แนวทางการพัฒนาจริยธรรมในการทำงานของครู

Main Article Content

สมบัติ แซ่เบ๊
โกศล มีคุณ
ศักดิ์ชัย นิรัญทวี
วิภาภรณ์ ภู่วัฒนกุล

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อนำเสนอแนวทางการพัฒนาจริยธรรมในการทำงานของครู             โดยใช้การศึกษาจากเอกสาร หนังสือและบทความที่เกี่ยวข้อง การศึกษาแนวทางการพัฒนาจริยธรรมในการทำงานของครู จะต้องเริ่มต้นศึกษาปัจจัยเชิงสาเหตุของการทำงานอย่างมีจริยธรรมของครู จากนั้นสร้างรูปแบบการพัฒนา ซึ่งแนวทางการศึกษาปัจจัยเชิงสาเหตุของการทำงานอย่างมีจริยธรรมของครูนั้น จะเริ่มต้นด้วยการกำหนดแนวคิด/ทฤษฎี ที่ใช้เป็นกรอบของการศึกษาปัจจัยเชิงสาเหตุ โดยอาจยึดแนวคิดรูปแบบปฏิสัมพันธ์นิยม หรือทฤษฎีอื่น ๆ ทางจิตพฤติกรรมศาสตร์ (Psycho-behavioral theories) ประมวลเอกสารเกี่ยวกับการทำงานอย่างมีจริยธรรม และปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการทำงานอย่างมีจริยธรรมของครู ซึ่งประกอบด้วยกลุ่มของตัวแปร 3 ด้าน ได้แก่ กลุ่มปัจจัยจิตลักษณะเดิม กลุ่มปัจจัยสถานการณ์ทางสังคม และกลุ่มปัจจัยจิตลักษณะตามสถานการณ์ เมื่อกำหนดตัวแปรพฤติกรรมจริยธรรมในการทำงานของครูและกลุ่มตัวแปรปัจจัยได้ครบ สามารถกำหนดเป็นแนวคิดหาความสัมพันธ์เปรียบเทียบ ซึ่งจะสามารถอธิบายพฤติกรรมจริยธรรมในการทำงานของครู ด้วยกลุ่มตัวแปรปัจจัยเชิงสาเหตุต่าง ๆ ซึ่งองค์ความรู้ส่วนนี้สามารถนำไปเป็นแนวทางการพัฒนาจริยธรรมในการทำงานของครูต่อไปได้

Article Details

ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

กระทรวงศึกษาธิการ. (2562). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ (ฉบับที่ 4) พ.ศ. 2562. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว.

กิตดา ปรัตถจริยา และอุบล เลี้ยววาริณ. (2558). ผลของการใช้ชุดฝึกอบรมการบริหารจิตตามแนวพุทธเพื่อเสริมสร้างจิตลักษณะทางพุทธ และลักษณะทางพุทธ ของนักศึกษาระดับอุดมศึกษา. วารสารปัญญาภิวัฒน์. 7(2): 207 – 220.

โกศล มีคุณ. (2557). การวิจัยเพื่อสร้างเครื่องมือวัดเหตุผลเชิงจริยธรรม ชนิดทั่วไปและชนิดเฉพาะกิจและการประเมินความตรงจากการวัด. วารสารจิตพฤติกรรมศาสตร์: ระบบพฤติกรรมไทย. 11(1): 16 – 65.

ดวงเดือน พันธุมนาวิน. (2544). ทฤษฎีต้นไม้จริยธรรม การวิจัยและการพัฒนาบุคลากร ตำราชั้นสูงทางสังคมพฤติกรรมศาสตร์ (พิมพ์ครั้งที่ 4). คณะพัฒนาสังคม สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.

ดวงเดือน พันธุมนาวิน. (2557). การวิจัยเพื่อสร้างแบบวัดความเชื่ออำนาจในตนทั่วไปและเฉพาะกิจเพื่อใช้กับวัยรุ่นไทยและการประเมินคุณลักษณะของคะแนนจากการวัด. วารสารจิตพฤติกรรมศาสตร์: ระบบพฤติกรรมไทย. 11(2): 121-188

ดวงเดือน พิณสุวรรณ์. (2559). ประมวลสาระชุดวิชาความเป็นครู. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

ดุจเดือน พันธุมนาวิน. (2550). รายงานการวิจัยปัจจัยเชิงเหตุของพฤติกรรมใฝ่รู้และใฝ่ดีของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนต้น ตามแนวทฤษฎีปฏิสัมพันธ์นิยม. คณะพัฒนาสังคมและสิ่งแวดล้อม สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.

นิธิวัฒน์ อินทสิทธิ์. (2562). ทัศนคติต่อวิชาชีพครูของครูที่สอนในโรงเรียนสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาเอกชน สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษากรุงเทพมหานคร เขต 2. วิทยานิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยพะเยา.

ประสิทธิ์ พันธวงษ์. (2560). รูปแบบภาวะผู้นำเชิงพุทธของผู้นำท้องถิ่นจังหวัดสุราษฎร์ธานี. สถาบันวิจัยพุทธศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระครูศรีสุตโสภณ. (2549). ความกตัญญูกตเวทีในฐานะคุณธรรมค้ำจุนสังคมจากมุมมองพระพุทธศาสนา. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา. บันฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พัชรินทร์ สงครามศรี. (2561). ภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงของผู้บริหารสถานศึกษา โรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 20. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏร้อยเอ็ด, 12(1). 161-173.

พัทธนันท์ หลีประเสริฐ. (2558). การศึกษาความต้องการจำเป็นของภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงของผู้บริหารสถานศึกษา ตามความคิดเห็นของข้าราชการครูกลุ่มกรุงเทพตะวันออก สังกัดกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา.มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

พิพัฒน์ ศรไพบูลย์. (2562). รูปแบบการพัฒนาการทำงานอย่างอุทิศตนของข้าราชการครู สังกัดกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยพะเยา.

ไพศาล แย้มวงษ์. (2555). การศึกษาการสนับสนุนทางสังคมที่ส่งผลต่อความพึงพอใจในชีวิตของนักศึกษา มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. สารนิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

รัตนวดี โชติกพนิช. (2554). จริยธรรมและจรรยาบรรณในวิชาชีพครู. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

เรวดี วิจารี. (2556). ความสัมพันธ์ระหว่างการรับรู้บรรยากาศองค์การกับพฤติกรรมการปฏิบัติงานของครูในโรงเรียนกลุ่มสหวิทยาเขต ระยอง 1 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 18. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยบูรพา.

ศิวกานต์ ธิมาชัย. (2552). ปัจจัยทางจิตสังคมที่เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมการพัฒนาตนให้รอบรู้ของข้าราชการครู สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษายโสธร เขต 2. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี.

สรายุทธ วรเวก. (2562). รูปแบบการวัดจิตลักษณะและพฤติกรรมการสอนนักเรียนให้เป็นคนดี. วิทยานิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยพะเยา.

สันติ หอมทวีโชค. (2554). ภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงกับการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศการศึกษาในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาราชบุรี. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยศิลปากร.

สัมฤทธิ์ กางเพ็ง. (2562). การพัฒนาและการตรวจสอบความตรงของตัวแบบ. วิทยานิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ. (2561). มหกรรมงานวิจัยแห่งชาติ 2561. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ.

สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ. (2550). แนวทางการจัดการศึกษาตามหลักสูตรสถานศึกษาขึ้นพื้นฐานสำหรับโรงเรียนพระปริยัติธรรม แผนกสามัญศึกษา. กรุงเทพฯ:

สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ.

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560-2579 สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ. กรุงเทพฯ:

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.

สุกัญญา จันทะศรี. (2556). ความสัมพันธ์ระหว่างบรรยากาศองค์การกับพฤติกรรมการปฏิบัติงานของครูในโรงเรียนสังกัดเทศบาลนครแหลมฉบัง จังหวัดชลบุรี. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยบูรพา.

สุพัตรา ธรรมวงษ์. (2544). ปัจจัยทางจิตสังคมที่เกี่ยวกับกับพฤติกรรมการเคารพสิทธิมนุษยชนในงานพยาบาลผู้ป่วยใน. กรุงเทพฯ: สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.

อดุลย์ จาตุรงคกุล. (2543). กลยุทธ์การตลาด (พิมพ์ครั้งที่2). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

อำนาจ มลสิน. (2563). แนวทางการพัฒนาภาวะผู้นำเชิงพุทธบูรณาการขององค์กรธุรกิจเอกชนผลิตยานยนต์ในเขตนิคมอุตสาหกรรมอมตะนคร. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 7(9). 359-374.

Albanese, R. (1981). Managing: Toward accountability for performance (3rd ed.). Homewood, IL: Richard D. Irwin.

Magnusson, D. and Endler, N.S. (1977). Personality at the crossroad. New Jersey: LEA.

White, P. A. (1989). Resource Materials on School-Based Management. New Brunswick, NJ: Center for Policy Research in Education, Rutgers University.