แนวทางการบริหารงานวิชาการโรงเรียนเอกชนสอนศาสนาอิสลาม สังกัดสำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมการศึกษาเอกชน อำเภอยะรัง จังหวัดปัตตานี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาความต้องการจำเป็นการบริหารงานวิชาการของโรงเรียนเอกชนสอนศาสนาอิสลาม สังกัดสำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมการศึกษาเอกชนอำเภอยะรัง จังหวัดปัตตานี 2) จัดลำดับความต้องการจำเป็นการบริหารงานวิชาการของโรงเรียนเอกชนสอนศาสนาอิสลาม สังกัดสำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมการศึกษาเอกชนอำเภอยะรัง จังหวัดปัตตานี 3) ศึกษาแนวทางการบริหารงานวิชาการของโรงเรียนเอกชนสอนศาสนาอิสลาม สังกัดสำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมการศึกษาเอกชนอำเภอยะรัง จังหวัดปัตตานี และโดยกลุ่มตัวอย่างในการศึกษาครั้งนี้ได้แก่ บุคลากรครูโรงเรียนเอกชนสอนศาสนาอิสลาม สังกัดสำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมการศึกษาเอกชน อำเภอยะรัง จังหวัดปัตตานี จำนวน 136 คน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่าดัชนีลำดับความสำคัญของความต้องการจำเป็น (PNI modified) ผลการวิจัยพบว่า 1) สภาพจริงที่เป็นอยู่ ของการบริหารงานวิชาการอยู่ในระดับมาก ส่วนสภาพที่ควรจะเป็นของการบริหารงานวิชาการ อยู่ในระดับมากที่สุด 2) ลำดับความต้องการจำเป็นการบริหารงานวิชาการ ด้านที่มีความต้องการจำเป็นมากที่สุด คือ ด้านการพัฒนาหลักสูตรสถานศึกษา ด้านการวัดผลและประเมินผล ด้านการพัฒนาสื่อการสอนและแหล่งเรียนรู้ และด้านการพัฒนากระบวนการเรียนรู้ ตามลำดับ 3) แนวทางการบริหารงานวิชาการ พบว่า 3.1) ควรมีการศึกษาวิเคราะห์หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐานของกระทรวงศึกษาธิการ เพื่อให้การกำหนดโครงสร้างของเนื้อหาสอดคล้องกับหลักสูตร 3.2) ส่งเสริมครูจัดทำแผนการจัดการเรียนรู้ให้มีความยืดหยุ่นตามความเหมาะสม โดยจัดเนื้อหาสาระและกิจกรรมให้สอดคล้องกับความสนใจและความถนัดของผู้้เรียน 3.3) ควรสำรวจแหล่งเรียนรู้เพิ่มเติม จัดทำทะเบียนแหล่งเรียนรู้ทั้งภายในและภายนอกให้มีความสอดคล้องกับความต้องการและทันสมัยอยู่เสมอ 3.4) ควรจัดทำคู่มือการวัดผลและประเมินผลเพื่อใช้เป็นแนวทางปฏิบัติให้ชัดเจน
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร
ข้อความที่ปรากฎอยู่ในบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความ และข้อคิดเห็นนั้นไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร
เอกสารอ้างอิง
จิรารัตน์ กระจ่างดี. (2562). การศึกษากลยุทธการบริหารงานวิชาการของโรงเรียนขยายโอกาสในอำเภอขุนยวม จังหวัดแม่ฮ่องสอน. ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต. สาขาวิชาอิสลามศึกษา. มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
ชารีฟ เริงสมุทร. (2562). การบริหารงานวิชาการในโรงเรียนเอกชนสอนศาสนาอิสลามจังหวัดกระบี่. วารสารราชนครินทร์มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์, 10(5): 135-138.
ธัชมัย ภัทรมานิต. (2560). แนวทางการบริหารงานวิชาการสำหรับโรงเรียนมัธยมศึกษาประจำจังหวัดสมุทรปราการ. วารสารอิเล็กทรอนิกส์ทางการศึกษา, 12(2): 445–462.
นุชเรศ คำดีบุญ. (2564). การพัฒนาแนวทางการบริหารงานวิชาการของสถานศึกษาในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุดรธานีเขต 4. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต. สาขาวิชาการบริหารและพัฒนาการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
บัณฑิตย์ สะมะอุน และคณะ. (2549). พหุวัฒนธรรมกับการพัฒนาการศึกษาใน 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้: กรณีศึกษาปอเนาะ. กรุงเทพ: ศูนย์มุสลิมศึกษาสถาบันเอเชียศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ปรียาพร วงศ์อนุตรโรจน์. (2543). การบริหารงานวิชาการ. กรุงเทพฯ: ศูนย์สื่อเสริมกรุงเทพฯ.
ฟาริด เตะมาหมัด. (2550). แนวทางการบริหารงานวิชาการของโรงเรียนเอกชนสอนศาสนาอิสลามจังหวัดชายแดนภาคใต้. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
มัสนะห์ สาร และคณะ. (2561). กลยุทธ์การบริหารจัดการโรงเรียนสู่การเป็นโรงเรียนมาตรฐานสากลของโรงเรียนเอกชนสอนศาสนาอิสลามในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์.
ยุทธนา เกื้อกูล. (2560). ได้ศึกษาการพัฒนารูปแบบการบริหารงานวิชาการของโรงเรียนเอกชนสอนศาสนาอิสลามจังหวัดชายแดนภาคใต้เพื่อสร้างผู้เรียนสู่ความเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์. ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต. สาขาวิชาอิสลามศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
ระเบียบ วิเศษรัมย์. (2556). ปัญหาและแนวทางพัฒนาการบริหารงานวิชาการของโรงเรียนประถมศึกษาอำเภอศรีราชา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาชลบุรีเขต 3. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต. สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยบูรพา.
สำนักงานการศึกษาเอกชนจังหวัดปัตตานี. (2566). ประวัติความเป็นมาของสำนักงานการศึกษาเอกชนจังหวัดปัตตานี. สืบค้นข้อมูลเมื่อ15 พฤศจิกายน 2566 จาก https://www.opep.go.th/general/history.
สุพรรณี กงซุย. (2556). การศึกษาสภาพปัจจุบันปัญหาและความต้องการของครูที่มีต่อการบริหารงานวิชาการโรงเรียนในเขตอำเภอครบุรีที่ไม่ผ่านการประเมินคุณภาพภายนอกรอบสมจากสำนักงานรับรองมาตรฐานและประกันคุณภาพการศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครราชสีมา เขต 3. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต. สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
อภิชา พุ่มพวง. (2559). ปัญหาและแนวทางการพัฒนาการบริหารงานวิชาการโรงเรียนมัธยมศึกษาจังหวัดสมุทรปราการสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 6. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต. สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยบูรพา.
อานนท์ คนขยัน และคณะ. (2558). แนวทางการพัฒนาการบริหารงานวิชาการของโรงเรียนมัธยมศึกษาในจังหวัดมุกดาหาร. วารสารวิชาการแพรวากาฬสินธุ์มหาวิทยาลัยราชภัฏกาฬสินธุ์. 2(1): 135-151.
Krejcie, R.V., & D.W. Morgan. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement, (30)(3): 608–609.
