การประเมินโครงการโรงเรียนอนุรักษ์พลังงานและสิ่งแวดล้อม โรงเรียนราชนันทาจารย์สามเสนวิทยาลัย 2
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินโครงการโรงเรียนอนุรักษ์พลังงานและสิ่งแวดล้อมโรงเรียนราชนันทาจารย์ สามเสนวิทยาลัย 2 จำนวน 3 ด้าน ประกอบด้วย 1) ความสอดคล้อง ความเหมาะสม ความพร้อม ความเพียงพอ ของปัจจัยนำเข้า/ทรัพยากรของโครงการโรงเรียนอนุรักษ์พลังงานและสิ่งแวดล้อม 2) ความเหมาะสมของการดำเนินงานกิจกรรมในโครงการโรงเรียนอนุรักษ์พลังงานและสิ่งแวดล้อม ปัญหา อุปสรรค และแนวทางการแก้ปัญหา และ 3) ผลสำเร็จจากการดำเนินงานโครงการโรงเรียนอนุรักษ์พลังงานและสิ่งแวดล้อมในด้านผลิตและผลลัพธ์ กลุ่มเป้าหมายที่ใช้ในการวิจัยในครั้งนี้ ประกอบด้วย ผู้บริหารโรงเรียน ครูผู้รับผิดชอบโครงการ ครู นักเรียน และผู้ปกครองนักเรียน เครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูล ประกอบด้วย แบบสัมภาษณ์ แบบสอบถามการมีจิตสำนึกการอนุรักษ์พลังงานและสิ่งแวดล้อม แบบสอบถามความพึงพอใจที่มีต่อโครงการ และแบบบันทึกข้อมูล การวิเคราะห์ข้อมูล ใช้ค่าความถี่ ร้อยละและการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการประเมินโครงการ พบว่า ด้านปัจจัยนำเข้า/ทรัพยากรของโครงการมีความสอดคล้อง มีความเหมาะสม มีความพร้อมและมีความเพียงพอ ผ่านเกณฑ์การประเมินทั้ง 3 ประเด็น ได้แก่ 1) กิจกรรมของโครงการมีความสอดคล้องกับวัตถุประสงค์ของโครงการ 2) งบประมาณมีความเพียงพอในการดำเนินงานโครงการ และ 3) บุคลากรในการดำเนินโครงการ มีความพร้อมและเพียงพอ ด้านการดำเนินกิจกรรมต่างๆ ในโครงการมีความเหมาะสม ผ่านเกณฑ์การประเมิน ทั้ง 2 ประเด็น ได้แก่ 1) การดำเนินกิจกรรมเป็นไปตามแผนที่กำหนดไว้ 2) สามารถแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นได้อย่างลุล่วง ด้านผลสำเร็จที่เกิดขึ้นจากการดำเนินงานโครงการด้านผลผลิต พบว่า บรรลุตามวัตถุประสงค์ของโครงการทุกข้อ คือ นักเรียนและครูมีความรู้ เห็นคุณค่า และมีการปฏิบัติตนในการอนุรักษ์พลังงานและสิ่งแวดล้อมอยู่ในระดับมาก และด้านผลลัพธ์ของโครงการ พบว่า ผู้บริหาร ครูผู้รับผิดชอบโครงการ ครู นักเรียน และผู้ปกครองนักเรียนมีความพึงพอใจต่อโครงการอยู่ในระดับมาก และมีการลดลงของการใช้พลังงานไฟฟ้า น้ำ และมีปริมาณขยะลดลงอย่างเห็นได้ชัด
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร
ข้อความที่ปรากฎอยู่ในบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความ และข้อคิดเห็นนั้นไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2565). นโยบายและจุดเน้นของกระทรวงศึกษาธิการ ปีงบประมาณ 2565. สืบค้นข้อมูลเมื่อ 21 มีนาคม 2565 จาก https://www.moe.go.th.
ชาตรี ลุนดำ และคณะ. (2557). กระบวนการเสริมสร้างจิตสำนึกของบุคลากรและนักศึกษาคณะเทคนิคการแพทย์ ด้านการอนุรักษ์พลังงานและสิ่งแวดล้อม. Mahidol R2R e-Journal, 1(2): 31-45.
ทิศนา แขมมณี. (2560). ศาสตร์การสอน องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ยุทธศาสตร์ชาติ (พ.ศ.2561-2580). (2561, 13 ตุลาคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่มที่ 135. ตอน 82 ก, หน้า 52.
สาธิตา สำราญรมย์. (2553). “การพัฒนาแบบวัดจิตสำนึกการอนุรักษ์ทรัพยากร สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนสังกัดกรุงเทพมหานคร”. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต.สาขาวิชาการวัดผลการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
อรวรรณ บุญส่ง. (2551). “ผลการพัฒนาจิตสํานึกในการอนุรักษ์และพัฒนาสิ่งแวดล้อมของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาที่ 3 โดย ใช้กิจกรรมสิ่งแวดล้อมศึกษาประกอบการประเมินตามสภาพจริง”. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต. สาขาวิชาการวัดผลการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
Krejcie, R. V. and Morgan, D. W. (1970). “Determining Sample Size for ResearchActivities.” Educational and Psychological Measurement, 30(3): 607-610.
