปฐม. วารสารการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยศิลปากร 11(1), 165-180.
ดวิษา สังคหะ. (2559). ความสัมพันธ์ระหว่างบรรยากาศองค์การกับความเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้ของสำนักงานศึกษาธิการภาค 1-13. วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจ สาขาวิชาการบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
นาถนารี ชนะผล และคณะ. (2562). สภาพปัญหา และแนวทางการพัฒนาความเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้ของโรงเรียนมัธยมศึกษาขนาดใหญ่ ในเขตพัฒนาพิเศษเฉพาะกิจจังหวัดชายแดนภาคใต้. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์ 6(4), 1688-1689.
รติกร พุฒิประภา. (2560) องค์การแห่งการเรียนรู้ของโรงเรียนบ้านลานแหลม (สรนุวัตรราษฎร์อุทิศ). การค้นคว้าอิสระ ศ.ม. (ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต) สาขาวิชาการบริหารการศึกษา แผน ข.
กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.
สมหวัง รอดไธสง และวิเชียร รู้ยืนยง. (2562). ยุทธศาสตร์การพัฒนาองค์กรแห่งการเรียนรู้ในโรงเรียนสังกัดองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วารสารบัณฑิตศึกษามหาจุฬาขอนแก่น 6(4), 220-221.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ.
–2579. กรุงเทพมหานคร: พริกหวานกราฟฟิค.
Marquardt, M. J. (1996). Building the learning organization: A systems approach to quantum improvement and global success. New York: McGraw-Hill.
