การพัฒนากิจกรรมเสริมหลักสูตรเรื่องสิละ ระดับการศึกษาขั้นพื้นฐาน
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) พัฒนากิจกรรมเสริมหลักสูตรเรื่องสิละ ระดับการศึกษาขั้นพื้นฐาน 2) เพื่อเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนทั้งก่อนและหลังเรียนโดยใช้กิจกรรมเสริมหลักสูตรเรื่องสิละ ระดับการศึกษาขั้นพื้นฐานของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 และ 3) เพื่อศึกษาความพึงพอใจของนักเรียน ชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ที่มีต่อกิจกรรมเสริมหลักสูตรเรื่องสิละ ระดับการศึกษาขั้นพื้นฐาน กลุ่มเป้าหมายที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ 1) หัวหน้าคณะการแสดงสิละ 2) คณะกรรมการสถานศึกษาโรงเรียนบ้านท่าม่วง 3) ผู้อำนวยการโรงเรียนบ้านท่าม่วง 4) หัวหน้าฝ่ายงานโรงเรียนบ้านท่าม่วง และ5) ผู้ปกครองของนักเรียนโรงเรียนบ้านท่าม่วง รวมทั้งหมด 15 คน และนักเรียนที่กำลังศึกษาในโรงเรียนบ้านท่าม่วง ชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 จำนวน 20 คน วิธีการดำเนินการวิจัย จะแบ่งออกเป็น 3 ระยะ ได้แก่ ระยะที่ 1 การศึกษาข้อมูลพื้นฐาน ความต้องการหรือความจำเป็นและการพัฒนาหลักสูตร ระยะที่ 2 การศึกษาผลการทดลองใช้หลักสูตร แบ่ง ออกเป็น 2 ส่วน คือ ส่วนที่ 1 หลักสูตร (ก่อนใช้) คือ การทดลองกับกลุ่มที่ไม่ใช่ตัวอย่าง ส่วนที่ 2 หลักสูตร (หลังใช้) คือการทดลองกับกลุ่มตัวอย่างจริงเพื่อนำข้อมูลที่ได้มาปรับปรุงหลักสูตรและนำหลักสูตรที่ได้มาประเมินผลและพัฒนาต่อไป และระยะที่ 3 การศึกษาความพึงพอใจของผู้เรียน ผลการวิจัยพบว่า 1) กิจกรรมเสริมหลักสูตร เรื่องสิละ ประกอบด้วยได้แก่ หลักการ จุดมุ่งหมาย การจัดการเรียนรู้ การวัดและประเมินผล ผลการเรียนรู้ และแผนการจัดการเรียนรู้ 2) ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนมีคะแนนเฉลี่ยหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 3) ผลการประเมินความพึงพอใจของนักเรียนโดยภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร
ข้อความที่ปรากฎอยู่ในบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความ และข้อคิดเห็นนั้นไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2559). หลักเกณฑ์และแนวทางการคัดเลือกบุคคล หน่วยงาน สถานศึกษา ผลงานดีเด่น รางวัล MOE AWARDS กระทรวงศึกษาธิการ ประจำปีการศึกษา 2559. กรุงทพฯ: สำนักส่งเสริมกิจการศึกษา สำนักงานปลัดกระทรวงศึกษาธิการ.
งามตา เพชรคอน. (2549). การพัฒนาหลักสูตรการอนุรักษ์ท้องถิ่นเรื่องผักพื้นบ้านสำหรับนักเรียน ในช่วงชั้นที่ 2 ในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาสุพรรณบุรีเขต 3. วิทยานิพนธ์ ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน. คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี.
จิราภรณ์ พรมสืบ. (2559). การศึกษาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและความพึงพอใจของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ด้วยการจัดกิจกรรมการเรียนรู้แบบร่วมมือโดยเทคนิคแบ่งกลุ่มคละ ผลสัมฤทธิ์ (STAD) รายวิชาวิทยาศาสตร์หน่วยการเรียนรู้เรื่อง สารละลายกรดและเบส. วิทยานิพนธ์ วท.ม. มหาวิทยาลัยบูรพา.
ชาดา กลิ่นเจริญ และจารุชา ธนิศาเดชาภัค. (2553). การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมการทำผ้าลายเขียน เทียน สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6. วารสารศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยนเรศวร, 12(3): 133-138.
ธำรง บัวศรี. (2542). ทฤษฎีหลกัสูตรการออกแบบและพัฒนา. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว.
ปวิชญา เนียมคำ. (2558). การพัฒนาหลักสูตรมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมหนังใหญ่วัดสว่างอารมณ์ กลุ่มสาระการเรียนรู้ศิลปะ สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน. มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี.
วารี มะลิทอง. (2550). การพฒนาหลักสูตรประเพณีท้องถิ่น กลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาต่างประเทศสำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน. คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี.
ลิสา ศรีไพล และคณะ. (2550). หลักสูตรท้องถิ่นเรื่อง การจัดกระบวนการเรียนรู้การทำมาหากิน ของชุมชนในพื้นที่ป่าบุ่ง-ป่าทาม กรณีศึกษา: โรงเรียนบ้านเพียมาต (รัฐราษฎร์พิทยาคาร) ตำบลหนองแค อำเภอราศีไศล จังหวัดศรีสะเกษ. รายงานการวิจัย. สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.) ฝ่ายวิจัยเพื่อท้องถิ่น.
สุดใจ รอดสุวรรณ. (2549). การพัฒนาหลักสูตร เรื่องพืชสมุนไพรในท้องถิ่น กลุ่มสาระการเรียนรู้การงานอาชีพและเทคโนโลยี สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา ลพบุรี เขต 2. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน. คณะครุศาสตร์มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี.