การศึกษาเปรียบเทียบการสวดมนต์ของชาวพุทธกับการละหมาดของชาวมุสลิมเพื่อการอยู่ร่วมกันอย่างสันติสุข: ศึกษากรณีชุมชนหนองจอก กรุงเทพมหานคร

บทคัดย่อ

บทความมีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบการสวดมนต์ของชาวพุทธกับการละหมาดของชาวมุสลิมในชุมชนหนองจอก กรุงเทพมหานคร โดยศึกษาและรวบรวมข้อมูลจากคัมภีร์ทางศาสนา งานวิจัย และสัมภาษณ์ ผลการศึกษาพบว่า การสวดมนต์มีความสำคัญ 2 ส่วนคือ จุดหมายเดิมพร่ำสอนให้คนทั้งหลายได้ศึกษาแล้วเกิดปัญญานำพาชีวิตให้ดำเนินไปในทางที่ถูกต้องนั้น ส่วนการละหมาด เป็นบัญญัติที่สำคัญของศาสนาอิสลามที่มุสลิมทุกคนจะต้องปฏิบัติ เป็นการสรรเสริญพระเกียรติคุณ การวิงวอนขอพร และการขออภัยโทษต่อพระองค์ จะเห็นได้ว่าการสวดมนต์และการละหมาด เป็นการสร้างความต่อเนื่องหรือเชื่อมโยงกันระหว่างศาสนากับศาสนิก  ส่วนนัยที่ต่างกัน คือการสวดมนต์ของชาวพุทธได้แปรเปลี่ยนเป็นความขลัง ความศักดิ์สิทธิ์แทน ส่วนการละหมาดนั้นยังมีเป้าหมายเพื่อแสดงถึงความรักความศรัทธาต่อพระอัลลอฮฺ คุณค่าและอิทธิพลของการสวดมนต์และการละหมาด มีนัยที่แสดงถึงการทำหน้าที่ของตนให้ดีที่สุดและไม่ก้าวก่ายหน้าที่ของคนอื่น ซึ่งทางพระพุทธศาสนาใช้หลักการแผ่เมตตา ส่วนศาสนาอิสลามกล่าวถึงการเอาใจเขามาใส่ใจเรา ส่วนนัยที่ต่างกัน เป็นวิธีปฏิบัติที่อยู่ในกรอบของแต่ละศาสนานั่นเอง การสวดมนต์กับการละหมาด เป็นการสร้างการเรียนรู้วิถีชุมชน โดยเปิดให้มีการสอนกันข้ามศาสนาเพื่อให้เกิดการเรียนรู้ระหว่างกัน สร้างความเข้าใจต่อกันมากขึ้น และเป็นการสร้างภูมิคุ้มกันทางความคิดให้แก่เด็กตั้งแต่เยาว์วัย เพื่อให้เรียนรู้หลักการทางศาสนาของศาสนาตนให้เข้าใจ และเรียนรู้ศาสนาอื่นให้รู้แจ้งเพื่อจะได้ปฏิบัติตนให้ถูกต้องไม่ก้าวก่ายความเชื่อของผู้อื่น