ผลการฝึกสมาธิขั้นพื้นฐานตามแนวคำสอนสมเด็จพระญาณวชิโรดม (หลวงพ่อวิริยังค์ สิรินฺธโร) ของชุมชนในเขตพื้นที่วัดป้อมวิเชียรโชติการาม อำเภอเมือง จังหวัดสมุทรสาคร

Main Article Content

อัญชลี หัดสา
พระมหาวีรธิษณ์ วรินฺโท
กฤติยา ถ้ำทอง

บทคัดย่อ

บทความวิจัยครั้งนี้ ผู้วิจัยได้กำหนดวัตถุประสงค์ของการวิจัยไว้ 3 ประการ 1) เพื่อศึกษาหลักคำสอนเกี่ยวกับการปฏิบัติสมาธิในพระพุทธศาสนาเถรวาท 2) เพื่อศึกษาวิธีการฝึกสมาธิขั้นพื้นฐานตามแนวคำสอนสมเด็จพระญาณวชิโรดม 3) เพื่อศึกษาผลการฝึกสมาธิขั้นพื้นฐานตามแนวคำสอนสมเด็จพระญาณวชิโรดมของชุมชนในเขตพื้นที่วัดป้อมวิเชียรโชติการาม อำเภอเมือง จังหวัดสมุทรสาคร เป็นการวิจัยแบบเชิงคุณภาพ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วยอาจาริยสาสมาธิและผู้เข้าฝึกอบรมหลักสูตรสมาธิในเขตพื้นที่วัดป้อมวิเชียรโชติการาม อำเภอเมือง จังหวัดสุมทรสาคร จำนวน 12 คน ผลการวิจัยพบว่า 1) การศึกษาหลักคำสอนเกี่ยวกับการปฏิบัติสมาธิในพระพุทธศาสนาเถรวาท พบว่า หลักการเจริญสมาธิตามหลักพระพุทธศาสนาเถรวาทมี 2 รูปแบบ คือ สมถกรรมฐานและวิปัสสนากรรมฐาน การปฏิบัติสมาธิเป็นวิธีการที่สามารถขัดเกลาจิตใจของมนุษย์ได้เป็นอย่างดี ประโยชน์ของการปฏิบัติสมาธิตามหลักพระพุทธศาสนาคือการหลุดพ้นจากกิเลสและทุกข์ทั้งปวง 2) วิธีการฝึกสมาธิขั้นพื้นฐานตามแนวคำสอนสมเด็จพระญาณวชิโรดมพบว่า วิธีการสอนเน้นการฝึกสมาธิในแบบสมถะกรรมฐาน ใช้รูปแบบการฝึกปฏิบัติสมาธิตามแนวทางอานาปานสติ จุดประสงค์ของการทำสมาธิ คือ “พลังจิต” โดยมีตำราเรียนภาคทฤษฎี 3 เล่ม และภาคปฏิบัติ ใช้เวลาในการเรียนตลอดหลักสูตร 6 เดือน 3) ผลการฝึกสมาธิขั้นพื้นฐานตามแนวคำสอนสมเด็จพระญาณวชิโรดม (หลวงพ่อวิริยังค์ สิรินฺธโร) ของชุมชนในเขตพื้นที่วัดป้อมวิเชียรโชติการาม อำเภอเมือง จังหวัดสมุทรสาคร พบว่า ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมของผู้เรียนในด้านต่างๆ คือ ด้านร่างกาย ด้านจิตใจ ด้านครอบครัว ด้านอาชีพการงาน ด้านเศรษฐกิจ ด้านสังคมและประเทศชาติ ผู้ปฏิบัติสามารถนำไปประยุกต์ใช้ในชีวิตประจำวันของตนเองได้อย่างมีประสิทธิภาพ

Article Details

ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

ฐิติรัตน์ รักใจตรง (2548). “ศึกษาการใช้อานาปานสติภาวนาเพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิต ของเสถียรธรรม สถาน”. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระครูวิเวกธรรมาภิราม (สงัด วิเวโก). (2558). “ศึกษาการปฏิบัติวิปสสนาภาวนาในภาวนาสูตร”. วิทยานิพนธพุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาวิปัสสนาภาวนา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตโต). (2549). คู่มือชีวิต. กรุงเทพมหานคร: ธรรมสภาและสถาบันบันลือธรรม.

พระมหาอภิวัฒน์ ธมฺมโชโต (รักษาเคน). (2558). “ศึกษาวิเคราะห์แนวทางการปฏิบัติกัมมัฏฐาน ของหลวงปู่มั่น ภูริทตฺโต ตามแนวทางพระพุทธศาสนา”. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย.

พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต). (2554). พุทธธรรมฉบับเดิม. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์สหธรรมิก.

พระธรรมมงคลญาณ (วิริยังค์ สิรินฺธโร). (2547). 5 ปีในประเทศแคนาดา. กรุงเทพมหานคร: บริษัท ประชาชน จํากัด.

พระศรีปริยัติโมลี (สมชัย กุลจิตโต). (2547). พระพุทธศาสตร์ร่วมสมัย 2. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.