การศึกษาสภาวะความเหงาในสังคมไทย สู่การสร้างสรรค์นิทรรศการ “ความเหงาที่เกิดจากประเด็นการขาดปฏิสัมพันธ์ทางสังคมเมืองในมหานคร”

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์การวิจัยเพื่อศึกษาสภาวะความเหงาในสังคมไทยและสภาวะความเหงาที่เกิดจากประเด็นการขาดปฏิสัมพันธ์ทางสังคมเมืองในมหานคร ในบทความมีการรวบรวมถึงสภาพปัญหา สาเหตุและผลกระทบของสภาวะความเหงาที่เกิดขึ้นในยุคปัจจุบัน เพื่อเห็นถึงแนวทางการสร้างสรรค์ผลงานทางการออกแบบ ด้วยการแปรรูปสภาพปัญหาและบูรณาการทฤษฎีทางจิตวิทยา ที่จะช่วยผลักดันให้ผู้คนตระหนักถึงผลกระทบจากสภาวะความเหงาและมีการรวบรวมทฤษฎีที่เกี่ยวข้อง ที่อาจสามารถคลี่คลายสภาวะความเหงาที่เกิดขึ้นได้ ด้วยวิธีการวิจัยเชิงปฏิบัติการ โดยการศึกษาและรวบรวมข้อมูล เพื่อนำเสนองานในเชิงสร้างสรรค์ ช่วยสื่อสารทางความหมายและความรู้สึกของผู้ที่ต้องเผชิญกับสภาวะความเหงาในสังคมไทย

ผลการศึกษาพบว่า สภาวะความเหงานั้นสามารถเกิดขึ้นได้กับทุกเพศ ทุกวัย และทุกช่วงเวลา ทั่วไปแล้วสภาวะความเหงาจะเกิดขึ้นเมื่อมีปัจจัยของชีวิตเปลี่ยนไป ทำให้เกิดความรู้สึกถึงการขาดปฏิสัมพันธ์ทางสังคมหรือเกิดความรู้สึกถึงความบกพร่องในการมีสัมพันธภาพกับผู้อื่น ส่งผลด้านอารมณ์และจิตใจ ทำให้เกิดความรู้สึกโดดเดี่ยว ขาดที่พึ่ง เกิดความทุกข์ใจและแยกตัวออกจากสังคมในที่สุด ซึ่งเป็นสาเหตุการเกิดสภาวะความเหงาเช่นกัน “การขาดปฏิสัมพันธ์ทางสังคม” จึงถือเป็นอีกหนึ่งประเด็นสำคัญที่นำไปสู่แนวทางในการออกแบบผลงานสร้างสรรค์ในครั้งนี้ เพื่อถ่ายทอดความหมายและความรู้สึกของสภาวะความเหงาในรูปแบบนิทรรศการ