การอนุรักษ์อัตลักษณ์ของชาวรามัญ ตามหลักพระพุทธศาสนาในชุมชน วัดทรงธรรม ตำบลตลาด อำเภอพระประแดง จังหวัดสมุทรปราการ

Main Article Content

พระสมุห์ธีรยุทธ อภิปญฺโญ (แดงสอน)
พระมหาวีรธิษณ์ วรินฺโท
ธวัช หอมทวนลม

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อ 1) ศึกษาอัตลักษณ์ของชาวรามัญ 2) ศึกษาความเชื่อและพิธีกรรมชาวรามัญ 3) ศึกษาอัตลักษณ์ของชาวรามัญตามหลักพระพุทธศาสนาในชุมชนวัดทรงธรรม ตำบลตลาด อำเภอพระประแดง จังหวัดสมุทรปราการ การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ เครื่องมือที่ใช้เก็บรวบรวมข้อมูล ได้แก่ การสัมภาษณ์เชิงลึก วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้เทคนิคสามเส้าและเขียนบรรยายเชิงพรรณนา ผลการวิจัยพบว่า 1) ชาวรามัญในชุมชนวัดทรงธรรม จังหวัดสมุทรปราการ มีอัตลักษ์ที่เด่นชัดคือ การแต่งตัว การเข้าร่วมพิธีทางศาสนา ผู้ชายจะนุ่งผ้าโสร่งสีแดง สวมเสื้อขาว ส่วนผู้หญิงนั้นจะนุ่งผ้าถุงสีแดงสวมเสื้อผ้าลูกไม้สีขาวและห่มผ้าสไบพาดไหล่ และมีภาษาที่เป็นเอกลักษณ์ใช้ในการสื่อสารสนทนากัน 2) ชาวรามัญในชุมชนวัดทรงธรรม จังหวัดสมุทรปราการ มีความเชื่อว่า (1) ลูกผู้ชายที่เกิดในสายเลือดของชาวพุทธจะต้องบวช ชีวิตถึงจะสมบูรณ์ และกุศลแรง (2) การเคารพบรรพบุรุษ ไม่ว่าท่านจะล่วงลับไปแล้วหรือยังมีชีวิตอยู่ก็ตาม ย่อมนําความเจริญมาถึงตนและครอบครัว และ (3) เชื่อว่าผีนั้นเป็นผีที่ปกปักรักษาและคุ้มครอง ดังนั้นจึงสร้างศาลประดิษฐานไว้ในหมู่บ้าน ซึ่งผู้คนสามารถมาเซ่นไหว้ได้อย่างสะดวก ด้านพิธีกรรมการบวชแบบชาวรามัญ การเลี้ยงผีบ้าน การรําถวายเจ้าพ่อเจ้าแม่ในเฉพาะพื้นที่ที่เป็นชาวรามัญ การพิธีไหว้บรรพบุรุษ ถือผีประจำตระกูล มีการเซ่นไหว้ ทำบุญให้แก่บรรพบุรุษประจำตระกูล 3) พระพุทธศาสนามีอิทธิพลต่อชุมชนชาวรามัญ โดยเห็นได้จากความเชื่อ เรื่องกรรม ความรักสงบ เรียบง่าย ยึดมั่นในประเพณีอนุรักษ์นิยม เห็นได้จากการรับการถ่ายทอดจากบรรพบุรุษ ไม่เคยขาด ทุกคนยึดหลักปฏิบัติไปในทิศทางเดียวกัน ร่วมมือ ร่วมแรง ร่วมใจ พึ่งพา ซึ่งกันและกัน อยู่ร่วมกันอย่างสันติสุข การทำให้ลูกหลานได้สืบทอดต่อๆ มาจนถึงปัจจุบัน

Article Details

ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กพช. เลขที่ 40/2519. (2564). จารึกวัดโพ(ร้าง) อ.เมือง จ.นครปฐม พบในปี 2495 เป็นอักษรปัลลวะ ภาษามอญโบราณ “จารึกในประเทศไทย” ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินทร (องค์กรมหาชน) ปัจุบันจารึกในพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ พระปฐมเจดีย์. สืบค้นข้อมูลเมื่อวันที่ 16 กรกฎาคม 2564 จาก http://surl.li/faugx

กลุ่มงานยุทธศาสตร์การพัฒนาจังหวัด. (2561). แผนการพัฒนาจังหวัดสมุทรปราการ 4 ปี (2561-2564). กลุ่มงานยุทธศาสตร์และข้อมูลเพื่อการพัฒนาจังหวัด: สำนักงานจังหวัดสมุทรปราการ.

เกศสิรินทร์ แพงทอง. (2546). “การปรับเปลี่ยนอัตลักษณ์และวิธีการดำรงรักษาอัตลักษณ์สำคัญของชาวมอญอำเภอพระประแดง”. (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต). สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.

พิมพ์ศิริ มงคลฟัก. (2563). วัฒนธรรมชาวมอญ: ประเพณีของชาวมอญ. สืบค้นข้อมูลเมื่อวันที่ 17 พฤษภาคม 2564 จาก http://pimsiri55010112060.blogspot.com/.

พงศกร เบ็ญจขันธ์. (2555). มอย: ชนชาติเจ้าของอารยธรรมอันเก่าแก่ในแผ่นดินพม่า ศูนย์พม่าศึกษา. สืบค้นข้อมูลเมื่อวันที่ 16 กรกฎาคม 2564 จาก https://www.gotonow.org/posts/15498.

พระเทพเวที (ประยุทธ์ ปยุตฺโต). (2533). รากฐานสําหรับพุทธจริยศาสตร์สําหรับสังคมร่วมสมัย. กรุงเทพมหานคร: สํานักพิมพ์มูลนิธิโกมลคีมทอง.

พระมหาสมจินต์ สมฺมาปญฺโ. (2534). นรกและสวรรค์ในพระพุทธศาสนาเถรวาท. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

เสถียร โกเศศ. (2524). การศึกษาประเพณีไทย. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานคร: ราชบัณฑิตยสถาน.

หอสมุดแห่งชาติ. (2564). “จารึกเสาแปดเหลี่ยม” ปัจจุบันอยู่ที่หอพระสมุดวชิรญาณ กองหอสมุดแห่งชาติ กรุงเทพมหานคร, D-Library; National Library of Thailand. สืบค้นข้อมูลเมื่อวันที่ 16 กรกฎาคม 2564 จาก http://164.115.27.97/ digital/items/show/6515

อาภรณ์ สุนทรวาท. (2547). ไทยมอญ 8 ชาติพันธุ์ในราชบุรี. สํานักวัฒนธรรมจังหวัดราชบุรีและสภา วัฒนธรรมจังหวัดราชบุรี: ธรรมรักษ์การพิมพ์.